Geroep om te SkepVoorbeeld

J.R.R. Tolkien

Selfs al maak ons net een keer die keuse om ons werk as ‘n offer te sien aan die Een wat ons geroep het, lewe ons nog in ‘n wêreld wat die heeltyd ons keuse bevraagteken. Indien ons ons skeppende talente tot die eer van God wil gebruik, in plaas daarvan dat dit vir ons eie roem en rykdom is, moet ons, soos die apostel Paulus sê: “nie aan die wêreld gelyk word nie, maar laat julle gedagtes vernuwe word.” Maar hoe DOEN ons dit? Soos J.R.R. Tolkien ons gewys het, is die gemeenskap van medegelowiges uiters noodsaaklik.

Enige Tolkien aanhanger weet dat bome die skrywer gefassineer het. Een oggend het Tolkien wakker geword, net om uit te vind dat sy buurman een van die bome buite sy huis sonder enige rede afgekap het. Tolkien was baie hartseer, want vir hom was die lot van die boom dieselfde as wat hy vir sy "innerlike boom" The Lord of the Rings, gevrees het. Tolkien het dekades daaraan spandeer om die boek die toppunt van sy loopbaan te maak, maar toe die Tweede Wêreldoorlog Europa bereik, was sy vordering merkwaardig stadiger as wat hy gehoop het. Hy het gevrees dat sy lewenstaak, met die inname van Brittanje op hande, ook skielik beëindig sou word, net soos die boom s’n.

Gelukkig vir hom, was hy omring deur ‘n gemeenskap van ander Christene om hom te help om sy gedagtes te hernu en sy ewige perspektief te behou. Hierdie groep vriende, wat as die "Inklings" bekend gestaan het, was manne wat Tolkien se liefde vir die Here en literatuur gedeel het, en onder hulle was C.S. Lewis. Vir twee dekades het die groep op verskillende tye bymekaar gekom by die Oxford kroeg, “The Eagle and Child”, wat mens vandag nog kan besoek. Ons weet dat Tolkien by een van hierdie samekomste die afgekapte boom vermeld het en die vrees dat The Lord of the Rings ‘n soortgelyke lot sou tref. 

Dit was die “Inklings” wat hom aangemoedig het om met sy werk voort te gaan en hom herinner het dat, al sou hy nie sy magnum opus kon voltooi nie, sou sy getrouheid aan God se roeping om iets te skep, ewige waarde hê. Ons ken seker almal die res van die storie: Tolkien het aangehou skryf met die ewige perspektief in gedagte, en The Lord of the Rings het een van die treffer romans van alle tye geword.

Sonder gereelde kontak met ander gelowiges, om sy ewige perspektief te behou, sou Tolkien dalk nooit The Lord of the Rings voltooi het nie, en C.S. Lewis dalk ook nooit The Chronicles of Narnia nie. Terwyl ons besig is om dinge in hierdie wêreld te skep, is dit nodig dat ons gereeld tyd saam met broers en susters in die geloof spandeer, wat ons gedagtes op ‘n gereelde basis kan help vernuwe en ons "oë gevestig hou, nie op die siende nie, maar op die onsiende dinge". (2 Korintiërs 4:18)