Van Angs na Vrede Voorbeeld

In Filippense 4:6-7, daag die Apostel Paulus ons uit om oor niks besorg te wees nie. Ons moet eerder met gebed en danksegging na God gaan. Dit is maklik om God te dank kort na 'n oorwinning of nadat ons 'n wonderbare deurbraak ontvang het. Ons sien egter dat ons ook te midde van ons worstelinge daartoe geroep word.

Terwyl Paulus dit aan die kerk in Filippense geskryf het, was hy in die tronk en het hy 'n onseker toekoms in die gesig gestaar. Nogtans het hy verby sy onmiddellike omstandighede gekyk en nie gedink aan moontlike slegte resultate nie. Sy brief weerspieël sy diepe vreugde en houding van blydskap. 

Slegs twee verse voor die roeping om ons stemme in danksegging te verhef, gee hy ons die opdrag om altyd bly te wees in die Here. Deur vir ons te sê om "altyd" bly te wees, veronderstel dit deurlopende of 'n gewoonte van blydskap. Dan, om sy standpunt te bevestig, herhaal hy onmiddellik sy opdrag, "Ek herhaal: Wees bly!" Hy wys dat selfs te midde van ons pyn, kan ons kies om bly te wees en God te prys. 

Ek glo nie Paulus vra ons om onegte dankbaarheid op te dis nie. Ek dink hy daag ons uit tot danksegging waar dit nodig is, selfs te midde van enige stryd waardeur ons ook tans mag gaan. 

Ek het ondervind dat daar altyd iets is om te vier. Selfs gedurende sommige van die moeilikste beproewinge wat ek in die gesig moes staar, was daar ook dinge waarvoor ek dankbaar is. Om hieroor na te dink en aan God my dank uit te spreek, help om my perspektief te verander en my denke te herkalibreer. 

'n Oordaad negatiewe of spanningsvolle gedagtes kan 'n algemene sin van naderende onheil skep. Wanneer ek egter kies om aan my dankbaarheid teenoor God uitdrukking te gee in plaas daarvan om op 'n negatiewe gevoel te fokus, ervaar ek dikwels dat die las begin lig.