Paulus se Gevangenisbriewe: Paulus en die FilippenseVoorbeeld

Paulus se Volharding: Filippense 1:12-26

Paulus het in die tronk volhard, nie deur sy lyding te ontken nie, en ook nie deur dit te omarm nie, maar deur redes te vind om opgewek te wees ten spyte van sy lyding. Hy het die tyd geneem om sy vreugde te verdedig en te verduidelik om sodoende die Filippense aan te moedig om op te hou om oor hom bekommerd te wees. Hy het hul kommer waardeer, maar wou nie hê dat hulle ontsteld oor sy omstandighede moes wees nie.

In hierdie gedeelte van die brief het hy gefokus op drie bronne van die vreugde wat hy te midde van sy hartseer gevind het: die sukses van sy huidige bediening in verse 12-18; sy hoop op toekomstige verlossing in verse 18-21; en sy verwagting van toekomstige bediening in verse 22-26. Paulus het verduidelik dat hy beter in staat was om sy swaarkry te verduur deur op hierdie goeie dinge te fokus.

Byvoorbeeld, in verse 12-18 het hy verduidelik, alhoewel hy in die tronk gely het, was hy bly dat sy huidige bediening aanhou floreer het. Dink na oor sy weergawe in Filippense 1:17-18:

"[Sommige] maak Christus bekend uit selfsugtige onsuiwere bedoelings. Hulle oogmerk is om die gevangenskap vir my nog swaarder te maak. Maar wat maak dit saak? In elk geval, of dit met bybedoelings is of in opregtheid, op allerhande maniere word Christus bekend gemaak, en daaroor is ek bly ..." (Filippense 1:17-18).

Paulus het gedeeltelik gely omdat kwaadwillige evangeliste vir hom moeilikheid geskep het. Al het hulle hom persoonlik benadeel, het hy hom verheug in die feit dat hulle die ware evangelie verkondig het. 

Paulus het ook vreugde gevind in sy hoop op toekomstige verlossing, wat hy in verse 18-21 beskryf het. Hy het gefokus op die moontlikheid dat hy uiteindelik uit die tronk vrygelaat kan word. Soos ons egter gesê het, gedurende hierdie tyd was Paulus se lyding so erg dat selfs die dood 'n welkome verligting sou wees. Hy is bemoedig deur die hoop dat sy lyding verlig sou word — deur sy vryspraak of deur sy dood. Hy beskryf sy siening in Filippense 1:18-21:

"... En ek sal my ook verder verbly, want ek weet dat alles op my redding sal uitloop… want om te lewe, is vir my Christus, en om te sterwe, is vir my wins" (Filippense 1:18-21).

In een opsig het die dreigement van die dood Paulus baie ontstel. Tog, in 'n ander opsig was hy in staat om verby sy dood te kyk tot by die vreugde wat syne sou wees in die teenwoordigheid van Christus in die hemel. Deur te fokus op vryheid en die hemel, kon Paulus 'n mate van vreugde vind te midde van sy probleme.

Op dieselfde manier het Paulus ook in Filippense 1:22-26 gekyk na die moontlikheid van 'n toekomstige bediening aan die Filippense as 'n bron van vreugde. Dink na oor sy aanmoediging in Filippense 1:25-26:

"Omdat ek hiervan oortuig is, weet ek dat ek sal bly, ja, vir julle almal behoue sal bly, sodat julle kan toeneem in geloof, en blydskap in julle geloof kan hê. As ek weer by julle kom, sal julle oorvloedige rede hê om Christus Jesus oor my te prys" (Filippense 1:25-26).

Die Filippense was lief vir Paulus, dus sou hulle verlig gewees het om te hoor dat hy nog hoop om te lewe. Hy het hulle ook liefgehad, en het vertroosting en bevrediging gevind in die gedagte aan hulle voorspoed in Christus.