Zacznij tutaj | Pierwsze kroki z JezusemPrzykład

Ewangelia Marka 6-7 | Posłany, by służyć

Dziś czytamy 6 rozdział Ewangelii Marka, to ten moment kiedy czas wkroczyć do gry. Naśladowanie Jezusa to nie sport widowiskowy i uczniowie mają właśnie zacząć działać.

To dotyczy też ciebie. Jeśli podążasz za Jezusem, to jesteś powołany do służby, nie ma wyjątków. Jeśli nie jesteś wierzącym, zaproszenie jest nadal aktualne. Jednak pamiętaj, że nie jest to zaproszenie do przyłączenia się do instytucji, jesteś wezwany do działania.

Co to oznacza dla uczniów? Zaraz się dowiedzą. Ewangelia Marka 6, werset 7:

"Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął ich wysyłać po dwóch, dając im władzę nad duchami nieczystymi".

Zauważ, że Jezus ich wysyła. Służba nie polega na czekaniu, aż zjawią się ludzie, to wychodzenie tam, gdzie istnieje potrzeba. Zostali wysłanie po dwóch – służba to sport drużynowy. Otrzymali autorytet – Boży autorytet – aby iść.

Dostali też instrukcje. Werset 8:

"Polecił im, aby nie brali na drogę nic oprócz laski — ani chleba, ani torby podróżnej, ani monety w trzosie".

Ich pierwsza misja jest lekcją wiary. Żadnego zabezpieczenia potrzeb – wyłącznie wiara. Jednak instrukcje nie zawsze są takie same. Później Jezus pośle uczniów z inną misją – tym razem z zaopatrzeniem. Służba nie wpisuje się w żaden wzór, nie ma na nią przepisu, to przygoda, a prawdziwym kluczem za każdym razem są wskazówki wprost od Pana. Naśladowanie Jezusa oznacza podążanie za instrukcjami i zaufanie Bogu. Czy to z pustymi rękami, czy w pełni wyposażony, ufaj Bogu, że będzie cię zaopatrywał.

Jak przebiegała misja uczniów? Werset 12:

"Oni więc wyszli i zaczęli wzywać ludzi do opamiętania. Wyganiali przy tym wiele demonów oraz namaszczali olejem i uzdrawiali licznych chorych".

A więc udało im się! Zaufali, a Bóg ich zaopatrzył. Wrócili do Jezusa, aby zdać relację, ale szybko zebrał się spory tłum, więc w wersecie 31:

"Jezus zaproponował: —Zostawmy na jakiś czas tłumy i odpocznijmy". (PSZ)

To ważna zasada służby: odpoczywaj z Jezusem. Zatem poszli na odludne miejsce, ale tłum pojawił się tam jako pierwszy. Sorry chłopaki – tym razem nie będzie odpoczynku. Werset 34:

"Gdy więc wyszedł, zobaczył wielki tłum ludzi i zlitował się nad nimi".

Zawsze mnie zachwyca, jak wielkie współczucie miał Jezus. Współczucie oznacza "wspólne odczuwanie" – Jezus właśnie to zrobił. Dostrzegł potrzeby tych ludzi i zatroszczył się o nie. Nauczył też uczniów okazywania troski.

Jezus nauczał i zrobiło się późno. Wielu ludzi – odległe miejsce – a oni potrzebują jedzenia. Uczniowie radzą, aby Jezus odesłał ten tłum. To rozsądne. Werset 37:

"A On na to:
Wy dajcie im jeść".

Zwróć uwagę: uczniowie widzą potrzebę, a Jezus nakazuje im żeby nakarmili ludzi. Jednak nie ma wystarczająco dużo jedzenia. W zasadzie to nie ma nic. I znajdują się na pustkowiu.

Pamiętaj, czego uczniowie właśnie się nauczyli: z pustymi rękoma czy w pełni wyposażeni, zawsze ufajcie Bogu, że On was zaopatrzy. Werset 38:

"Ile macie chlebów? — zapytał. — Idźcie i zobaczcie. A gdy się upewnili, odpowiedzieli: Pięć i dwie ryby".

To jedzenie dla kilku osób, nie dla tysięcy. Jednak patrz uważnie. Mówią ludziom, aby usiedli i w wersecie 41:

"A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i pobłogosławił. Następnie łamał chleb i dawał swoim uczniom, a ci kładli go przed ludźmi. Także dwie ryby rozdzielił między siedzących".

Zatrzymajmy się tutaj. Spójrz uważnie. Jezus dziękuje, łamie bochenki i daje wszystkim uczniom – ile?

Postaw się na ich miejscu. Spójrz w swoje dłonie – masz może pół chleba i trochę ryby. Popatrz przed siebie – setki ludzi. Jednak Jezus powiedział, byś ich nakarmił, więc ich karmisz. Werset 42:

"I jedli wszyscy — i nasycili się. Potem zebrali dwanaście koszy pełnych kawałków chleba i ryb. Tych zaś, którzy jedli chleb, było pięć tysięcy mężczyzn".

To niesamowite. I nadal się wydarza. Słyszałem wiele podobnych historii z życia moich przyjaciół w służbie. Pomoc po przejściu huraganu na Południu, karmienie biednych w Meksyku i wiele innych. Czasem ciężarówka pojawia się znikąd. Czasem niewielkie zapasy starczają na więcej niż powinny. Prawdziwe cuda — ale zawsze wtedy, gdy jest potrzeba. Zawsze w służbie współczucia.

Podczas czytania 6 i 7 rozdziału Ewangelii Marka, przyjrzyj się cudom Jezusa. Popisuje się czy okazuje współczucie? Uczy uczniów dokonywania cudów czy troszczenia się i pomagania, nawet jeśli napotkana potrzeba jest większa niż oni mogą zaspokoić?

Dawno temu nauczyłem się, że sam nie wystarczam. Jednak służba jest powołaniem do czegoś większego niż my, czegoś, czego nie możemy dokonać sami.

Jak jest z Tobą? Masz wszystko, czego potrzeba, aby pomóc tym ludziom? Nie? Ja też nie. Ale Jezus powiedział: idźcie, więc chodźmy. Z pustymi rękami czy w pełni zaopatrzeni, zaufajmy Bogu i… włączmy się do gry.

Do przemyślenia i omówienia

• Jak myślisz, czego Jezus uczył uczniów, kiedy wysłał ich bez pieniędzy? Albo wtedy, gdy kazał im nakarmić 5 000 ludzi bez wystarczającej ilości jedzenia? Czy te lekcje mają zastosowanie dzisiaj?
• Jakie masz doświadczenie w służbie Bogu i pomaganiu innym? Podziel się swoją historią.
• Jeśli mógłbyś zrobić cokolwiek dla Boga, co by to było?