Zacznij tutaj | Pierwsze kroki z JezusemPrzykład

Ewangelia Marka 16 i Łukasza 24 | Zmartwychwstały

Dzień dobry! Dzisiaj wiele się wydarzy. Skończyliśmy na krzyżu. Potwierdzono zgon Jezusa, a jego ciało zostało owinięte w płótno i złożone do grobu. Przed wejście zatoczono kamień i dla pewności przed grobem stanęła rzymska straż. Minął dzień. I kolejny. W szabat Żydzi odpoczywali. Nadchodzi niedzielny poranek.

16 rozdział Ewangelii Marka zaczyna się tuż po wschodzie słońca. Kilka kobiet niesie do grobu pachnidła, żeby uczcić zmarłego. Zastanawiają się, kto odwali im kamień zamykający wejście. Wersety 4-7:

„Lecz gdy przybyły, zobaczyły, że kamień jest odsunięty. A był on bardzo duży. Weszły zatem do środka, a tam zobaczyły siedzącego po prawej stronie i ubranego w białą szatę młodzieńca. Ogarnęło je wielkie zdumienie. On zaś powiedział do nich: Nie dziwcie się! Szukacie ukrzyżowanego Jezusa z Nazaretu? Zmartwychwstał! Nie ma Go tu! Oto miejsce, gdzie Go położono. Ale idźcie i powiedzcie Jego uczniom oraz Piotrowi, że wyprzedza was w drodze do Galilei; tam Go zobaczycie – tak, jak wam powiedział”.

Werset 8 informuje nas, że kobiety ogarnął „lęk i zdumienie” (BW). Nic dziwnego! Spodziewały się martwego ciała, a spotykają żywego anioła! Otrzymują polecenie, żeby pójść i powiedzieć o tym uczniom. Co to wszystko znaczy?

Czy to wszystko było niespodzianką? Zwróć uwagę na ostatnią frazę wersetu 7: „tak, jak wam powiedział”. Jezus to zapowiadał – mówił uczniom, że musi umrzeć i zmartwychwstać. Czasami jednak nie słuchamy trudnej prawdy. Pamiętasz, jak Piotr próbował odwieść Jezusa od tego? Nie rozumieli. Dlaczego więc Jezus musiał umrzeć?

Historia zmartwychwstania opisana jest we wszystkich czterech Ewangeliach. Każdy autor opowiada o różnych momentach tego dnia. Przejdźmy do relacji Łukasza, która pomoże nam odpowiedzieć na to pytanie. Ewangelia Łukasza 24:13-17a:

„Tego samego dnia dwaj spośród nich szli do wsi zwanej Emmaus, leżącej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Wymieniali między sobą myśli o tym, co zaszło. Gdy tak rozmawiali i stawiali sobie nawzajem pytania, sam Jezus zbliżył się i zaczął iść z nimi. Lecz ich oczy były zasłonięte, tak że Go nie rozpoznali. On zapytał ich natomiast: Cóż to za sprawy omawiacie po drodze między sobą?”.

Po tych słowach dzieje się coś niesamowitego. Dwóch uczniów, załamanych i zrozpaczonych z powodu śmierci Jezusa, wybiera się we wspólną drogę. Nie potrafią zrozumieć tego, co się stało. Dołącza do nich nieznajomy i pyta, o czym rozmawiają. Mówią mu o Jezusie, „proroku wielkiego czynu i słowa wobec Boga oraz całego ludu”. Ukrzyżowano Go jednak. Umarł. W wersecie 21 stwierdzają:

„A my mieliśmy nadzieję, że On jest tym…”

Mieliśmy nadzieję. Mówią mu też jednak o wieściach przyniesionych im przez niektóre z kobiet, które udały się do grobu. Nie wiedzą, co mają o tym wszystkim myśleć. A przez cały ten czas nie zdają sobie sprawy z tego, że rozmawiają z Jezusem! Wersety 25-27:

„Wtedy Jezus rozpoczął: O, nierozumni! O, gnuśnego serca, nieskorzy do wiary w to wszystko, co powiedzieli prorocy. Czyż Chrystus nie musiał znieść tych cierpień, by potem wejść do swej chwały? I poczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków, tłumaczył im każdy fragment Pism odnoszący się do Niego”.

To piękne. Jezus przekazuje im przesłanie swojego życia, wplatając w swoje objaśnienia całą Biblię, żeby pokazać im, że od początku wszystko zmierzało do krzyża i zmartwychwstania. Mesjasz musiał umrzeć. Dlaczego?

To pytanie sprowadza nas z powrotem do sedna sprawy: miłości. Bóg nas kocha.

„Miłość rozpoznaliśmy po tym, że On oddał za nas swoje życie”. (1 List Jana 3:16)

Jezus musiał umrzeć, bo nas kocha. Poniósł śmierć, żebyśmy mogli otrzymać przebaczenie. List do Rzymian wyjaśnia to następująco:

„Zapłatą za grzech jest śmierć”. (List do Rzymian 6:23)

Oznacza to, że wszystkie nasze grzechy przeciwko Bogu zasługują na śmierć. On dał nam życie, a my uczyniliśmy z niego niewłaściwy użytek. Sprawiedliwą karą jest śmierć. Ale Bóg nas kocha. Kocha nas tak bardzo, że dał swojego jedynego Syna, pozwalając, żeby zajął nasze miejsce. Na krzyżu Jezus, który nigdy nie zgrzeszył, wziął na siebie cały nasz grzech, spłacił cały dług i umarł za nas.

Ale śmierć nie była końcem. Jezus przyszedł, żeby pokonać śmierć. A Bóg Go wskrzesił. Moc, która wskrzesiła Jezusa z martwych jest tą samą mocą, która wskrzesza nas. Jezus czyni nas nowymi. Stare przeminęło, nastało nowe.

Zwróć uwagę na to, kiedy to się wydarzyło. Jezus umarł za nas, gdy jeszcze byliśmy grzesznikami (List do Rzymian 5:8). Nie czekał, aż się poprawimy. Kochał nas, kiedy byliśmy najgorsi – kiedy byliśmy Jego wrogami. To prawdziwa miłość.

To właśnie – to niesamowite poświęcenie, ta niewyobrażalna miłość – zmienia wszystko. To nadzieja. Nadzieja dla każdego. Ta miłość przemienia ludzi. Ci ludzie, o których ci mówiłem – którzy kochają, poświęcając się dla innych – nie byli tacy zawsze. Ale miłość, która zaprowadziła Jezusa na krzyż i moc, która wskrzesiła Go z martwych, są żywe i działają także dzisiaj. A kiedy ludzie otrzymują to życie, zaczynają dziać się niesamowite rzeczy.

Co zrobić z tym dzisiaj? Przeczytaj 24 rozdział Ewangelii Łukasza, a jutro odkryjemy, co mówi o tym List do Kolosan.

Do przemyślenia i omówienia

• Dlaczego Jezus musiał umrzeć na krzyżu?
• List do Rzymian 5:8 głosi, że Bóg okazuje swoją miłość do nas przez to, że kiedy byliśmy nadal grzesznikami, Jezus za nas umarł. Co ta miłość znaczy dla ciebie?
• List do Rzymian 8:11 podaje, że ten sam Duch, który wskrzesił Jezusa z martwych, da nowe życie także nam. Czy dostrzegasz dowody na to w swoim życiu?