Zacznij tutaj | Pierwsze kroki z JezusemPrzykład

Ewangelia Marka 14-15 | Krzyż

Dzień dobry! Dzisiaj nasza podróż prowadzi nas do 14 rozdziału Ewangelii Marka, na same rozdroża historii. W Jerozolimie rośnie tłum przybywających na zbliżające się święto. Wśród żydowskich przywódców zawiązuje się zmowa – spisek mający na celu pozbycie się Jezusa. Wśród rosnącego napięcia Jezus zabiera swoich uczniów do pokoju na piętrze, żeby razem świętować Paschę.

Kiedy uczniowie układają się do posiłku, Jezus oznajmia im, że jeden z nich Go zdradzi. Zdrada jest głęboką raną i Jezus dobrze o tym wie. Na razie Judasz zasiada wspólnie z Jezusem jako przyjaciel. W wersecie 22 Jezus

„wziął chleb, pobłogosławił, połamał i rozdał im, mówiąc: Bierzcie, to jest moje ciało. Potem wziął kielich (…) i powiedział im: To jest moja krew Nowego Przymierza, która za wielu będzie przelana”.

Nazywamy to Komunią. Chrześcijanie na całym świecie praktykują ją do dzisiaj, łamiąc chleb na pamiątkę ciała Jezusa złamanego na krzyżu i pijąc wino na pamiątkę Jego krwi. Jezus ustanawia nowe przymierze – nową relację pomiędzy Bogiem a człowiekiem – w swojej krwi. Zawarta jest tu głęboka symbolika i sens, ale na razie wystarczy nam, że jest to pamiątka Jezusa.

Zapada noc. Judasz wychodzi ze złymi zamiarami. Pozostali kończą posiłek, Jezus modli się i prowadzi ich do pobliskiego ogrodu zwanego Getsemani.

Jest już północ, ale księżyc w pełni rozświetla ciemności. Jezus bierze na bok trzech uczniów i dzieli się z nimi tym, co leży Mu na sercu:

„Jest mi smutno na duszy — powiedział — śmiertelnie smutno”.

Prosi ich, żeby się modlili, a potem odchodzi, żeby modlić się w samotności. Prosi Ojca, „aby — jeśli to jest możliwe — ominęła go ta godzina”.

Wraca i zastaje uczniów śpiących. Budzi ich i znowu odchodzi, żeby się modlić. Wraca, a oni znowu śpią. Teraz jednak czas minął. Judasz wrócił z zastępem żołnierzy. Zdrada się dokonała. Aresztują Jezusa i prowadzą Go na proces przed arcykapłanem.

Jest piątek, tuż przed wschodem słońca. Jezus stoi przed arcykapłanem Kajfaszem. W wersecie 56:

„Wielu wprawdzie fałszywie przeciw Niemu zeznawało, ale zeznania te nie były zgodne”.

Rzucano oskarżenia, ale werset 61 informuje nas, że Jezus

„milczał i nic nie odpowiedział. Znów więc arcykapłan zadał Mu pytanie: Czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Błogosławionego? A Jezus odpowiedział: Ja jestem”.

Wyłącznie z powodu tych słów arcykapłan skazuje Go za bluźnierstwo – za to, za kogo się podaje.

Przywódcy żydowscy związują Go więc i prowadzą przed rzymskiego namiestnika, Poncjusza Piłata. Ewangelia Marka 15, werset 2:

„Piłat zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów?”

„Ty to mówisz — odparł Jezus”.

Jezus jest znowu oskarżany, ale nie reaguje na to. Przez cały ten czas odpowiada tylko na pytania dotyczące tego, kim jest. Tylko to się liczy.

Oskarżenia nie są ze sobą zgodne i Piłat sprzeciwia się skazaniu niewinnego człowieka. Jednak kapłani grożą buntem. Werset 12:

„A co mam zrobić z tym, którego nazywacie królem Żydów?...”

„Ukrzyżuj Go!...”

„Jakiego zła się dopuścił?...”

„oni tym głośniej krzyczeli: Ukrzyżuj Go!”

Piłat się poddaje. Jezus zostaje brutalnie pobity i wprowadzony do pałacu przez całą kompanię żołnierzy. Wyśmiewają Go, ubierając Go w koronę cierniową i purpurowy płaszcz, a następnie biją Go i opluwają. Jezus jasno powiedział, kim jest, a strażnicy równie jasno wyrażają, co o tym myślą.

Kończą swoją sadystyczną zabawę i prowadzą Jezusa na Golgotę. Werset 24:

„Wtedy Go ukrzyżowali i rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie losy, co kto ma sobie wziąć. A gdy Go ukrzyżowali, była godzina dziewiąta”.

Ukrzyżowanie jest świadectwem bezwstydnego okrucieństwa ludzkości. Było potworną karą za przestępstwo i Rzymianie chcieli, żeby wszyscy znali dokładny powód ukrzyżowania każdego człowieka. Umieszczają więc tabliczkę z jego „przestępstwem”. Zarzut przeciwko Niemu głosi po prostu „Król Żydów”.

Mijają trzy godziny straszliwego bólu. W wersecie 33

„około południa całą ziemię zaległa ciemność i trwała aż do godziny piętnastej”

Cofnij się na chwilę w czasie i wyobraź sobie tamtą ciemność. Posłuchaj drwin cyników, płaczu kobiet i przyjrzyj się chłodnej pewności siebie strażników. Przed tobą jest człowiek na krzyżu. Znak nad jego głową głosi: „Król Żydów”.

Kim jest ten człowiek?

A kiedy tam stoisz i zastanawiasz się nad tym, w wersecie 37:

„Jezus zaś zawołał donośnym głosem i wydał ostatnie tchnienie. Wtedy zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry w dół. A setnik, który stał naprzeciw Niego, gdy zobaczył, w jaki sposób Jezus umarł, stwierdził: Ten człowiek naprawdę był Synem Boga”.

To koniec. Piłat posyła innego setnika, żeby potwierdził Jego śmierć, wbijając długą włócznię w Jego bok. Kimkolwiek był, teraz jest martwy. Kiedy odwracasz się, żeby odejść, zatrzymuje cię nieznajomy. „A ty za kogo Go uważasz?”

Co na to odpowiesz? Kim był Jezus?

Do przemyślenia i omówienia

• Dlaczego kiedy Jezus był sądzony, odpowiadał tylko na pytania dotyczące tego, kim jest? Dlaczego było to takie ważne?


• Co ukrzyżowanie Jezusa znaczy dla ciebie? Opowiedz swoją historię.