ព្រះយេស៊ូវជាព្រះមហាក្សត្រ៖ អត្ថបទអានស្មឹងស្មាធិ៍សម្រាប់បុណ្យព្រះមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដោយលោកគ្រូ ធីម៉ូថេ ឃេឡឺគំរូ

"ការព្យាបាលនៅទីជ្រៅ"



ព្រះយេស៊ូវជ្រាបពីអ្វីមួយដែលមនុស្សគេមិនដឹង—ដែលថាមនុស្សមានបញ្ហាធំជាងស្ថានភាពនៃផ្នែករូបកាយរបស់គេទៅទៀត។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំយល់ពីបញ្ហារបស់អ្នក។ ខ្ញុំបានមើលឃើញពីទុក្ខលំបាករបស់អ្នក។ ខ្ញុំកំពុងតែទៅជួយដោះស្រាយហើយ។ ប៉ុន្តែ ចូរសុំយល់ថាបញ្ហាសំខាន់ចម្បងនៅក្នុងជីវិតរបស់នរណាម្នាក់ នោះមិនដែលមកពីរឿងទុក្ខលំបាករបស់គាត់នោះទេ ប៉ុន្តែគឺដោយសារតែបញ្ហាបាបរបស់គាត់ទៅវិញទេ»។



ប្រសិនបើអ្នករកឃើញថាការឆ្លើយតបរបស់ព្រះយេស៊ូវធ្វើឱ្យអ្នកទាស់ចិត្ត សូមយ៉ាងហោចណាស់គិតពិចារណាពីសម្ដីនេះ៖ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់គេនិយាយទៅកាន់អ្នក៖ «បញ្ហាចម្បងដែលកើតមានឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក នោះមិនមែនកើតឡើងដល់អ្នក ដោយសារតែរឿងនរណាម្នាក់បានធ្វើមកលើរូបអ្នកនោះទេ ប៉ុន្តែបញ្ហាចម្បងនោះ គឺជារបៀបដែលអ្នកធ្លាប់បានឆ្លើយតបទៅលើបញ្ហាចម្បងរបស់អ្នក»—វាគួរឱ្យហួសចិត្តដែរ ដែលបើនិយាយបែបដូច្នេះ អ្នកដូចជាមានកម្លាំងវិញ។ តើដោយព្រោះហេតុអ្វី? ពីព្រោះអ្នកមិនអាចធ្វើអ្វីច្រើនបានចំពោះរឿងរ៉ាវដែលកើតមានឡើងលើអ្នក ឬចំពោះអ្វីដែលមនុស្សដទៃកំពុងធ្វើ—ប៉ុន្តែអ្នកអាចធ្វើអ្វីមួយចំពោះខ្លួនអ្នកបាន។ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាបញ្ហានៃការចូលចិត្តកុហក ឬរឿងល្មោភតណ្ហា ឬរឿងហេតុអ្វីផ្សេងនោះទេ—ការអស់ទាំងនោះ គឺជារឿងដែលអ្នកកំពុងតែបដិសេធចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងពិភពលោកដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមក។ វាជារឿងទាស់ប្រឆាំងចំពោះព្រះអង្គ ដោយតាមរបៀបរស់នៅរបស់អ្នក ដោយគ្មានការគោរពចំពោះព្រះអង្គ។ វាដូចជានិយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសរស់នៅយ៉ាងណាក៏បាន តាមចិត្ត សម្រាប់ជីវិតរបស់ខ្ញុំ»។ ហើយនេះគឺជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថាជាបញ្ហាចម្បងរបស់យើង។



ព្រះយេស៊ូវតទល់ប្រឈមនឹងបុរសខ្វិន លើរឿងដែលជាបញ្ហាចម្បងរបស់គាត់ ដោយព្រះអង្គនាំគាត់គិតពិចារណាលើកត្តាជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ «ដោយព្រោះអ្នកមកឯខ្ញុំ ហើយទូលសូមឱ្យខ្ញុំព្យាបាលរូបកាយអ្នកឱ្យជាសះស្បើយ អ្នកនៅមិនទាន់សញ្ជឹងគិតឱ្យបានជ្រៅនៅឡើយនោះទេ។ អ្នកប្រមាណស្ទើរចំពោះជម្រៅនៃការប៉ងប្រាថ្នាចង់បានរបស់អ្នក ដែលជាបំណងក្នុងទីជម្រៅនៃដួងចិត្តរបស់អ្នក»។ វាជារឿងធម្មតា ដែលមនុស្សពិការ គាត់ប្រាថ្នាចង់បានអស់ពីអ្វីៗដែលមាននៅក្នុងគាត់ ដើម្បីឱ្យខ្លួនគាត់អាចដើរវិញបាន។ ប៉ុន្តែបុរសម្នាក់នេះ ប្រាកដជាដាក់រាល់អស់ក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់ក្នុងឱកាស ធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីឱ្យគាត់អាចដើរវិញបានមែនហើយ។ នៅក្នុងចិត្តគាត់ នោះជាក់ណាស់ដែលគាត់កំពុងនិយាយថា៖ «ប្រសិនបើខ្ញុំអាចដើរវិញបានមែន នោះខ្ញុំប្រាកដជាគ្រប់ទឹក បានល្មមពន់ពេកសម្រាប់ជីវិតនេះហើយ។ ខ្ញុំលែងមិនសប្បាយចិត្តទៀតហើយ។ ខ្ញុំនឹងលែងរអ៊ូទៀតហើយ។ ប្រសិនបើខ្ញុំអាចដើរវិញបាន នោះរាល់អ្វីៗនឹងល្អវិញដែរហើយ»។ រួចព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ «អត់ទេអ្នកអើយ អ្នកគិតខុសហើយ»។ បន្ទូលនេះ ប្រៀបដូចជាពិបាកស្ដាប់ ប៉ុន្តែវាជាព្រះបន្ទូលដ៏ពិត។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ «នៅពេលខ្ញុំព្យាបាលរូបកាយរបស់អ្នក ប្រសិនបើនេះគ្រាន់តែជាអ្វីតែមួយដែលខ្ញុំធ្វើ នោះអ្នកនឹងប្រាកដជាមិនមានចិត្តសប្បាយរីករាយវិញទាល់តែសោះ។ ព្រោះចាំដល់ពីរខែ បួនខែ—នោះការសុខកាយមិននៅស្ថិតស្ថេរទេ។ ឫសគល់នៃការស្កប់ចិត្តនៃដួងចិត្តមនុស្សមានជម្រៅជ្រៅជាងនេះ»។



តើហេតុអ្វីបានជាការមិនចេះអត់ឱនទោស ក្លាយទៅជារឿងដែលនាំឱ្យអ្នកខ្វិន ដែលជាតម្រូវការសែនជ្រៅរបស់អ្នក? តើហេតុអ្វីបានជារឿងនេះ ជាតម្រូវការយ៉ាងជ្រៅរបស់អ្នក? តើមាន "តម្រូវការ" អ្វីខ្លះទៀត ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា វាជ្រៅជាងតម្រូវការនៃការចេះអត់ឱនទោសនោះ?



អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញមកពីសៀវភៅ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះមហាក្សត្រ ដោយលោកគ្រូ ធីម៉ូថេ ឃេឡឺ

បានបោះពុម្ពសាជាថ្មី និងរៀបតាក់តែងឡើងវិញ ដោយកម្រងសៀវភៅ រីវឺហេដ (Riverhead Books) ដែលជាសមាជិកក្រុមហ៊ុនបោះពុម្ពសៀវភៅ ផេនឃ្វិនគ្រុប (Penguin Group (USA) LLC, A Penguin Random House Company)។ រក្សាសិទ្ធិ © 2011 ដោយលោកគ្រូ ធីម៉ូថេ ដោយលោកគ្រូ ធីម៉ូថេ ឃេឡឺ (Timothy Keller)។



ហើយនិងបានមកពីសៀវភៅមគ្គុទេសក៍សិក្សាណែនាំ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះមហាក្សត្រ ដោយលោកគ្រូ ធីម៉ូថេ ឃេឡឺ និងស្ពេន ឆាលធន់ (Spence Shelton) រក្សាសិទ្ធិ © 2015 ដោយរោងបោះពុម្ព ហ្សនឌឺវន (Zondervan) ជាបំណែកមួយនៃក្រុមអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ ហបពឺខូលិន (HarperCollins Christian Publishers)។