My RoepingVoorbeeld

"Deur die Meule Gaan"



Alhoewel Moses bewus gemaak is van sy roeping, het die gevolg van sy haastige reaksie daartoe gelei dat hy die woestyn in gevlug het. Daardie 40 jaar in die woestyn het gelyk soos 'n betekenislose bestaan ​​vir 'n prins, maar dit was God se leerskool wat Moses voorberei het om die verantwoordelikheid te dra om sy volk vir die volgende 40 jaar deur die woestyn te lei. Dit was stil jare, maar dit het Moses nietemin die geleentheid gebied om op sy gesin te fokus sonder die druk van 'n aktiewe politieke lewe of die uitmergelende verantwoordelikhede om 'n wankelende gemeenskap deur die woestyn te lei. Ten spyte van die ongemaklikheid van om in 'n vreemde land te wees, het Moses God se hulp ervaar, wat hy dan getuig het deur die manier waarop hy sy seuns benoem het: "Die naam van die een seun was Gersom, 'want,' het Moses gesê, 'ek woon as vreemdeling in 'n vreemde land.' Die naam van die ander was Eliëser, 'want,' het Moses gesê, 'die God van my voorvaders het my gehelp: Hy het my gered toe die farao my wou doodmaak'" (Eksodus 18:3b-4).



In ons haas om daardie "groot deurbraak" te kry, kan ons probeer om dinge te verander, maar ons kan onsself in die moeilikheid laat beland. Gedurende daardie tye sal ons ons dalk bloot aan omstandighede en aan God se dissipline moet onderwerp. Ten spyte van die gevolge van ons haas sal God ons Eliëser wees (God is my helper) al is ons 'n Gersom (vreemdeling in 'n vreemde land). God se dissipline (Hebreërs 12:1-13) maak ons ​​smeebaar om sy oproep te hoor en te gehoorsaam. Ons moet die dissipline van die stil jare van eentonige roetines koester. Die stil jare bied 'n stabiele omgewing om ons siele en dié naaste aan ons te koester.



1 Tessalonisense 4:11: "Laat dit vir julle 'n saak van eer wees om rustig te lewe, julle met julle eie sake besig te hou en self in julle lewensonderhoud te voorsien ..."