1 KONINGS 2:13-47

Op ’n dag kom Adonia seun van Dawid en Gaggit na Batseba, Salomo se ma, toe. “Kom jy in vrede?” vra sy. “Ja,” sê hy. “Ek wil net met u praat. Trouens, ek wil u ’n guns vra.” “Praat gerus,” sê sy. Hy antwoord: “Soos u weet, was die koningskap eintlik vir my bedoel, en almal het ook verwag dat ek die volgende koning sou wees. Maar sake het anders verloop en die HERE het bepaal dat my broer koning moet wees. Nou vra ek net een guns van u. Moet dit asseblief nie weier nie.” “Wat is dit?” vra sy. Hy antwoord: “Praat asseblief met koning Salomo, want ek weet hy sal enigiets doen wat u vra. Vra hom om Abisag, die meisie uit Sunem, vir my as vrou te gee.” “Goed,” sê Batseba. “Ek sal vir jou voorspraak doen by die koning.” Batseba gaan toe na koning Salomo om Adonia se versoek te stel. Die koning het opgestaan om haar te ontmoet en het voor haar gebuig. Hy het weer op sy troon gaan sit en beveel dat daar ’n troon aan sy regterkant vir sy ma neergesit word. “Ek wil een klein gunsie van jou vra,” sê sy. “Ek hoop jy sal my nie weier nie.” “Wat is dit, Ma?” vra hy. “U weet ek sal u niks weier nie.” “Laat dan toe dat jou broer Adonia met Abisag, die meisie uit Sunem, trou,” antwoord sy. “Hoe kan u hoegenaamd vra dat ek Abisag vir Adonia gee?” roep Salomo uit. “U kan netsowel vra dat ek die hele koninkryk vir hom moet gee! U weet dat hy my ouer broer is en dat hy Abjatar die priester en Joab seun van Seruja aan sy kant het.” Toe lê koning Salomo ’n eed af voor die HERE: “Mag God my straf as ek Adonia nie oor hierdie versoek teregstel nie. So seker as die HERE leef, Hy wat my stewig op die troon van my pa, Dawid, gevestig het en vir my ’n koningshuis geskep het soos Hy beloof het – net so seker moet Adonia vandag nog tereggestel word!” Koning Salomo stuur toe vir Benaja seun van Jojada na Adonia toe en hy het hom doodgemaak. Daarna sê die koning vir Abjatar die priester: “Gaan terug na jou landerye in Anatot! Jy verdien die dood, maar ek sal jou nie nou teregstel nie, want jy het die ark van die oppermagtige HERE voor my pa gedra, en jy het baie ontberings saam met hom meegemaak.” Salomo het Abjatar as priester van die HERE ontslaan. So het die oordeel van die HERE by Silo oor die afstammelinge van Eli in vervulling gegaan. Hoewel Joab destyds nie met Absalom saamgewerk het nie, het hy tog die opstand van Adonia gesteun. Toe Joab van Adonia se dood hoor, vlug hy na die heiligdom toe en gryp die horings van die altaar vas. Toe Salomo dit hoor, stuur hy vir Benaja seun van Jojada om hom dood te maak. Benaja het in die heiligdom van die HERE ingegaan en vir Joab gesê: “Die koning beveel jou om uit te kom!” Maar Joab antwoord: “Nee, ek wil hiér sterf.” Benaja het toe teruggegaan na die koning toe en hom vertel wat Joab gesê het. “Maak soos hy gesê het,” antwoord die koning. “Maak hom langs die altaar dood en begrawe hom. Dit sal die skuld van sy sinlose moorde wegneem van my en my pa se familie. So sal die HERE hom vergeld vir die moord op twee manne wat regverdiger en beter was as hy. Want my pa het geen deel gehad aan die dood van Abner seun van Ner en bevelvoerder van die leër van Israel nie, en ook nie aan dié van Amasa seun van Jeter en bevelvoerder van die leër van Juda nie. Mag die skuld vir hierdie moorde vir altyd op Joab en sy nageslag rus, maar mag die HERE vir altyd vrede gee aan Dawid, aan sy nageslag en aan sy troon.” Benaja het toe teruggegaan en Joab in die heiligdom doodgemaak. Joab is begrawe by sy huis in die wildernis. Die koning het vir Benaja seun van Jojada in die plek van Joab as bevelvoerder van die leër aangestel. Hy het ook vir Sadok die priester in die plek van Abjatar aangestel. Daarna het die koning Simeï laat kom en vir hom gesê: “Bou vir jou ’n huis hier in Jerusalem en kom woon hier. Maar jy mag nie uit die stad weggaan om enigiets elders te doen nie. Die dag as jy oor die Kidronspruit gaan, sal jy sekerlik doodgemaak word. Daarvoor sal jy net jouself moet blameer.” Simeï het geantwoord: “Ek aanvaar u uitspraak. Ek sal doen soos die koning my beveel.” Simeï het toe ’n geruime tyd lank net in Jerusalem gebly. Ongeveer drie jaar later het twee van Simeï se slawe weggeloop na koning Akis seun van Maäka, koning van Gat. Toe Simeï dit hoor, het hy sy donkie opgesaal en na Gat toe gegaan om hulle te gaan soek. Toe hy hulle kry, het hy hulle na Jerusalem toe teruggebring. Salomo het verneem dat Simeï uit Jerusalem na Gat toe gegaan en teruggekom het. Hy laat roep toe vir Simeï en vra: “Ek het jou tog voor die HERE ’n eed laat aflê dat jy nêrens sou gaan nie, want dan sal jy sekerlik sterf. En jy het toe geantwoord: ‘Ek aanvaar die uitspraak. Ek sal maak soos u sê.’ Hoekom was jy dan nie getrou aan jou eed voor die HERE nie? Hoekom het jy nie my bevel gehoorsaam nie?” Die koning het verder vir Simeï gesê: “Jy onthou sekerlik al die slegte dinge wat jy teenoor my pa, koning Dawid, gedoen het. Mag die HERE jou daarvoor straf. Maar mag ek die ryke seëninge van die HERE ontvang, en mag daar altyd een van Dawid se afstammelinge op hierdie troon sit.” Op bevel van die koning het Benaja seun van Jojada toe vir Simeï buitentoe geneem en hom doodgemaak. Nou het Salomo ten volle beheer oor die koninkryk gehad.