Nie martw sięPrzykład

Tożsamość

To, co przydarza ci się w życiu, nie określa twojego ducha. Ważne jest, jak postrzegasz siebie i swoje możliwości. W czasach pobytu w Egipcie, naród Izraela był silną grupą ludzi, którzy znali prawdziwego Boga, ale byli niewolnikami. Nie byli fizycznie potężni, ale mieli prawdziwego Boga w swoim życiu. Problem polegał na tym, że nie mieli tożsamości. Nie wiedzieli, co posiadają. 

Kiedy nie zdajesz sobie sprawy z tego, co masz, to nawet gdy posiadasz naturalne talenty i dary, będziesz stale zachowywał się tak, jakbyś ich nie miał. Izraelici doświadczyli wielkiego cierpienia w Egipcie. Nie mogli wyrwać się z tej sytuacji: postrzegali ją jako zbyt wielką, a siebie jako niezdolnych. Każdy mógł ich zniewolić, ponieważ byli niewolnikami w swoich umysłach. Mieli postawę pokonanych. Cierpienie uciskało ich i odbierało im tożsamość, co spowodowało spadek ich wydajności i wpłynęło na ich zdolność do manifestowania otrzymanych darów.

W przeciwieństwie do tego, gdy twoja postawa nie jest zdeterminowana przez problemy, ale przez tożsamość, którą masz jako dziecko Boże, wtedy to, co dzieje się wokół ciebie, nie ma nad tobą kontroli. 

Dawid był drobniejszy, słabszy i miał mniejsze doświadczenie od żołnierzy Saula. Oni mieli szkolenie militarne i broń. Jednak Dawid miał inną tożsamość niż oni. Postrzegał siebie inaczej. Dawid miał ogromne zaufanie do Boga. Żył w czasach starego przymierza, co oznaczało, że Bóg nie był dostrzegany; było to trudne, ponieważ ludzie byli martwi w swoim duchu. Niemniej jednak Dawid miał w swoim życiu cechę charakterystyczną, którą była jego wiara. Wierzył w historie z przeszłości, kiedy prorok powiedział mu, że będzie królem Izraela. Wierzył w to. To wytworzyło w Dawidzie tożsamość przeznaczenia, świadomość, że ma przyszłość i zna swoją relację z Bogiem. Chociaż miał mniejsze doświadczenie niż inni żołnierze, był jedynym Izraelitą, który wierzył, że mogą wygrać; dlatego tylko on mógł pokonać olbrzyma. 

Dawid postrzegał siebie jako zwycięzcę. W rzeczywistości jego koncepcja opierała się na prawdzie. Postrzeganie innych opierało się na kłamstwie. Ich problem nie był fizyczny, ale mentalny i duchowy: postrzegali siebie z niewłaściwą tożsamością.