BłogosławieniPrzykład

Czytaj: Psalm 51:19

POZM: Psalm 51:19

"Moją ofiarą, Boże, duch skruszony,

nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym". (BT)

Ludzie są doskonali w rozwiązywaniu problemów. Uwielbiamy zakasać rękawy i walczyć z przeciwnościami używając wszystkich dostępnych nam środków: rozumu, pieniędzy i siły woli. Jednak w przypadku stanu naszej duszy nie dysponujemy żadnym narzędziem, które mogłoby rozwiązać nasz problem. Nawet Dawid, żyjący zgodnie ze starotestamentowymi zasadami składania ofiar był świadomy faktu, że nie może zmienić samego siebie. Bez Bożej łaski grzęznął w beznadziei grzechu i jedyne, co mógł ofiarować Bogu, to złamane, przepełnione pragnieniem pokuty serce.

W obliczu grzechu możemy złożyć tylko i wyłącznie jedną ofiarę: ducha, gotowego przyznać się do tego jak bardzo jest złamany i serce pełne żalu z powodu swojej grzeszności. Bóg obiecuje, że przyjmie takie ofiary, ponieważ jest wierny w swoim pragnieniu wybawienia tych, którzy przyznają, że potrzebują zbawienia. To właśnie wtedy, kiedy jesteśmy pewni skuteczności naszych własnych rozwiązań i sił, umyka nam błogosławieństwo, jakim jest doświadczenie pokuty i przebaczenia. 

Boże, przychodzę do Ciebie ze złamanym i pokutującym sercem. Zgrzeszyłam dziś przeciwko Tobie i przyznaję, że nie jestem w stanie naprawić mojego grzechu i zbawić siebie samej. Proszę, uzdrów i wybaw moje serce tak, jak to obiecałeś.