De man aan het middelste kruis: een zevendaags leesplan voor PasenVoorbeeld

De steen was weggerold

“Waarom komt u in een graf zoeken naar de Levende? Hij is hier niet. Hij leeft weer!” (Lucas 24:5-6, HTB)

Als we Jezus als Messias beschouwen, denken de meesten van ons onmiddellijk in persoonlijke termen: Jezus is mijn Messias. Hij vergeeft mijn zonden. Hij leeft in mij. Dit is natuurlijk allemaal waar. Maar de joodse verwachtingen uit de eerste eeuw met betrekking tot het Messiasschap van Jezus gingen veel verder dan dat. Als we met een jood uit de eerste eeuw hadden gesproken over zijn of haar messiaanse verwachtingen, zouden we hoopvolle verwachtingen hebben ontdekt die in zekere zin een veel grotere reikwijdte hadden.

De joden verwachtten dat hun langverwachte Messias zou komen om de heidenen, die de macht over hen hadden, te verslaan, de tempel te herbouwen en Gods rechtvaardige heerschappij op aarde te vestigen. Zij koesterden de nationalistische hoop dat de Messias zou komen en de natie Israël recht zou doen. De komst van Jezus, met de wonderen die Hij verrichtte, de verhalen die Hij vertelde en de profetieën die Hij vervulde, zorgden voor een grote toename van hoopvolle verwachting onder zijn volgelingen. Maar net toen ze dachten dat Hij werkelijk degene zou zijn die het volk Israël politiek zou verlossen, zagen ze al hun Messiaanse hoop hangen aan een Romeins kruis op Golgotha. En toen Jezus uitriep: “Het is volbracht!” (Johannes 19:30, HSV), moeten velen gedacht hebben dat het daarmee afgelopen was.

Hoe kon deze groep gelovigen, wier Messiaanse verwachtingen waren begraven in een Palestijns graf, dan niet alleen blijven geloven dat Jezus de Messias was, maar op straat blijven staan in de buurt van de plek waar Hij was gedood en onbeschaamd een verklaring afleggen van zijn Messiasschap? Het antwoord dat door de bladzijden van het Nieuwe Testament weerklinkt, wordt gevonden in de lichamelijke opstanding van Jezus. De boodschap van de engelen aan de vrouwen die specerijen hadden meegebracht om een lijk te balsemen, veroorzaakte een radicale herziening van wat de gelovigen op de vrijdag daarvoor hadden gezien en een complete verandering in hun kijk op hun leven en toekomst. Toen de Messias weer onder hen verscheen, levend als altijd, werden deze voorheen verdrietige, bedroefde, verslagen en ontroostbare discipelen getransformeerd in moedige, vreugdevolle getuigen. Ze getuigden nu van de realiteit van Christus die was opgestaan met een lichaam dat gezien, vastgepakt en aangeraakt kon worden, en dat toch de capaciteiten bezat om te doen wat zijn lichaam van vóór de opstanding niet had gedaan. Zijn verlossingswerk was volbracht; zijn leven en zijn regering waren dat zeker niet!

Pas toen de discipelen zijn verrezen aanwezigheid erkenden, begrepen ze eindelijk het Messiasschap van Christus. Wat de vroege Joodse gelovigen ontdekten toen "ze ontdekten dat de steen voor de ingang was weggerold" (Lucas 24:2, HTB) en zagen dat "Jezus plotseling bij hen stond" (Lucas 24:36, HTB), was dat eeuwige hoop, vreugde en kracht ontbrandden in hun hart. En deze blijven beschikbaar voor iedereen die zijn of haar vertrouwen stelt in Jezus, de opgestane Messias. De opstanding, en alleen de opstanding, verandert verdriet, droefheid en verslagenheid in hoop, vreugde en kracht. Het is de opstanding, en alleen de opstanding, die duidelijk maakt dat onze Messias zijn vijanden zal verslaan, zijn volk zal herstellen en van zee tot zee zal regeren. De opstanding van Jezus zal alles veranderen in de manier waarop jij vandaag jouw dag doorbrengt.

• Op welke manier roept God mij op om anders te denken?
• Hoe wil God de verlangens van mijn hart – datgene waarvan ik houd – herschikken?
• Waartoe roept God mij op als ik vandaag mijn dag doorbreng?

We hebben dit leesplan bewerkt vanuit een andere bron. Lees meer over Truth For Life en Alistair Begg.