De man aan het middelste kruis: een zevendaags leesplan voor PasenVoorbeeld

Zijn laatste ademtocht

“Op dat moment riep Jezus: ‘Vader, in uw handen leg ik mijn geest!’ En met die woorden blies Hij zijn laatste adem uit.” (Lucas 23:46, HTB)

De eenvoud van deze woorden wijst ons op waarheden die te diep liggen voor onze tranen.

Lucas geeft ons met zijn oog voor detail een “geordend verslag” van de kruisiging van Jezus – een verslag dat, zo legt hij uit aan het begin van zijn evangelie, het resultaat is van zorgvuldig onderzoek en zo is geschreven dat zijn lezers zullen "zien dat het volledig overeenstemt met wat u is geleerd" (Lucas 1:4, HTB). Hij probeert zijn schrijven niet te doordrenken van emotie. In plaats daarvan schrijft hij zodat wij de waarheid kunnen begrijpen. En zo wordt de laatste keer dat Jezus ademt in een eenvoudige zin aan ons doorgegeven: “Hij blies zijn laatste adem uit.”

Waar Lucas ons wel bij wil laten stilstaan, is de controle van Jezus over zijn laatste ademtocht. Hij koos ervoor om zijn geest in de liefdevolle handen van zijn Vader te leggen. Hij wist dat zijn werk gedaan was. Er was voor de zonde betaald, het voorhangsel was doormidden gescheurd en zijn volk kon voor eeuwig in de tegenwoordigheid van zijn Vader komen. Samen met alles wat Jezus vóór zijn kruisiging zei, weerleggen zijn laatste woorden het idee dat zijn dood die van een hulpeloos slachtoffer was, overweldigd door wrede omstandigheden. Hij had zijn discipelen maanden daarvoor verteld dat Hij naar Jeruzalem ging en “over de verschrikkelijke dingen die Hij, de Mensenzoon, zou moeten doormaken.” (Lucas 9:22, HTB). Johannes vertelt ons dat Hij hen had uitgelegd: “De Vader houdt van Mij, omdat Ik mijn leven geef en het later zal terugnemen. Niemand berooft Mij van het leven, Ik geef het uit eigen vrije wil. Want Ik kan en mag mijn leven geven en het terugnemen. Ik doe dat omdat mijn Vader dat heeft gezegd.’” (Johannes 10:17-18, HTB).

Jezus ging niet hulpeloos maar gewillig naar het kruis. In overeenstemming met het doel van de Vader koos Hij het exacte moment waarop Hij zijn leven zou geven voor zijn schapen (Johannes 10:11). Hier zien we dus dat de Auteur van het leven gewillig zijn laatste adem uitblaast en ons herinnert aan zijn absolute autoriteit en aan zijn onuitputtelijke liefde. ‘Hij blies zijn laatste adem uit’, zodat jij de frisse, gezuiverde lucht zou kunnen inademen die voor jou beschikbaar werd gesteld op het moment dat je wedergeboren werd. ‘Hij blies zijn laatste adem uit’, zodat je op een dag in een herstelde schepping zult staan en lucht in je longen kunt inademen die nooit zal vergaan of verdwijnen. Hij die soeverein is over de lucht die jij inademt, ademde soeverein zijn laatste adem uit. Hij is niets minder dan jouw lof en aanbidding waard.

• Op welke manier roept God mij op om anders te denken?


• Hoe wil God de verlangens van mijn hart – datgene waarvan ik houd – herschikken?


• Waartoe roept God mij op als ik vandaag mijn dag doorbreng?