Wanneer geloof tekortschiet: 10 dagen over het vinden van God in de schaduw van twijfelVoorbeeld

Ik kan het niet helpen dat ik me afvraag of we niet op een verkeerde manier naar de Bijbel gekeken hebben. Misschien waren we zo geobsedeerd door de gedachte dat een oud boek al onze historische, wetenschappelijke, en morele vragen kan oplossen, dat twijfel onvermijdelijk is geworden. Maar stel dat het belangrijkste doel niet intellectuele zekerheid is, maar wel om ons te leiden naar een bloeiende relatie met God?

Misschien moeten we de Bijbel minder zien door moderne ogen (Hoe rationeel is het?) of postmoderne ogen (Hoe spreekt het tot mij?). Misschien moeten wij het aanvaarden zoals het is: een eigenzinnig, raar, moeilijk, uitdagend, inspirerend, uitnodigend, paradigma-verstorend boek dat pagina na pagina, verhaal na verhaal, uitmondt in de persoon van Jezus.

En als dat waar is, dan is het, zoals in elke relatie, tijdrovend.

We hebben volharding nodig om te graven voorbij haar oude, korstachtige oppervlak en zo de waarheid te onthullen.

En we hebben heel veel nederigheid nodig om ons denken te heroriënteren wanneer dit gebeurt.

In ieder geval vind ik rust in het feit dat haar schrijvers ook haar twijfelaars waren. Zij worstelden ook. Maar zij bleven wandelen op de weg naar Emmaüs, omdat zij geloofden dat op het einde het allemaal waard zou zijn. Zij hadden hoop dat op een dag, hoe dan ook, zij hun Messias zouden zien.

En dat maakt de Bijbel tot iets waar we niet alleen in mogen vertrouwen, maar ook naar mogen leven.