Rouwen met hoop na een miskraam en verlies, door Adriel BookerVoorbeeld

Dag vier

Uw koninkrijk kome

Bijbeltekst: Mattheüs 6:10

Toen Jezus ons in Mattheüs 6:10 liet zien hoe we konden bidden, erkende Hij in zijn gebed dat Gods wil niet altijd op aarde wordt gedaan, maar dat we wel moeten bidden dat het gedaan zal worden. 

Baby's sterven voordat ze geboren worden. Geweld verwoest gemeenschappen. Gevangenen worden geslagen en gemarteld. Naties doen net alsof ze de genocide in hun buurland niet zien. Racisme doodt dromen en eist levens op. Misbruik maakt gezinnen kapot. Egoïsme maakt regeringen corrupt. Gebrek aan zorg en onverschilligheid vernielen oceanen en bossen. 

We kunnen het nieuws bekijken en zien dat Gods wil niet altijd wordt gedaan. Het lijkt duidelijk dat verschrikkingen, zoals de gruwelen van een oorlog, niet Gods hart noch zijn bedoelingen vertegenwoordigen. Maar hoe zit het dan als het om ons eigen leven gaat, onze baby? Geloven we het dan? Geloven we dat Jezus' gebed nog steeds relevant is? 

Uw Koninkrijk kome. Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.

We lijden omdat we in een wereld leven waar dingen niet zijn zoals ze zouden moeten zijn. Dit is niet Gods ontwerp. We zijn niet geschapen om te lijden. Het menselijke verhaal begint in Genesis hoofdstuk 1, niet in hoofdstuk 3. 

Lijden bestaat, maar niet omdat het Gods bedoeling of wil is voor ons leven. Het bestaat omdat Hij ons schiep met het vermogen om lief te hebben, en liefde heeft altijd een vrije wil nodig — het kan niet geforceerd worden. Met de vrije wil van de mensheid kwam de geweldige maar vreselijke mogelijkheid om in opstand te komen tegen Liefde. Onze rebellie in de hof zette de wereld in beweging richting het lijden. Het gaat vandaag de dag nog steeds verder en laat in zijn spoor gebrokenheid achter. 

Dit was toen niet Gods wil, en het is ook nu niet Gods wil. 

Al die jaren na de hof van Eden zuchten we nog steeds onder het gewicht van verdriet. Jezus is gekomen, maar we wachten nog steeds op het moment dat Hij terugkomt. Hij heeft ons van onszelf gered, en redt ons nog steeds als we ons meer bewust worden van zijn doel in ons leven. Het koninkrijk van God is nabij. Elke dag wordt het meer en meer gebouwd, naarmate wij erin leven en God toestaan ons te genezen en door ons heen zijn schepping te genezen. 

Maar onze tussenweg blijft voor spanning zorgen. We houden de belofte van hoop en verlossing in de ene hand, en de realiteit van een wereld nog steeds besmet met rebellie in de andere hand. Dit is de reden waarom we blijven bidden: Uw Koninkrijk kome. Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. Laat het zo zijn.

Is het voor jou bemoedigend, of juist niet, om te weten dat sommige van Jezus' gebeden onbeantwoord blijven? Waarom? Verandert dit het feit dat God het laatste woord zal hebben wanneer Hij terugkomt?