Δεν πρέπει να είναι έτσι: Μια 5-ήμερη πρόκληση της Lysa TerKeurstΔείγμα

Μάθε να παλεύεις καλά

Μετά το χθεσινό ανάγνωσμα, μπορεί να σκέφτεσαι… γιατί δημιούργησε ο Θεός τις καρδιές μας στην τελειότητα του κήπου της Εδέμ γνωρίζοντας ότι, εξαιτίας της επερχόμενης αμαρτίας μας, δε θα ζούσαμε εκεί;

Εννοώ ότι, όταν αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα, δεν μπορούσε ο Θεός να βγάλει τη λαχτάρα για τελειότητα από τις καρδιές τους; Ναι, φυσικά και μπορούσε να το κάνει αυτό. Αλλά αφαιρώντας την αιτία της απογοήτευσής μας, αυτόματα θα σήμαινε πως θα μας αφαιρούταν η ένδοξη ελπίδα του προορισμού μας.

Θυμήσου πως αυτή είναι μια ιστορία αγάπης. Και δε θα εκτιμήσουμε ή δε θα επιθυμήσουμε ποτέ την ελπίδα της Αληθινής Αγάπης αν δε μας απογοητεύσουν κατώτερες αγάπες. Η διαπεραστική ανησυχία της απογοήτευσης μέσα σε όλα πάνω στη γη, δημιουργεί μια δυσαρέσκεια ως προς αυτόν τον κόσμο και μας ωθεί να επιθυμούμε τον Ίδιο τον Θεό - και τον τόπο όπου θα βαδίσουμε επιτέλους στον κήπο μαζί Του ξανά. 

Η Αγία Γραφή ξεκινά με το βιβλίο Γένεσις, στον πρώτο κήπο της Εδέμ. Τελειώνει, όμως, με την αποκατάσταση της Εδέμ στα τελευταία κεφάλαια της Αποκάλυψης, του τελευταίου βιβλίου.

«Τώρα πια η κατοικία του Θεού είναι μαζί με τους ανθρώπους. Θα κατοικήσει μαζί τους, κι αυτοί θ’ αποτελούν το λαό του. Ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δε θα υπάρχει πια· ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά πέρασαν».
Και αυτός που καθόταν στο θρόνο είπε: «Να, όλα τα κάνω καινούρια» (Αποκάλυψη Ιωάννου 21:3-5).

Πρόσεξε όλες τις λέξεις που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τον κόσμο στον οποίο ζούμε επί του παρόντος και αφορούν συναισθήματα: πένθος, κλάμα καιπόνος. Η πλήρης απογοήτευση συχνά καταλήγει σε βαθιά δάκρυα. Όλα στον κόσμο μας βρίσκονται σε μια κατάσταση αποσύνθεσης. Αυτό είναι απλά το φυσικό αποτέλεσμα της αμαρτίας. Αυτή η συνεχής απειλή προς τα βαθιά μας συναισθήματα οδηγεί σε κατάθλιψη, άγχος, σκληρότητα και, ειλικρινά, σε σκεπτικισμό ως προς την καλοσύνη του Θεού.

Εκτός.

Εκτός κι αν δούμε πως όλες αυτές οι σκληρές πραγματικότητες δεν είναι το τέλος, αλλά αντίθετα μια προσωρινή ενδιάμεση κατάσταση. 

Ο Θεός γνωρίζει πως πριν κατοικήσουμε αιώνια θα πρέπει να μάθουμε πώς να παλεύουμε καλά. Βλέπεις την ενθάρρυνση που μας δίνει ο Θεός στο εδάφιο από την Αποκάλυψη Ιωάννου 21, για να μας βοηθήσει να το κάνουμε αυτό όταν τα συναισθήματά μας μας εκλιπαρούν να αμφισβητήσουμε την πίστη μας; Εκείνος θα σταματήσει τη συνεχή αποσύνθεση και τον θάνατο και την πλήρη απογοήτευση. Εκείνος θα τα κάνει όλα καινούρια!

Σε αυτόν τον αποκαταστημένο κήπο της Εδέμ η κατάρα θα αρθεί και θα μας υποδεχτεί η τελειότητα ως ένας μακροχρόνια χαμένος φίλος. Δε θα υπάρχει χάσμα μεταξύ των προσδοκιών και των εμπειριών μας. Δε θα απογοητευόμαστε, ούτε θα ζούμε απογοητευμένοι. Τα συναισθήματα και η πίστη μας θα γνέφουν καταφατικά σε συμφωνία. Θα επιστρέψουμε σε μια συναισθηματική αγνότητα, όπου θα βιώσουμε τη συνεργασία της καρδιάς μας με το απόλυτο της αλήθειας.

Δε θα χρειάζεται να παλεύουμε καλά μεταξύ των συναισθημάτων και της πίστης μας στη νέα Εδέμ, επειδή δε θα υπάρχει κάποια ανταγωνιστική ιστορία για τη φύση του Θεού. Δε θα υπάρχει διαφθορά της ανατροφής του Θεού. Δε θα υπάρχουν αντίθετες αντιλήψεις αναφορικά με τον λόγο που ο Θεός επιτρέπει να συμβούν πράγματα. Και δε θα υπάρχει ο ενοχλητικός φόβος ότι τα πράγματα μπορεί να μην εξελιχθούν καλά.

Δε θα χρειάζεται να παλεύουμε καλά, επειδή θα είμαστεκαλά. Πλήρεις. Ολοκληρωμένοι. Σίγουροι. Ασφαλείς. Βέβαιοι. Νικητές. Και θα έχουμε πλήρη κατανοήση της αλήθειας.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ: Πώς σε βοηθά η συνειδητοποίηση πως ζούμε μια ζωή ανάμεσα σε δύο κήπους να διαχειριστείς καλύτερα τις απογοητεύσεις σου; Τι παρηγοριά σου φέρνει η γνώση πως ο Θεός θα τα φτιάξει όλα;