Y cynllun darllen gwell

Wedi Newid: Camau Nesaf i Fywyd Newydd

Diwenwyno'r enaid

Emosiynau Sanctaidd - Ymatebion Beiblaidd i Bob Her

Mae credu Duw yn beth da beth bynnag sy'n bod

Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd Audio 2010

Y Llais - Y Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd 2010

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch27" data-usfm="ACT.27">
 <div class="label">27</div><div class="s">Paul yn Hwylio tua Rhufain</div><div class="m"> 1Pan benderfynwyd ein bod i hwylio i'r Eidal, trosglwyddwyd Paul a rhai carcharorion eraill i ofal canwriad o'r enw Jwlius, o'r fintai Ymerodrol. 2Aethom ar fwrdd llong o Adramytium oedd ar hwylio i'r porthladdoedd ar hyd glannau Asia, a chodi angor. Yr oedd Aristarchus, Macedoniad o Thesalonica, gyda ni. 3Trannoeth, cyraeddasom Sidon. Bu Jwlius yn garedig wrth Paul, a rhoddodd ganiat&#226;d iddo fynd at ei gyfeillion, iddynt ofalu amdano. 4Oddi yno, wedi codi angor, hwyliasom yng nghysgod Cyprus, am fod y gwyntoedd yn ein herbyn; 5ac wedi inni groesi'r m&#244;r sydd gyda glannau Cilicia a Pamffylia, cyraeddasom Myra yn Lycia. 6Yno cafodd y canwriad long o Alexandria oedd yn hwylio i'r Eidal, a gosododd ni arni. 7Buom am ddyddiau lawer yn hwylio'n araf, ac yn cael trafferth i gyrraedd i ymyl Cnidus. Gan fod y gwynt yn dal i'n rhwystro, hwyliasom i gysgod Creta gyferbyn &#226; Salmone, 8a thrwy gadw gyda'r tir, daethom &#226; chryn drafferth i le a elwid Porthladdoedd Teg, nid nepell o dref Lasaia.</div><div class="p"> 9Gan fod cryn amser wedi mynd heibio, a bod morio bellach yn beryglus, oherwydd yr oedd hyd yn oedd g&#373;yl yr Ympryd drosodd eisoes, rhoes Paul y cyngor hwn iddynt: 10&#8220;Ddynion, rwy'n gweld y bydd mynd ymlaen &#226;'r fordaith yma yn sicr o beri difrod a cholled enbyd, nid yn unig i'r llwyth ac i'r llong, ond i'n bywydau ni hefyd.&#8221; 11Ond yr oedd y canwriad yn rhoi mwy o goel ar y peilot a meistr y llong nag ar eiriau Paul. 12A chan fod y porthladd yn anghymwys i fwrw'r gaeaf ynddo, yr oedd y rhan fwyaf o blaid hwylio oddi yno, yn y gobaith y gallent rywfodd gyrraedd Phenix, porthladd yn Creta yn wynebu'r de orllewin a'r gogledd-orllewin, a bwrw'r gaeaf yno.</div><div class="s">Y Storm ar y M&#244;r</div><div class="m"> 13Pan gododd gwynt ysgafn o'r de, tybiasant fod eu bwriad o fewn eu cyrraedd. Codasant angor, a dechrau hwylio gyda glannau Creta, yn agos i'r tir. 14Ond cyn hir, rhuthrodd gwynt tymhestlog, Ewraculon fel y'i gelwir, i lawr o'r tir. 15Cipiwyd y llong ymaith, a chan na ellid dal ei thrwyn i'r gwynt, bu raid ildio, a chymryd ein gyrru o'i flaen. 16Wedi rhedeg dan gysgod rhyw ynys fechan a elwir Cawda, llwyddasom, trwy ymdrech, i gael y bad dan reolaeth. 17Codasant ef o'r d&#373;r, a mynd ati &#226; chyfarpar i amwregysu'r llong; a chan fod arnynt ofn cael eu bwrw ar y Syrtis, tynasant y g&#234;r hwylio i lawr, a mynd felly gyda'r lli. 18Trannoeth, gan ei bod hi'n dal yn storm enbyd arnom, dyma ddechrau taflu'r llwyth i'r m&#244;r; 19a'r trydydd dydd, lluchio g&#234;r y llong i ffwrdd &#226;'u dwylo eu hunain. 20Ond heb na haul na s&#234;r i'w gweld am ddyddiau lawer, a'r storm fawr yn dal i'n llethu, yr oedd pob gobaith am gael ein hachub bellach yn diflannu.</div><div class="p"> 21Yna, wedi iddynt fod heb fwyd am amser hir, cododd Paul yn eu canol hwy a dweud: &#8220;Ddynion, dylasech fod wedi gwrando arnaf fi, a pheidio &#226; hwylio o Creta, ac arbed y difrod hwn a'r golled. 22Ond yn awr yr wyf yn eich cynghori i godi'ch calon; oherwydd ni bydd dim colli bywyd yn eich plith chwi, dim ond colli'r llong. 23Oherwydd neithiwr safodd yn fy ymyl angel y Duw a'm piau, yr hwn yr wyf yn ei addoli, 24a dweud, &#8216;Paid ag ofni, Paul; y mae'n rhaid i ti sefyll gerbron Cesar, a dyma Dduw o'i ras wedi rhoi i ti fywydau pawb o'r rhai sy'n morio gyda thi.&#8217; 25Felly codwch eich calonnau, ddynion, oherwydd yr wyf yn credu Duw, mai felly y bydd, fel y dywedwyd wrthyf. 26Ond y mae'n rhaid i ni gael ein bwrw ar ryw ynys.&#8221;</div><div class="p"> 27Daeth y bedwaredd nos ar ddeg, a ninnau'n dal i fynd gyda'r lli ar draws M&#244;r Adria. Tua chanol nos, dechreuodd y morwyr dybio fod tir yn agos&#225;u. 28Wedi plymio, cawsant ddyfnder o ugain gwryd, ac ymhen ychydig, plymio eilwaith a chael pymtheg gwryd. 29Gan fod arnynt ofn inni efallai gael ein bwrw ar leoedd creigiog, taflasant bedair angor o'r starn, a deisyf am iddi ddyddio. 30Dechreuodd y morwyr geisio dianc o'r llong, a gollwng y bad i'r d&#373;r, dan esgus mynd i osod angorion o'r pen blaen. 31Ond dywedodd Paul wrth y canwriad a'r milwyr, &#8220;Os na fydd i'r rhain aros yn y llong, ni allwch chwi gael eich achub.&#8221; 32Yna fe dorrodd y milwyr raffau'r bad, a gadael iddo gwympo ymaith.</div><div class="p"> 33Pan oedd hi ar ddyddio, dechreuodd Paul annog pawb i gymryd bwyd, gan ddweud, &#8220;Heddiw yw'r pedwerydd dydd ar ddeg i chwi fod yn disgwyl yn bryderus, a heb gymryd tamaid o ddim i'w fwyta. 34Felly yr wyf yn eich annog i gymryd bwyd, oherwydd y mae eich gwaredigaeth yn dibynnu ar hynny; ni chollir blewyn oddi ar ben yr un ohonoch.&#8221; 35Wedi iddo ddweud hyn, cymerodd fara, a diolchodd i Dduw yng ng&#373;ydd pawb, a'i dorri a dechrau bwyta. 36Cododd pawb eu calon, a hwythau hefyd yn cymryd bwyd. 37Rhwng pawb yr oedd dau gant saith deg a chwech ohonom yn y llong. 38Wedi iddynt gael digon o fwyd, dechreusant ysgafnhau'r llong trwy daflu'r &#375;d allan i'r m&#244;r.</div><div class="s">Y Llongddrylliad</div><div class="m"> 39Pan ddaeth hi'n ddydd, nid oeddent yn adnabod y tir, ond gwelsant gilfach ac iddi draeth, a phenderfynwyd gyrru'r llong i'r lan yno, os oedd modd. 40Torasant yr angorion i ffwrdd, a'u gadael yn y m&#244;r. Yr un pryd, datodwyd cyplau'r llywiau, a chodi'r hwyl flaen i'r awel, a chyfeirio tua'r traeth. 41Ond daliwyd hwy gan ddeufor-gyfarfod, a gyrasant y llong i dir. Glynodd y pen blaen, a sefyll yn ddiysgog, ond dechreuodd y starn ymddatod dan rym y tonnau. 42Penderfynodd y milwyr ladd y carcharorion, rhag i neb ohonynt nofio i ffwrdd a dianc. 43Ond gan fod y canwriad yn awyddus i achub Paul, rhwystrodd hwy rhag cyflawni eu bwriad, a gorchmynnodd i'r rhai a fedrai nofio neidio yn gyntaf oddi ar y llong, a chyrraedd y tir, 44ac yna'r lleill, rhai ar ystyllod ac eraill ar ddarnau o'r llong. Ac felly y bu i bawb ddod yn ddiogel i dir.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch28" data-usfm="ACT.28">
 <div class="label">28</div><div class="s">Paul ar Ynys Melita</div><div class="m"> 1Wedi inni ddod i ddiogelwch, cawsom wybod mai Melita y gelwid yr ynys. 2Dangosodd y brodorion garedigrwydd anghyffredin tuag atom. Cyneuasant goelcerth, a'n croesawu ni bawb at y t&#226;n, oherwydd yr oedd yn dechrau glawio, ac yn oer. 3Casglodd Paul beth wmbredd o danwydd, ac wedi iddo'u rhoi ar y t&#226;n, daeth gwiber allan o'r gwres, a glynu wrth ei law. 4Pan welodd y brodorion y neidr ynghrog wrth ei law, meddent wrth ei gilydd, &#8220;Llofrudd, yn sicr, yw'r dyn yma, ac er ei fod wedi dianc yn ddiogel o'r m&#244;r, nid yw'r dduwies Cyfiawnder wedi gadael iddo fyw.&#8221; 5Yna, ysgydwodd ef y neidr ymaith i'r t&#226;n, heb gael dim niwed; 6yr oeddent hwy'n disgwyl iddo ddechrau chwyddo, neu syrthio'n farw yn sydyn. Ar &#244;l iddynt ddisgwyl yn hir, a gweld nad oedd dim anghyffredin yn digwydd iddo, newidiasant eu meddwl a dechrau dweud mai duw ydoedd. 7Yng nghyffiniau'r lle hwnnw, yr oedd tiroedd gan &#373;r blaenaf yr ynys, un o'r enw Poplius. Derbyniodd hwn ni, a'n lletya yn gyfeillgar am dridiau. 8Yr oedd tad Poplius yn digwydd bod yn gorwedd yn glaf, yn dioddef gan byliau o dwymyn a chan ddisentri. Aeth Paul i mewn ato, a chan wedd&#239;o a rhoi ei ddwylo arno, fe'i hiachaodd. 9Wedi i hyn ddigwydd, daeth y lleill yn yr ynys oedd dan afiechyd ato hefyd, a chael eu hiach&#225;u. 10Rhoddodd y bobl hyn anrhydeddau lawer inni, ac wrth inni gychwyn ymaith, ein llwytho &#226; phopeth y byddai arnom ei angen.</div><div class="s">Paul yn Cyrraedd Rhufain</div><div class="m"> 11Tri mis yn ddiweddarach, hwyliasom i ffwrdd mewn llong o Alexandria oedd wedi bwrw'r gaeaf yn yr ynys, a'r Efeilliaid Nefol yn arwydd arni. 12Wedi cyrraedd Syracwsai, ac aros yno dridiau, hwyliasom oddi yno a dod i Rhegium. 13Ar &#244;l diwrnod cododd gwynt o'r de, a'r ail ddydd daethom i Puteoli. 14Yno cawsom hyd i gydgredinwyr, a gwahoddwyd ni i aros gyda hwy am saith diwrnod. A dyna sut y daethom i Rufain. 15Pan glywodd y credinwyr yno amdanom, daethant allan cyn belled &#226; Marchnad Apius a'r Tair Tafarn i'n cyfarfod. Pan welodd Paul hwy, fe ddiolchodd i Dduw, ac ymwrolodd.</div><div class="p"> 16Pan aethom i mewn i Rufain fe ganiatawyd i Paul letya ar ei ben ei hun, gyda'r milwr oedd yn ei warchod.</div><div class="s">Paul yn Pregethu yn Rhufain</div><div class="m"> 17Ymhen tridiau, galwodd Paul ynghyd yr arweinwyr ymysg yr Iddewon. Wedi iddynt ddod at ei gilydd, dywedodd wrthynt, &#8220;Er nad wyf fi, frodyr, wedi gwneud dim yn erbyn fy mhobl na defodau'r hynafiaid, cefais fy nhraddodi yn garcharor o Jerwsalem i ddwylo'r Rhufeiniaid. 18Yr oeddent hwy, wedi iddynt fy holi, yn dymuno fy ngollwng yn rhydd, am nad oedd dim rheswm dros fy rhoi i farwolaeth. 19Ond oherwydd gwrthwynebiad yr Iddewon, cefais fy ngorfodi i apelio at Gesar; nid bod gennyf unrhyw gyhuddiad yn erbyn fy nghenedl. 20Dyna'r rheswm, ynteu, fy mod wedi gofyn am eich gweld a chael ymddiddan &#226; chwi; oherwydd o achos gobaith Israel y mae gennyf y gadwyn hon amdanaf.&#8221; 21Dywedasant hwythau wrtho, &#8220;Nid ydym wedi derbyn unrhyw lythyr amdanat ti o Jwdea, ac ni ddaeth neb o'n cyd-Iddewon yma chwaith i adrodd na llefaru dim drwg amdanat ti. 22Ond fe garem glywed gennyt ti beth yw dy ddaliadau; oherwydd fe wyddom ni am y sect hon, ei bod yn cael ei gwrthwynebu ym mhobman.&#8221;</div><div class="p"> 23Penasant ddiwrnod iddo, a daethant ato i'w lety, nifer mawr ohonynt. O fore tan nos bu yntau'n esbonio iddynt, gan dystiolaethu am deyrnas Dduw, a mynd ati i'w hargyhoeddi ynghylch Iesu ar sail Cyfraith Moses a'r proffwydi. 24Yr oedd rhai yn credu ei eiriau, ac eraill ddim yn credu; 25ac yr oeddent yn dechrau ymwahanu, mewn anghytundeb &#226;'i gilydd, pan ddywedodd Paul un gair ymhellach: &#8220;Da y llefarodd yr Ysbryd Gl&#226;n, trwy'r proffwyd Eseia, wrth eich hynafiaid chwi, gan ddweud:</div><div class="b"></div><div class="q"> 26&#8220; &#8216;Dos at y bobl yma a dywed,</div><div class="q">&#8220;Er clywed a chlywed, ni ddeallwch ddim;</div><div class="q">er edrych ac edrych, ni welwch ddim.&#8221;</div><div class="q"> 27Canys brasawyd calon y bobl yma,</div><div class="q">y mae eu clyw yn drwm,</div><div class="q">a'u llygaid wedi cau;</div><div class="q">rhag iddynt weld &#226;'u llygaid,</div><div class="q">a chlywed &#226;'u clustiau,</div><div class="q">a deall &#226;'u calon a throi'n &#244;l,</div><div class="q">i mi eu hiach&#225;u.&#8217;</div><div class="b"></div><div class="m"> 28&#8220;Bydded hysbys i chwi felly fod yr iachawdwriaeth hon, sydd oddi wrth Dduw, wedi ei hanfon at y Cenhedloedd, ac fe wrandawant hwy.&#8221;#28:28 Yn &#244;l darlleniad arall ychwanegir adn. 29 Ac wedi iddo ddweud hyn, ymadawodd yr Iddewon, gan ddadlau'n frwd &#226;'i gilydd.</div><div class="p"> 30Arhosodd Paul ddwy flynedd gyfan yno ar ei gost ei hun, a byddai'n derbyn pawb a dd&#244;i i mewn ato, 31gan gyhoeddi teyrnas Dduw a dysgu am yr Arglwydd Iesu Grist yn gwbl agored, heb neb yn ei wahardd.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkHEB">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="HEB.11">
 <div class="label">11</div><div class="s">Ffydd</div><div class="m"> 1Yn awr, y mae ffydd yn warant o bethau y gobeithir amdanynt, ac yn sicrwydd#11:1 Neu, yn brawf. o bethau na ellir eu gweld. 2Trwyddi hi, yn wir, y cafodd y rhai gynt enw da.</div><div class="p"> 3Trwy ffydd yr ydym yn deall i'r bydysawd gael ei lunio gan air Duw yn y fath fodd nes bod yr hyn sy'n weledig wedi tarddu o'r hyn nad yw'n weladwy.</div><div class="p"> 4Trwy ffydd yr offrymodd Abel i Dduw aberth rhagorach na Cain; trwyddi hi y tystiwyd ei fod yn gyfiawn, wrth i Dduw ei hun dystio i ragoriaeth ei roddion; a thrwyddi hi hefyd y mae ef, er ei fod wedi marw, yn llefaru o hyd. 5Trwy ffydd y cymerwyd Enoch ymaith fel na welai farwolaeth; ac ni chafwyd mohono, am fod Duw wedi ei gymryd. Oherwydd y mae tystiolaeth ei fod, cyn ei gymryd, wedi rhyngu bodd Duw; 6ond heb ffydd y mae'n amhosibl rhyngu ei fodd ef. Oherwydd rhaid i'r sawl sy'n dod at Dduw gredu ei fod ef, a'i fod yn gwobrwyo'r rhai sy'n ei geisio. 7Trwy ffydd, ac o barch i rybudd Duw am yr hyn nad oedd eto i'w weld, yr adeiladodd Noa arch i achub ei deulu; a thrwyddi hi y condemniodd y byd ac y daeth yn etifedd y cyfiawnder a ddaw o ffydd.</div><div class="p"> 8Trwy ffydd yr ufuddhaodd Abraham i'r alwad i fynd allan i'r lle yr oedd i'w dderbyn yn etifeddiaeth; ac fe aeth allan heb wybod i ble'r oedd yn mynd. 9Trwy ffydd yr ymfudodd i wlad yr addewid fel i wlad estron, a thrigodd#11:9 Neu, yr ymgartrefodd yng ngwlad yr addewid fel mewn gwlad estron, gan drigo. mewn pebyll, fel y gwnaeth Isaac a Jacob, cydetifeddion yr un addewid. 10Oherwydd yr oedd ef yn disgwyl am ddinas ac iddi sylfeini, a Duw yn bensaer ac yn adeiladydd iddi. 11Trwy ffydd&#8212;a Sara hithau yn ddiffrwyth&#8212;y cafodd nerth i genhedlu plentyn, er cymaint ei oedran, am iddo#11:11 Yn &#244;l darlleniad arall, Trwy ffydd y cafodd Sara hithau nerth i feichiogi, er cymaint ei hoedran, am iddi. gyfrif yn ffyddlon yr hwn oedd wedi addo. 12Am hynny, felly, o un dyn, a hwnnw cystal &#226; bod yn farw, fe gododd disgynyddion fel s&#234;r y nef o ran eu nifer, ac fel tywod dirifedi glan y m&#244;r.</div><div class="p"> 13Mewn ffydd y bu farw'r rhai hyn oll, heb fod wedi derbyn yr hyn a addawyd, ond wedi ei weld a'i groesawu o bell, a chyfaddef mai dieithriaid ac ymdeithwyr oeddent ar y ddaear. 14Y mae'r rhai sy'n llefaru fel hyn yn dangos yn eglur eu bod yn ceisio mamwlad. 15Ac yn wir, pe buasent wedi dal i feddwl am y wlad yr oeddent wedi mynd allan ohoni, buasent wedi cael cyfle i ddychwelyd iddi. 16Ond y gwir yw eu bod yn dyheu am wlad well, sef gwlad nefol. Dyna pam nad oes ar Dduw gywilydd ohonynt, nac o gael ei alw yn Dduw iddynt, oherwydd y mae wedi paratoi dinas iddynt.</div><div class="p"> 17Trwy ffydd, pan osodwyd prawf arno, yr offrymodd Abraham Isaac. Yr oedd yr hwn oedd wedi croesawu'r addewidion yn barod i offrymu ei unig fab, 18er bod Duw wedi dweud wrtho, &#8220;Trwy Isaac y gelwir dy ddisgynyddion.&#8221; 19Oblegid barnodd y gallai Duw ei godi hyd yn oed oddi wrth y meirw; ac oddi wrth y meirw, yn wir, a siarad yn ffigurol, y cafodd ef yn &#244;l. 20Trwy ffydd y bendithiodd Isaac Jacob ac Esau ar gyfer pethau i ddod. 21Trwy ffydd y bendithiodd Jacob, wrth farw, bob un o feibion Joseff, ac addoli &#226;'i bwys ar ei ffon. 22Trwy ffydd y soniodd Joseff, wrth farw, am exodus meibion Israel, a rhoi gorchymyn ynghylch ei esgyrn.</div><div class="p"> 23Trwy ffydd y cuddiwyd Moses ar ei enedigaeth am dri mis gan ei rieni, oherwydd eu bod yn ei weld yn blentyn tlws. Nid oedd arnynt ofn gorchymyn y brenin. 24Trwy ffydd y gwrthododd Moses, wedi iddo dyfu i fyny, gael ei alw yn fab i ferch Pharo, 25gan ddewis goddef adfyd gyda phobl Dduw yn hytrach na chael mwynhad pechod dros dro, 26a chan ystyried gwaradwydd yr Eneiniog yn gyfoeth mwy na thrysorau'r Aifft, oherwydd yr oedd ei olwg ar y wobr. 27Trwy ffydd y gadawodd yr Aifft, heb ofni dicter y brenin, canys safodd yn gadarn, fel un yn gweld yr Anweledig. 28Trwy ffydd y cadwodd ef y Pasg, a thaenellu'r gwaed, rhag i'r Dinistrydd gyffwrdd &#226; meibion cyntafanedig yr Israeliaid. 29Trwy ffydd yr aethant drwy'r M&#244;r Coch fel pe ar dir sych. Pan geisiodd yr Eifftiaid wneud hynny, fe'u boddwyd. 30Trwy ffydd y syrthiodd muriau Jericho ar &#244;l eu hamgylchu am saith diwrnod. 31Trwy ffydd, ni chafodd Rahab, y butain, ei difetha gyda'r rhai oedd wedi gwrthod credu, oherwydd iddi groesawu'r ysbiwyr yn heddychlon.</div><div class="p"> 32A beth a ddywedaf ymhellach? Fe ballai amser imi adrodd yn fanwl hanes Gideon, Barac, Samson, Jefftha, Dafydd a Samuel a'r proffwydi, 33y rhai drwy ffydd a oresgynnodd deyrnasoedd, a weithredodd gyfiawnder, a afaelodd yn yr addewidion, a gaeodd safnau llewod, 34a ddiffoddodd angerdd t&#226;n, a ddihangodd rhag min y cleddyf, a nerthwyd o wendid, a ddaeth yn gadarn mewn rhyfel a gyrru byddinoedd yr estron ar ffo. 35Derbyniodd gwragedd eu meirwon drwy atgyfodiad. Cafodd eraill eu harteithio, gan wrthod ymwared er mwyn cael atgyfodiad gwell. 36Cafodd eraill brofi gwatwar a fflangell, ie, cadwynau hefyd, a charchar. 37Fe'u llabyddiwyd,#11:37 Yn &#244;l darlleniad arall, Fe'u llabyddiwyd, fe'u profwyd. fe'u torrwyd &#226; llif, fe'u rhoddwyd i farwolaeth &#226; min y cledd; crwydrasant yma ac acw mewn crwyn defaid, mewn crwyn geifr, yn anghenus, dan orthrwm a chamdriniaeth, 38rhai nad oedd y byd yn deilwng ohonynt, yn crwydro mewn tiroedd diffaith a mynyddoedd, ac yn cuddio mewn ogofeydd a thyllau yn y ddaear.</div><div class="p"> 39A'r rhai hyn oll, er iddynt dderbyn enw da trwy eu ffydd, ni chawsant feddiannu'r hyn a addawyd, 40am fod Duw wedi rhagweld rhywbeth gwell ar ein cyfer ni, fel nad ydynt hwy i gael eu perffeithio hebom ni.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkHEB">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="HEB.12">
 <div class="label">12</div><div class="s">Yr Arglwydd yn Disgyblu</div><div class="m"> 1Am hynny, gan fod cymaint torf o dystion o'n cwmpas, gadewch i ninnau fwrw ymaith bob rhwystr, a'r pechod sy'n ein maglu mor rhwydd,#12:1 Neu, sy'n glynu mor dynn wrthym. Yn &#244;l darlleniad arall, sy'n tynnu'n sylw mor rhwydd. a rhedeg yr yrfa sydd o'n blaen heb ddiffygio, 2gan gadw ein golwg ar Iesu, awdur a pherffeithydd ffydd. Er mwyn y llawenydd oedd o'i flaen, fe oddefodd ef y groes heb ddiffygio, gan ddiystyru gwarth, ac y mae wedi eistedd ar ddeheulaw gorseddfainc Duw. 3Meddyliwch amdano ef, a oddefodd y fath elyniaeth ato'i hun gan bechaduriaid, rhag i chwi flino neu ddigalonni.</div><div class="p"> 4Hyd yma, nid ydych wedi gwrthwynebu hyd at waed yn y frwydr yn erbyn pechod, 5ac yr ydych wedi anghofio'r anogaeth sy'n eich annerch fel plant:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Fy mhlentyn, paid &#226; dirmygu disgyblaeth yr Arglwydd,</div><div class="q">a phaid &#226; digalonni pan gei dy geryddu ganddo;</div><div class="q"> 6oherwydd y mae'r Arglwydd yn disgyblu'r sawl y mae'n ei garu,</div><div class="q">ac yn fflangellu pob un y mae'n ei arddel.&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 7Goddefwch y cwbl er mwyn disgyblaeth; y mae Duw yn eich trin fel plant. Canys pa blentyn sydd nad yw ei dad yn ei ddisgyblu? 8Ac os ydych heb y ddisgyblaeth y mae pob un yn gyfrannog ohoni, yna bastardiaid ydych, ac nid plant cyfreithlon. 9Mwy na hynny, yr oedd gennym rieni daearol i'n disgyblu, ac yr oeddem yn eu parchu hwy. Oni ddylem, yn fwy o lawer, ymddarostwng i'n Tad ysbrydol, a chael byw? 10Yr oedd ein rhieni yn disgyblu am gyfnod byr, fel yr oeddent hwy'n gweld yn dda; ond y mae ef yn gwneud hynny er ein lles, er mwyn inni allu cyfranogi o'i sancteiddrwydd ef. 11Nid yw unrhyw ddisgyblaeth, yn wir, ar y pryd yn ymddangos yn bleserus, ond yn hytrach yn boenus; ond yn nes ymlaen, y mae'n dwyn heddychol gynhaeaf cyfiawnder i'r rhai sydd wedi eu hyfforddi ganddi.</div><div class="p"> 12Felly, cryfhewch y dwylo llesg a'r gliniau gwan, 13a gwnewch lwybrau union i'ch traed, rhag i'r aelod cloff gael ei ddatgymalu, ond yn hytrach gael ei wneud yn iach.</div><div class="s">Rhybudd rhag Gwrthod Gras Duw</div><div class="m"> 14Ceisiwch heddwch &#226; phawb, a'r bywyd sanctaidd hwnnw nad oes modd i neb weld yr Arglwydd hebddo. 15Cymerwch ofal na chaiff neb syrthio'n &#244;l oddi wrth ras Duw, rhag i ryw wreiddyn chwerw dyfu i'ch blino, ac i lawer gael eu llygru ganddo. 16Na foed yn eich plith unrhyw un sy'n anfoesol, neu'n halogedig fel Esau, a werthodd ei freintiau fel etifedd am bryd o fwyd. 17Oherwydd fe wyddoch iddo ef, pan ddymunodd wedi hynny etifeddu'r fendith, gael ei wrthod, oherwydd ni chafodd gyfle i edifarhau, er iddo grefu am hynny &#226; dagrau.</div><div class="p"> 18Oherwydd nid ydych chwi wedi dod at ddim#12:18 Yn &#244;l darlleniad arall, at fynydd. y gellir ei gyffwrdd, at d&#226;n sydd yn llosgi, at gaddug a thywyllwch a thymestl, 19at floedd utgorn, a llef yn rhoi gorchymyn nes i'r rhai a'i clywodd ymbil am i'r llefaru beidio, 20am na allent oddef y gorchymyn: &#8220;Os bydd anifail, hyd yn oed, yn cyffwrdd &#226;'r mynydd, rhaid ei labyddio.&#8221; 21A chan mor ofnadwy oedd yr olygfa, dywedodd Moses, &#8220;Y mae arnaf arswyd a chryndod.&#8221; 22Ond at Fynydd Seion yr ydych chwi wedi dod, ac i ddinas y Duw byw, y Jerwsalem nefol; ac at fyrddiynau o angylion 23yn cadw g&#373;yl, a chynulleidfa y rhai cyntafanedig sydd &#226;'u henwau'n ysgrifenedig yn y nefoedd; ac at Dduw, Barnwr pawb, ac at ysbrydoedd y rhai cyfiawn sydd wedi eu perffeithio, ac at Iesu, 24cyfryngwr y cyfamod newydd, ac at waed y taenellu, sydd yn llefaru'n gryfach na gwaed Abel.</div><div class="p"> 25Gwyliwch beidio &#226; gwrthod yr hwn sydd yn llefaru, oherwydd os na ddihangodd y rhai a wrthododd yr hwn oedd yn eu rhybuddio ar y ddaear, mwy o lawer ni bydd dianc i ni os byddwn yn troi oddi wrth yr hwn sy'n ein rhybuddio o'r nefoedd. 26Siglodd ei lais y ddaear y pryd hwnnw, ond yn awr y mae wedi addo, &#8220;Unwaith eto yr wyf fi am ysgwyd, nid yn unig y ddaear ond y nefoedd hefyd.&#8221; 27Ond y mae'r geiriau, &#8220;Unwaith eto&#8221;, yn dynodi bod y pethau a siglir, fel pethau wedi eu creu, i gael eu symud, er mwyn i'r pethau na siglir aros. 28Felly, gan ein bod yn derbyn teyrnas ddisigl, gadewch inni fod yn ddiolchgar, a thrwy hynny#12:28 Neu, ddi-sigl, bydded gennym ras, a thrwyddo. wasanaethu Duw wrth ei fodd, &#226; pharch ac ofn duwiol. 29Oherwydd yn wir, t&#226;n yn ysu yw ein Duw ni.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkHEB">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="HEB.13">
 <div class="label">13</div><div class="s">Gwasanaeth Cymeradwy gan Dduw</div><div class="m"> 1Bydded i frawdgarwch barhau. 2Peidiwch ag anghofio lletygarwch, oherwydd trwyddo y mae rhai, heb wybod hynny, wedi rhoi llety i angylion. 3Cofiwch y carcharorion, fel pe byddech yn y carchar gyda hwy; a'r rhai a gamdrinnir, fel pobl sydd &#226; chyrff gennych eich hunain. 4Bydded priodas mewn parch gan bawb, a'r gwely yn ddihalog; oherwydd bydd Duw yn barnu puteinwyr a godinebwyr. 5Byddwch yn ddiariangar yn eich dull o fyw; byddwch yn fodlon ar yr hyn sydd gennych. Oherwydd y mae ef wedi dweud, &#8220;Ni'th adawaf fyth, ac ni chefnaf arnat ddim.&#8221; 6Am hynny dywedwn ninnau'n hyderus:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220;Yr Arglwydd yw fy nghynorthwywr,</div><div class="q">ac nid ofnaf;</div><div class="q">beth a wna pobl i mi?&#8221;</div><div class="b"></div><div class="m"> 7Cadwch mewn cof eich arweinwyr, y rhai a lefarodd air Duw wrthych; myfyriwch ar ganlyniad eu buchedd, ac efelychwch eu ffydd. 8Iesu Grist, yr un ydyw ddoe a heddiw ac am byth. 9Peidiwch &#226; chymryd eich camarwain gan athrawiaethau amrywiol a dieithr; oherwydd da yw i'r galon gael ei chadarnhau gan ras, ac nid gan fwydydd na fuont o unrhyw les i'r rhai oedd yn ymwneud &#226; hwy. 10Y mae gennym ni allor nad oes gan wasanaethwyr y tabernacl ddim hawl i fwyta ohoni. 11Y mae cyrff yr anifeiliaid hynny, y dygir eu gwaed dros bechod i'r cysegr gan yr archoffeiriad, yn cael eu llosgi y tu allan i'r gwersyll. 12Felly Iesu hefyd, dioddef y tu allan i'r porth a wnaeth ef, er mwyn sancteiddio'r bobl trwy ei waed ei hun. 13Am hynny, gadewch inni fynd ato ef y tu allan i'r gwersyll, gan oddef y gwaradwydd a oddefodd ef. 14Oherwydd nid oes dinas barhaus gennym yma; ceisio yr ydym, yn hytrach, y ddinas sydd i ddod. 15Gadewch inni, felly, drwyddo ef offrymu aberth moliant yn wastadol i Dduw; hynny yw, ffrwyth gwefusau sy'n cyffesu ei enw. 16Peidiwch ag anghofio gwneud daioni a rhannu ag eraill; oherwydd ag aberthau fel hyn y rhyngir bodd Duw.</div><div class="p"> 17Ufuddhewch i'ch arweinwyr, ac ildiwch iddynt, oherwydd y maent hwy'n gwylio'n ddiorffwys dros eich eneidiau, fel rhai sydd i roi cyfrif. Gadewch iddynt allu gwneud hynny'n llawen, ac nid yn ofidus, oherwydd di-fudd i chwi fyddai hynny.</div><div class="p"> 18Gwedd&#239;wch drosom ni; oherwydd yr ydym yn sicr fod gennym gydwybod l&#226;n, am ein bod yn dymuno ymddwyn yn iawn ym mhob peth. 19Yr wyf yn erfyn yn daerach arnoch i wneud hyn, er mwyn imi gael fy adfer i chwi yn gynt.</div><div class="s">Bendith, a Chyfarchion Terfynol</div><div class="m"> 20Bydded i Dduw tangnefedd, yr hwn a ddug yn &#244;l oddi wrth y meirw ein Harglwydd Iesu, Bugail mawr y defaid, trwy waed y cyfamod tragwyddol, 21eich cymhwyso &#226; phob daioni, er mwyn ichwi wneud ei ewyllys ef; a bydded iddo lunio ynom yr hyn sydd gymeradwy ganddo, trwy Iesu Grist, i'r hwn y byddo'r gogoniant byth bythoedd! Amen.</div><div class="p"> 22Yr wyf yn deisyf arnoch chwi, gyfeillion, oddef y gair hwn o anogaeth, oblegid yn fyr yr ysgrifennais atoch. 23Y newydd yw fod ein brawd Timotheus wedi ei ryddhau, ac os daw mewn pryd, caf eich gweld gydag ef.</div><div class="p"> 24Cyfarchwch eich holl arweinwyr, a'r holl saint. Y mae'r cyfeillion o'r Eidal yn eich cyfarch. 25Gras fyddo gyda chwi oll!</div>
 </div>
 </div>
</div>

60 I ddechrauSampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg

Y cynllun darllen gwell

Wedi Newid: Camau Nesaf i Fywyd Newydd

Diwenwyno'r enaid

Emosiynau Sanctaidd - Ymatebion Beiblaidd i Bob Her

Mae credu Duw yn beth da beth bynnag sy'n bod