1 Konings 1 Konings 19

1 Konings 19
Elia, vlug vir sy lewe
1En Agab het vir Isébel alles vertel wat Elia gedoen het, en ook hoe hy al die profete met die swaard gedood het.
2Toe stuur Isébel 'n boodskapper na Elia om te sê: Laat die gode so aan my doen, en nog meer, as ek nie môre omtrent hierdie tyd jou lewe maak soos die lewe van een van hulle nie.
3En toe hy dit sien, het hy opgestaan en vir sy lewe gevlug en in Berséba gekom wat aan Juda behoort, en sy dienaar daar agtergelaat.
4Maar hy het self 'n dagreis die woestyn in gegaan en gekom en onder 'n jenewerboom gaan sit; en hy het vir homself gevra dat hy moes sterf; en gesê: Dit is genoeg; neem nou, o HERE, my lewe weg; want ek is nie beter as my vaders nie.
5En terwyl hy lê en slaap onder 'n jenewerboom, kyk, toe raak 'n engel hom en sê vir hom: Staan op en eet.
6En hy kyk, en kyk, daar was 'n koek wat op die kole gebak is, en 'n kruik water aan sy kop. En hy het geëet en gedrink en hom weer neergelê.
7En die Engel van die HERE het weer vir die tweede keer gekom en hom aangeraak en gesê: Staan op en eet; want die reis is te groot vir jou.
8En hy het opgestaan en geëet en gedrink en met die krag van daardie spys veertig dae en veertig nagte na Horeb, die berg van God, gegaan.
9En hy het daar in 'n spelonk gekom en daar vernag; en kyk, die woord van die HERE het tot hom gekom, en Hy sê vir hom: Wat maak jy hier, Elia?
10Toe sê hy: Ek was baie jaloers op die HERE, die God van die leërskare, want die kinders van Israel het u verbond verlaat, u altare afgebreek en u profete met die swaard gedood; en ek alleen het oorgebly; en hulle soek my lewe, om dit weg te neem.
11En hy sê: Gaan uit en staan op die berg voor die aangesig van die HERE. En kyk, die HERE het verbygegaan, en 'n groot en sterk wind het die berge verskeur en die rotse voor die aangesig van die HERE verpletter; maar die HERE was nie in die wind nie, en ná die wind 'n aardbewing; maar die HERE was nie in die aardbewing nie.
12En ná die aardbewing 'n vuur; maar die HERE was nie in die vuur nie, en ná die vuur 'n sagte stemmetjie.
13En toe Elia dit hoor, het hy sy gesig in sy mantel toegedraai en uitgegaan en by die ingang van die spelonk gaan staan. En kyk, daar het 'n stem na hom gekom en gesê: Wat maak jy hier, Elia?
14En hy sê: Ek was baie jaloers op die HERE, die God van die leërskare, omdat die kinders van Israel u verbond verlaat het, u altare afgebreek en u profete met die swaard gedood het; en ek alleen het oorgebly; en hulle soek my lewe, om dit weg te neem.
15En die HERE het vir hom gesê: Gaan, keer terug na die woestyn van Damaskus; en as jy kom, salf Hásael as koning oor Aram.
16En Jehu, die seun van Nimsi, moet jy salf as koning oor Israel; en Elísa, die seun van Safat, van Abelmehóla, moet jy in jou kamer as profeet salf.
17En dit sal gebeur dat hom wat die swaard van Hásael ontvlug het, Jehu doodmaak; en hom wat van die swaard van Jehu ontkom, sal Elísa doodmaak.
18Maar Ek het vir my sewe duisend in Israel laat oorbly, al die knieë wat nie voor Baäl gebuig het nie, en elke mond wat hom nie gesoen het nie.
19Hy het toe daarvandaan weggegaan en Elísa, die seun van Safat, gevind wat met twaalf paar osse voor hom ploeg, en hy met die twaalfde; en Elía het by hom verbygegaan en sy mantel op hom gegooi.
20En hy het die osse gelos en agter Elia aan gehardloop en gesê: Laat my tog my vader en my moeder soen, en dan sal ek jou volg. En hy sê vir hom: Gaan terug, want wat het ek jou aangedoen?
21En hy het van hom teruggekeer en 'n paar osse geneem en hulle geslag en hulle vleis met die gereedskap van die osse gekook en aan die volk gegee, en hulle het geëet. Toe staan hy op en gaan agter Elia aan en bedien hom.

Kleurmerk

Deel

Kopieer

None

Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan

YouVersion gebruik koekies om jou ervaring persoonlik te maak. Deur ons webwerf te gebruik, aanvaar jy ons gebruik van koekies soos beskryf in ons Privaatheidsbeleid