ความเห็นแก่ตน

วันนี้ เราจะเน้นเรื่องการกำจัดตัวตนของเราในสิ่งที่ได้กลายเป็นเรื่องธรรมดามากยิ่งขึ้นทุกวันในโลกยุคนี้: ความเห็นแก่ตนเอง

สิ่งที่เราทำ ไม่เพียงแค่ในคริสตจักร แต่ข้างนอกคริสตจักรไม่ควรที่จะถูกทำด้วยจิตวิญญาณของความทะเยอทะยานหรือการทนงตนอย่างเห็นแก่ตัว ไม่ว่าเราอยู่ในที่ทำงาน ที่โรงเรียน กับเพื่อนๆ กับครอบครัว ในร้านค้า หรือกำลังรับใช้ในตำแหน่งผู้นำ แรงจูงใจของเราเป็นเรื่องสำคัญ

คำถามที่เราควรถามตัวเราเองไม่ใช่ “อะไรที่ดีที่สุดสำหรับฉัน?” แต่ว่า เราควรถามตัวเองว่า “อะไรที่ดีที่สุดสำหรับอณาจักรของพระเจ้า?” ความทะเยอทะยานของเราควรที่จะมีเพื่อหาหนทางที่ดีที่สุดในการทำพระประสงค์อันดีแท้ของพระเจ้า

ในฟิลิปปี 2:3-4 กล่าวไว้ให้ไม่ทำอะไรทั้งหมดด้วยความทะเยอทะยานหรือความทนงตนอย่างเห็นแก่ตัว ไม่ทั้งหมดหมายถึงไม่ทั้งหมด เมื่อเราทำทุกอย่างเพื่อการดีของอณาจักรของพระเจ้าแทนที่ทำเพื่อตัวเอง ชีวิตของเราจะดูแตกต่างไปอย่างไร?

1 โครินธ์ 10:24 สะท้อนหลักการนี้กล่าวไว้ว่า ไม่มีใครควรค้นหาข้อดีของตนเอง แต่ข้อดีของคนอื่น คริสตจักรจะดูแตกต่างไปอย่างไรถ้าทุกคนทำการด้วยมีข้อดีของคนอื่นในจิตใจ? โลกจะดูแตกต่างไปอย่างไรถ้าไม่มีใครทำการจากความทะเยอทะยานที่เห็นแก่ตัว แต่เพื่อการดีของผู้อื่น?

ครั้งหน้าที่เราพยายามทำอะไรก็ตามเพื่อคนอื่น หรือเพื่อพระเจ้า ให้เราขอพระองค์ให้เปิดเผยว่าแรงจูงใจของเราคือการเห็นแก่ตนหรือไม่