การไม่ให้อภัย

การไม่ให้อภัยเป็นอธรรม เป็นอันตรายด้านจิตวิญญาณ อารมณ์ และทางกายภาพ มันเอาและเอา และไม่เคยให้อะไรเป็นการตอบแทน ยิ่งไปกว่านั้น เราเห็นได้จากพระคำภีร์ที่ว่าการให้อภัยของเราจากพระเจ้าขึ้นอยู่กับการให้อภัยของเราต่อผู้อื่น ชีวิตนิรันดร์ตามตรงคือสวรรค์และนรกแขวนอยู่ในความสมดุลของความตั้งใจของเราที่จะให้อภัย ปลายทางของจิตวิญญาณของเราวางอยู่บนการตัดสินใจของเราที่จะให้อภัย หรือไม่ให้อภัยต่อกัน

มัทธิว 6:14-15 เรียบเรียงหลักพื้นฐานนี้ได้อย่างชัดเจนมาก เมื่อเราให้อภัยพี่น้องชายหญิงของเราคนที่ทำผิดต่อเรา พระเจ้าจะให้อภัยเรา แต่เมื่อใดที่เราไม่แสดงการให้อภัย พระเจ้าจะไม่ให้อภัยเรา

เอเฟซัส 4:32 ได้พูดต่อไปว่า เราจำเป็นต้องแสดงการให้อภัยที่พระเยซูพระเจ้าได้แสดงต่อเราก่อน เราจำเป็นต้องแสดงความโอบอ้อมอารีต่อพี่น้องชายหญิงของเรา เราจะไม่สามารถทำได้อย่างไร? เราไม่สมควรที่จะได้รับการให้อภัยที่พระเจ้าแสดงต่อเรา เป็นไปได้อย่างไรที่เราสามารถพูดว่าคนอื่นไม่ควรค่าต่อการให้อภัยของเรา?

เข้าใจจุดนี้: เราไม่ได้กำลังให้อภัยคนอื่นเพื่อพวกเขา เรากำลังให้อภัยพวกเขาเพื่อตัวเรา การไม่ให้อภัยคนไม่ได้ล่ามโซ่เขาเอาไว้ มันล่ามโซ่ตัวเราไว้ อิสรภาพได้รับเมื่อเราให้อภัย ขณะที่เราอธิษฐานวันนี้ โซ่ที่ตกลงจะหลุดออกจากเรา ถึงแม้ว่าคนอื่นจะไม่มีวันให้อภัยเรา มันไม่สำคัญ เราจะได้รับอิสรภาพ เราได้ถูกทำให้เป็นที่ชอบธรรมกับพระเจ้า