เพลงคร่ำครวญ 3
3
ความหวังที่ได้รับความบรรเทา โดยพระกรุณาคุณของพระเจ้า
1ข้าพเจ้าเป็นคนที่ได้เห็นความทุกข์ใจ
โดยไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์
2พระองค์ทรงนำและพาข้าพเจ้ามา
ในความมืดและไม่ใช่ในความสว่าง
3แท้จริงพระองค์ทรงพลิกพระหัตถ์ของพระองค์
ต่อสู้ข้าพเจ้าอยู่ตลอดวันร่ำไป
4เนื้อและหนังข้าพเจ้า พระองค์ทรงกระทำให้ซูบซีดไป
พระองค์ทรงหักกระดูกข้าพเจ้าแล้ว
5พระองค์ทรงสร้างรั้วขังข้าพเจ้า
ทรงเอาความขมขื่นและความทุกข์ยากลำบากล้อมข้าพเจ้าไว้
6พระองค์ได้ทรงบังคับข้าพเจ้าให้อยู่ในที่มืด
ดุจคนที่ตายนานแล้ว
7พระองค์ทรงกระทำรั้วล้อมข้าพเจ้าไว้ เพื่อจะกักไม่ให้ออกไปได้
พระองค์ทรงตีตรวนหนักล่ามข้าพเจ้าไว้
8ยิ่งกว่านั้น เมื่อข้าพเจ้าร้องกราบทูลขอความช่วยเหลือ
พระองค์มิทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า
9พระองค์ทรงล้อมข้าพเจ้า ด้วยก้อนหินที่สกัด
พระองค์ทรงกระทำให้หนทางข้าพเจ้าคดเคี้ยวไป
10ทีข้าพเจ้า พระองค์ทรงทำท่าดุจหมีคอยตระครุบ
และดั่งสิงห์แอบซุ่มอยู่ในที่ลับ
11พระองค์ทรงพาข้าพเจ้าเชือนไปจากทางของข้าพเจ้า และฉีกข้าพเจ้าเป็นชิ้นๆ
พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพเจ้าถูกทิ้งร้าง
12พระองค์ทรงโก่งธนูของพระองค์
และเอาข้าพเจ้าตั้งเป็นเป้าสำหรับลูกธนู
13พระองค์ทรงเอาลูกธนูในแล่งของพระองค์
ยิงเข้าในหัวใจของข้าพเจ้าแล้ว
14ข้าพเจ้าได้กลายเป็นขี้ปากให้ชนชาติทั้งหลายหัวเราะเยาะ
เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเล่นวันยังค่ำ
15พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าบริโภคผักรสขมจนช่ำ
พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าเอือมด้วยบอระเพ็ด
16พระองค์กระทำให้ฟันข้าพเจ้าเคี้ยวก้อนกรวด
และทรงเหยียดข้าพเจ้าให้อยู่ในกองขี้เถ้า
17จิตวิญญาณของข้าพเจ้าขาดความสงบสุข
จนข้าพเจ้าลืมความสำราญว่าเป็นอะไร
18ข้าพเจ้าจึงว่า <<ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญไปแล้ว
และความหวังในพระเจ้าก็ดับหมด>>
19ขอทรงจำความทุกข์ใจและความถูกบีบคั้นของข้าพเจ้า
อันเป็นบอระเพ็ดและดีหมี
20จิตวิญญาณของข้าพเจ้ายังนึกถึงเนืองๆ
และต้องค้อมลงภายในตัวข้าพเจ้า
21ข้าพเจ้าหวนคิดขึ้นมาได้
ข้าพเจ้ามีความหวังขึ้นเมื่อคิดได้ว่า
22ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้ง
และพระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด
23เป็นของใหม่อยู่ทุกเวลาเช้า
ความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก
24จิตใจของข้าพเจ้าว่า <พระเจ้าทรงเป็นส่วนของข้าพเจ้า
เหตุฉะนี้ข้าพเจ้าจะหวังในพระองค์>
25พระเจ้าทรงดีต่อคนทั้งปวงที่คอยท่าพระองค์อยู่
และทรงดีต่อคนที่แสวงพระองค์
26เป็นการดีที่จะหวังใจและรอคอย
ความรอดจากพระเจ้า
27เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกในปฐมวัย
28ให้เขานั่งเงียบๆอยู่แต่ลำพัง
เพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นเอง
29ให้เขาเอาปากจดไว้ในผงคลีดิน
ถ้าทำดังนั้นชะรอยจะมีหวัง
30ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่ตบเขา
ให้เขายอมรับความอับอายอย่างเต็มเปี่ยมเถิด
31ด้วยว่าพระเจ้าจะไม่ทรงละทิ้งเป็นนิตย์ดอก
32แม้พระองค์ทรงกระทำให้เกิดความเศร้าโศก พระองค์จะทรงพระกรุณา
ตามความรักมั่นคงอันล้นเหลือของพระองค์
33เพราะพระองค์ทรงกระทำให้ใครเกิดความทุกข์ใจ
หรือให้ลูกหลานมนุษย์มีความโศกด้วยชอบพระทัยก็หามิได้
34การเหยียบย่ำ
บรรดาเชลยแห่งแผ่นดินโลกไว้ใต้เท้าก็ดี
35การตัดสิทธิ์ของมนุษย์ผู้หนึ่งผู้ใด
ต่อพระพักตร์ผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุดก็ดี
36การตัดสินกลับสัตย์ในคดีของมนุษย์ก็ดี
พระเจ้าไม่ทรงพอพระทัยเลย
37ผู้ใดจะสั่งและให้เป็นไปได้
นอกจากเมื่อพระเจ้าทรงสถาปนาให้เป็นไป
38จากพระโอษฐ์ของพระผู้สูงสุดนั้น
ไม่ใช่มีมาทั้งร้ายและดี ยากและสบายหรือ
39มนุษย์เป็นๆจะไปบ่นเอากับใคร
คือมนุษย์ที่ถูกทำโทษเพราะบาปของตน
40ให้พวกเราทดสอบและพิจารณาวิถีของพวกเรา
และกลับมาหาพระเจ้าเถิด
41ให้พวกเรายกจิตใจและมือของพวกเราขึ้น ต่อพระเจ้าในฟ้าสวรรค์ทูลว่า
42<<พวกข้าพระองค์ได้ทรยศและได้กบฏแล้ว
และพระองค์ยังไม่ได้ทรงอภัยโทษ>>
43<<พระองค์ทรงห่มความกริ้วและไล่ตามพวกข้าพระองค์
ได้ทรงประหารอย่างไม่สงสาร
44พระองค์ทรงคลุมพระองค์ไว้เสียด้วยเมฆ
เพื่อว่าการอธิษฐานของพวกข้าพระองค์จะไม่ทะลุไป ถึงพระองค์ได้
45พระองค์ได้ทรงกระทำให้พวก ข้าพระองค์เป็นเหมือนหยากเยื่อและมูลฝอย
อยู่ในท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
46<<บรรดาศัตรูของพวกข้าพระองค์
ได้อ้าปากตะโกนโพนทะนาว่าพวกข้าพระองค์
47เหตุสยดสยองและหลุมพรางมาถึงข้าพระองค์
ทั้งความร้างเปล่าและความพินาศ
48น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นแม่น้ำ
เนื่องด้วยความพินาศแห่งธิดาของชนชาติของข้าพระองค์
49<<น้ำตาของข้าพระองค์ไหลลงไม่หยุด
และไม่มีเวลาสร่างเลย
50กว่าพระเจ้าจะทอดพระเนตรลง
แลดูจากสวรรค์
51นัยน์ตาของข้าพระองค์ทำให้ระทม
เพราะเคราะห์กรรมของบรรดาบุตรีแห่งกรุงข้าพระองค์
52<<พวกที่ตั้งตนเป็นศัตรูต่อข้าพระองค์โดยไม่มีเหตุนั้น
ได้ขับไล่ข้าพระองค์ดังขับไล่นก
53เขาทั้งหลายเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อให้ตาย
และเอาหินถมทับข้าพระองค์เสีย
54น้ำได้ท่วมศีรษะของข้าพระองค์
ข้าพระองค์ว่า <<ข้าพเจ้าสูญแน่แล้ว>>
55<<ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ได้ร้องออกพระนามของพระองค์
จากที่ลึกในบ่อ
56พระองค์ทรงสดับเสียงข้าพระองค์ที่ว่า <ขออย่าทรงจุกพระกรรณ
ต่อคำของข้าพระองค์ที่ร้องทูลขอให้ช่วย>
57พระองค์ทรงเข้ามาใกล้ในวันที่ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์
พระองค์ตรัสว่า <<ไม่ต้องกลัว>>
58<<ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงเข้ากับคดีของข้าพระองค์แล้ว
พระองค์ทรงไถ่ชีวิตข้าพระองค์
59ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเห็นที่เขาผิดต่อข้าพระองค์แล้ว
ขอทรงพิพากษาคดีของข้าพระองค์เถิด
60พระองค์ได้ทรงเห็นใจแก้แค้นของเขา
และแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว
61<<ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำเยาะเย้ย
และแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว
62คือริมฝีปากและความคิดของผู้ที่ได้รุกรานข้าพระองค์
ก็ต่อสู้ข้าพระองค์อยู่วันยังค่ำ
63ดูเถิด ไม่ว่าเขาจะนั่งหรือลุก
ตัวข้าพระองค์ก็เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเล่น
64<<ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงสนองเขาทั้งหลาย
ตามกรรมแห่งน้ำมือของเขา
65พระองค์คงจะทรงกระทำให้ใจของเขาทั้งปวงมืดมัวไป
คำสาปของพระองค์คงตกเหนือเขา
66พระองค์ทรงคงไล่ติดเขาไป ด้วยพระพิโรธและทำลายเขาเสีย
จากใต้ฟ้าสวรรค์ของพระเจ้า>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เพลงคร่ำครวญ 3: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้