เพลงคร่ำครวญ 2
2
ความโศกเศร้าของศิโยนจากพระเจ้า
1ด้วยพระพิโรธ พระเจ้าทรงใช้เมฆ
บังธิดาของศิโยนหนอ
พระองค์ได้ทรงเหวี่ยงสง่าราศีของอิสราเอล
ให้ตกลงจากฟ้าถึงดิน
พระองค์มิได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทของพระองค์เลย
ในยามที่พระองค์ทรงกริ้ว
2พระเจ้าทรงทำลายที่อยู่ของยาโคบเสียสิ้นแล้ว
โดยปราศจากพระกรุณา
ด้วยพระพิโรธของพระองค์ได้ทรงพัง
ที่กำบังทั้งหลายของธิดาแห่งยูดาห์ให้ทลายลง
พระองค์ได้ทรงกระทำให้ต่ำลงถึงดิน
และทรงให้ราชอาณาจักรและเจ้านายเป็นสิ่งมลทิน
3ด้วยพระพิโรธ พระองค์ได้ทรงตัด บรรดาอำนาจแห่งอิสราเอลให้ขาดสิ้นไป
พระองค์ทรงหดพระหัตถ์เบื้องขวา
มาเสียจากเขา ต่อหน้าศัตรู
พระองค์ทรงเผาผลาญตระกูลยาโคบดุจเพลิง
ลุกโพลงไหม้ไปรอบๆ
4พระองค์ทรงโก่งธนูของพระองค์อย่างศัตรู
ทรงยกพระหัตถ์เบื้องขวาทีท่าปัจจามิตร
และได้ทรงประหารบรรดาคนที่ตาของเราจะอวดได้นั้นเสีย
ในกระโจมของธิดาแห่งศิโยน
พระองค์ได้ทรงระบายพระพิโรธของพระองค์ออกมาดุจเพลิง
5พระเจ้าทรงกลายเป็นศัตรู
พระองค์ได้ทรงทำลายพวกอิสราเอลเสีย
พระองค์ได้ทรงทำลายบรรดาวังของเขาหมด
และได้ทรงทำลายที่กำบังของเขาให้ปรักหักพัง
ทรงทวีความเศร้าโศกและการคร่ำครวญ
ในธิดาแห่งยูดาห์
6พระองค์ได้ทรงพังพลับพลา ของพระองค์เสียเหมือนหนึ่งเป็นเพิงในสวน
ทรงให้สถานประชุมของพระองค์ปรักหักพังไป
พระเจ้าได้ทรงกระทำทั้งเทศกาลและวันสะบาโต
ให้หมดสิ้นไปในศิโยน
ด้วยพระพิโรธ พระองค์ทรงดูถูกองค์กษัตริย์และปุโรหิต
7พระเจ้าได้ทรงทิ้งแท่นบูชาของพระองค์เสีย
พระองค์ทรงเกลียดสถานนมัสการของพระองค์
กำแพงวังทั้งหลายนั้น
พระองค์ได้ทรงมอบไว้ในเงื้อมมือศัตรู
เขาทั้งหลายได้ส่งเสียงอึกทึก
ในพระนิเวศแห่งพระเจ้า
เหมือนอย่างในวันเทศกาล
8พระเจ้าได้ทรงตั้งพระทัยไว้แล้วที่จะทำลาย
กำแพงของธิดาแห่งศิโยนเสีย
พระองค์ได้ทรงขึงเส้นวัดไว้แล้ว
พระองค์มิได้ทรงหดพระหัตถ์เลิกการทำลาย
เหตุฉะนี้พระองค์ได้ทรงกระทำให้ เนินดินและกำแพงนั้นคร่ำครวญ
ให้ทรุดโทรมร่วงโรยไปด้วยกัน
9ประตูเมืองศิโยนทั้งสิ้นทรุดลงในดินแล้ว
พระองค์ได้ทรงทำลาย และทรงหักดาลประตูทั้งปวงเสียสิ้น
กษัตริย์และเจ้านายทั้งหลายแห่งศิโยนก็ตกอยู่ท่ามกลางประชาชาติ
ที่ที่ไม่มีธรรมบัญญัติ
เออ บรรดาผู้เผยพระวจนะแห่งเมืองศิโยน
หาได้รับนิมิตจากพระเจ้าอีกไม่
10พวกผู้ใหญ่ของ#คือ ประชาชนธิดาแห่งศิโยน
ก็กำลังนั่งเงียบอยู่บนพื้นแผ่นดิน
เขาทั้งหลายเอาผงคลีดินซัดขึ้นบนศีรษะของตัว
และนุ่งห่มผ้ากระสอบ
# คือ ประชาชน สาวพรหมจารีทั้งหลายแห่งกรุงเยรูซาเล็มคอตก
11นัยน์ตาของข้าพเจ้าก็ร่วงโรย
เพราะร้องไห้
จิตวิญญาณของข้าพเจ้าก็ระทม
เพราะความพินาศของธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้า
จิตใจของข้าพเจ้าก็ระทม
และเพราะเหล่าลูกเด็กเล็กแดงที่ดูดนมอยู่นั้น
เป็นลมสลบอยู่ตามลานในกรุง
12ลูกทั้งหลายถามแม่ของตัวว่า
<<แม่จ๋า ข้าวและเหล้าองุ่นอยู่ที่ไหน>>
เขาพากันถาม ขณะเมื่อเขาเป็นลม
ดุจคนที่ถูกบาดเจ็บที่ลานในกรุง
เมื่อชีวิตของเขาต้องสิ้นไป
ที่อกแม่ของเขาทั้งหลาย
13โอ ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย ข้าพเจ้าจะเอาอะไรมาเปรียบกับเจ้าได้
ข้าพเจ้าจะเปรียบเจ้ากับอะไร
โอ ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ย
ข้าพเจ้าจะเอาเจ้าไปเปรียบได้แก่อะไร เพื่อข้าพเจ้าจะเล้าโลมเจ้าได้
เพราะความอับปางของเจ้าก็ใหญ่เทียมเท่าสมุทร
ผู้ใดจะให้เจ้ากลับสู่สภาพเดิมเล่า
14ผู้เผยพระวจนะของเจ้าได้เห็น
นิมิตลวงและนิมิตไม่เป็นเรื่องเป็นราวมาบอกเจ้า
แทนที่เขาจะเผยบาปของเจ้าออกมาให้ประจักษ์
เพื่อจะให้เจ้ากลับสู่สภาพดี
เขาทั้งหลายกลับได้ครุวาท
เป็นเหตุให้เจ้าหลง
15บรรดาคนที่ได้ผ่านเจ้าไป
ก็ได้ตบมือเยาะเจ้า
เขาทั้งหลายได้หยัน และได้สั่นศีรษะ
เยาะธิดาแห่งเยรูซาเล็มแล้วว่า
<<นี่หรือคือกรุง ที่คนทั้งหลายได้ขนานนาม
ว่างามหมดจด
ว่าเป็นความชื่นชมยินดีของคนทั่วทั้งโลก>>
16บรรดาศัตรูของเจ้า
ได้อ้าปากตะโกนโพนทะนาเจ้า
เขาทั้งหลายแสยะปากและขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
เขาพากันร้องว่า <<พวกเราได้ทำลายเมืองนี้แล้ว
วันนี้แหละ คือวันที่พวกเราได้จ้องมองหา
พวกเราได้พบแล้ว พวกเราเห็นแล้ว>>
17พระเจ้าได้ทรงกระทำตามพระประสงค์แล้ว
ได้ทรงกระทำให้พระดำรัสของพระองค์สำเร็จ
ตามที่พระองค์ได้สถาปนาไว้นานแล้ว
พระองค์ก็ได้ทรงทำลายลงอย่างไม่มีพระเมตตา
พระองค์ทรงกระทำให้ศัตรูเปรมปรีดิ์เย้ยเจ้า
พระองค์ได้ทรงชูกำลังพวกศัตรูของเจ้าขึ้น
18จิตใจของเขาทั้งหลายร้องทูลพระเจ้าว่า
โอ กำแพงของธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย
จงหลั่งน้ำตาให้ไหลอาบ
ทั้งกลางวันและกลางคืนดุจน้ำในลำธาร
เจ้าอย่าได้หยุดหย่อนเลย
อย่าให้น้ำตาแห้งจากลูกตาเลย
19จงลุกขึ้นร้องไห้ในกลางคืน ตามยาม
ระบายความในใจของเจ้าออกมาอย่างน้ำ
ตรงพระพักตร์พระเจ้า
จงชูมือทั้งสองของเจ้าขึ้นตรงไปยังพระองค์
เพื่อขอชีวิตของบรรดาลูกเด็กเล็กแดงของเจ้า
ที่หิวจนเป็นลมสลบไป
ตามหัวถนนหนทางทุกแห่ง
20ข้าแต่พระเจ้า ขอทอดพระเนตรเถิดว่า
พระองค์ได้ทรงกระทำการเช่นนี้แก่ผู้ใด
ควรที่พวกผู้หญิงจะกินลูกของตนหรือ
จะกินทารกที่ยังอุ้มอยู่หรือ
พวกปุโรหิตและพวกผู้เผยพระวจนะ
ควรจะถูกประหารในสถานนมัสการขององค์พระผู้เป็นเจ้าหรือ
21คนหนุ่มและคนแก่
นอนเหยียดอยู่ตามพื้นดินในถนน
สาวพรหมจารีและชายหนุ่มของข้าพระองค์
ถูกคมกระบี่หวดล้มลงแล้ว
พระองค์ได้ทรงประหารเขาในวันเมื่อพระองค์ทรงกริ้ว
ได้ทรงสังหารเขาเสียโดยปราศจากพระกรุณา
22พระองค์ได้ทรงเรียกผู้ที่ข้าพระองค์กลัวรอบทุกด้านมาอย่างในวันเทศกาล
พอถึงวันที่พระองค์ทรงพระพิโรธ
ก็ไม่มีสักคนหนึ่งหนีเอาตัวรอดได้หรือคงเหลือตกค้างรอดตายอยู่
ผู้ที่ข้าพระองค์ได้อุ้มชูและเลี้ยงดูมานั้น
ศัตรูของข้าพระองค์ได้เผาผลาญเสียหมดแล้ว
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เพลงคร่ำครวญ 2: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้