Jak cieszyć się życiem?Przykład

Być może znasz historię Joni Eareckson Tady, która w wieku 17 lat po skoku do płytkiej wody usłyszała diagnozę, że już na zawsze będzie sparaliżowana od ramion w dół.

Ponieważ nie mogła skończyć ze swoim życiem, jedyne, czego chciała, to zapaść się w ciemnościach. W końcu w tym ciemnym pokoju za zamkniętymi drzwiami zrozumiała, że tak dłużej nie może. Prosiła: „Boże, pokaż mi, jak żyć”. Jej jedyną kotwicą było Słowo Boże. Pan przypomniał jej werset z listu do Tesaloniczan:

„Za wszystko dziękujcie” (1 List do Tesaloniczan 5:18).

I przylgnęła do niego. Postanowiła, że chce być wdzięczna. Małymi kroczkami, często przez zaciśnięte usta, pomalutku ćwiczyła swoje posłuszeństwo. W miarę jak dziękowała Bogu za kolejne rzeczy, jej wiara rosła, świat stawał się większy i życie powoli zaczęło się zmieniać. Aż w końcu otwarła drzwi i wyszła z tego ciemnego pokoju. A potem zaczęła korzystać z życia. Odkryła, że mnóstwo innych niepełnosprawnych ciągle przebywa w ciemnych pokojach i potrzebuje kogoś, kto pokaże im wyjście. Od tamtego czasu pomogła już wielu pogrążonym w rozpaczy odnaleźć sens i cel życia. Udało się tylko dlatego, że pozwoliła Bogu pokierować dalej swoim losem. A przecież dla Niego nie ma nic niemożliwego, nic Go nie przerasta, żadna tetraplegia czy inny beznadziejny paraliż. Wystarczy, że Mu zaufasz i poddasz się w swojej bezsilności, a On da ci moc do dobrego życia, wpisanego w Jego boski plan. Przyniesie ono nadzieję i radość nie tylko tobie, ale będzie też błogosławieństwem dla wielu dokoła. Bo Bóg widzi więcej i szerzej – widzi wszystkich desperacko potrzebujących Go poznać i doświadczyć miłości Stwórcy, który nigdy popełnia błędów.

Może twoim pierwszym krokiem do wyjścia z ciemnego miejsca do światła będzie właśnie podziękowanie Bogu? Polecam ci Psalm 116, w którym psalmista z głębokiego dna woła do Niego, prosząc o ratunek. Wyznaje, że Bóg jest dobry, dziękuje za wybawienie, choć jeszcze go nie widzi – wierzy jednak i ufa. Czytamy:

„Tobie złożę ofiarę dziękczynną i będę wzywał imienia Pana” (Psalm 116:17).

Widzisz to? Ofiarę dziękczynną! By zacząć dziękować, nie musisz być w dobrym nastroju. Czasem to jest ofiara, na którą czeka Bóg, by mógł działać w tobie, by mógł ci pomóc, by mógł wlać w twoje serce spokój, radość i nadzieję!

Za co dzisiaj chcesz podziękować Bogu? Zapisz sobie przynajmniej 5 rzeczy i dziękuj!