Zwyciężanie wojny w twoim umyślePrzykład

Jakiś czas temu złożyłem uroczystą przysięgę, że położę kres swojej obsesji na punkcie SMSów i maili. Zdecydowałem, że kiedykolwiek usłyszę dzwonek nadchodzącej wiadomości, nie będę od razu biegł, żeby ją sprawdzić; a kiedy już ją sprawdzę, nie będę ciągle czytał i czytał od nowa tego, co ktoś do mnie napisał. Potem nie będę wciąż pisał i pisał od nowa moich odpowiedzi. Moje cyfrowe postanowienie potrwało… No cóż, szczerze? Chyba nigdy nie powstrzymałem swojej obsesji na punkcie SMSów i maili. Moje postanowienie nie tylko nie trwało długo — ja nawet nie zacząłem!

Problem w tym, jak podchodzimy do naszych problemów, polega na tym, że idziemy za problemem. Skupiamy się wyłącznie na zachowaniu przez angażowanie się w rozpoczęcie jakiegoś działania lub skończenie z czymś.

Też tak robiłeś, prawda? Zdecydowałeś, może nawet zadeklarowałeś, że zamierzasz się zmienić.

• W tym roku będę się zdrowo odżywiał i ćwiczył każdego dnia!


• Przestanę spotykać się z każdą niemiłą osobą. W sumie to nie będę w ogóle randkował!


• Jestem zmęczony marnowaniem czasu na media społecznościowe i porównywaniem swojego życia z życiem innych. Tym razem kończę z tym na dobre!


• Dosyć. To już ostatni raz. Już nigdy więcej nie będę oglądał pornografii!


• Nie zamierzam wyolbrzymiać, kłamać czy plotkować, aby zwrócić na siebie uwagę lub żeby poczuć się lepiej. To koniec! 


• Będę czytał Biblię każdego ranka przez cały ten rok!

Cokolwiek było twoją przysięgą, jak się ona miewa?

Zgaduję, że niezbyt dobrze. Dlaczego? Zmiana zachowania nie działa, ponieważ skupiasz się tylko na jego modyfikacji. Nie docierasz do sedna problemu, którym jest myśl, która wywołuje to zachowanie. Ściślej mówiąc, problemem są ścieżki nerwowe, które prowadzą do tego zachowania. 

Powiedzmy, że nienawidzisz brzydkiego drzewa w swoim ogródku. Chcesz pozbyć się tego drzewa. W końcu stwierdzasz, że nadszedł czas zająć się tym problemem, więc podchodzisz do drzewa z malutką piłą ręczną. Wybierasz brzydką gałąź i odcinasz ją. Zadowolony, wracasz do domu, tryumfalnie śpiewając na zmianę „All I Do Is Win” (Potrafię tylko zwyciężać — przyp. tłum.) i „Another One Bites the Dust” (Kolejny gryzie piach — przyp. tłum.). Kolejnego dnia jesteś zszokowany faktem, że drzewo nadal stoi i ma się bardzo dobrze. Wyglądając przez okno, mógłbyś przysiąc, że ono spogląda na ciebie z uśmieszkiem.

Wiem. Absurdalna analogia. Nigdy nie próbowałbyś pozbyć się drzewa przez zwykłe usunięcie gałęzi, ponieważ ona nie jest oczywiście problemem. Drzewo jest problemem. Właściwie to system korzeniowy drzewa jest głównym winowajcą. Jeżeli po ścięciu drzewa nie usuniesz systemu korzeniowego, to nadal może odrosnąć.

Więc, jeżeli postanowimy: przestanę krzyczeć na dzieci lub przestanę się izolować i żyć w samotności lub zacznę codziennie ćwiczyć, to jedyne odcinamy gałęzie. Ignorujemy prawdziwy problem kłamstwa, w które wierzymy, a także psychiczną koleinę, w którą wpadamy. Atakujemy więc tylko objawy, a nie źródło.

Myślenie, że mogę zmienić zachowanie przez jego eliminację, jest absurdalne. Samo zachowanie nie jest sednem problemu. To ścieżki nerwowe, które prowadzą mnie do zachowania, są problemem. Jeżeli zatrzymam zachowanie, ono powróci, chyba że

1. usunę kłamstwo, które leży u sedna tego zachowania i


2. zmienię ścieżki nerwowe, które prowadzą mnie do tego zachowania.

Gdzie znajdziemy te nowe myśli? Podpowiedź: nie znajdziemy ich, przewijając posty na mediach społecznościowych, słuchając naszych ulubionych playlist czy dzwoniąc do znajomego, aby poznać jego opinię. 

Aby zablokować kłamstwa i zastąpić je prawdą, musimy zajrzeć do Słowa Bożego.

To jest to, co robił Jezus. Kiedy Szatan Go kusił, Jezus nie mógł wyciągnąć swojego iPhone'a i otworzyć aplikacji Biblii YouVersion, aby znaleźć werset, który mógłby pomóc. On zdążył już sobie przyswoić prawdy z Bożego Słowa, które utworzyły pomocne ścieżki nerwowe. Będąc kuszonym, Jezus podążał tymi ścieżkami, które poprowadziły Go do posłuszeństwa i wolności.

To właśnie musimy robić.