Cudowne dzieła JezusaPrzykład

Nakarmienie pięciu tysięcy

To jeden z najsłynniejszych cudów Jezusa. Czytamy o nim we wszystkich czterech Ewangeliach - Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Zanim przyjrzymy się mu z bliska, musimy zrozumieć, co takiego poruszyło serce Jezusa.

Zabito właśnie Jana Chrzciciela, kuzyna Jezusa, który „przygotował mu drogę”.Gdy Jezus usłyszał te wieści, oddalił się samotnie w odludne miejsce. Ale jak zwykle, tłumy, które usłyszały, że jest w pobliżu, poszły za Nim. Nawet będąc w głębokim smutku, Jezus współczuł tym, którzy Go przyszli zobaczyć i uzdrawiał będących wśród nich chorych.

Mateusz informuje nas, że tłumy pozostały z Jezusem przez niemal cały dzień. Uczniowie zasugerowali Panu:„...Rozpuść te tłumy. Niech ludzie idą do wiosek i kupią coś do zjedzenia” (Mt 14:15). Zamiast tego polecił uczniom, aby sami nakarmili ludzi, ale zarzekali się, że mają niewiele - tylko pięć bochenków chleba i dwie ryby.

Zgromadzeni usiedli wokół Jezusa, a On pobłogosławił pokarm. Podawał go 12 apostołom, a oni przekazywali dalej ludziom. Czytamy, że wszyscy najedli się do syta - każdy otrzymał więcej niż jedną porcję. Najbardziej niesamowitą częścią jest fakt, że jedzenia jeszcze zostało. Chociaż zaczęło się od małej ilości pokarmu, to skończyło się na zbieraniu pozostałych kawałków.

Według Mateusza nakarmiono wtedy 5000 ludzi. Uczeni twierdzą, że ta liczba nie uwzględnia kobiet i dzieci. Możliwe więc, że tłum liczył 15000 do 20000, a może była to większa liczba.

Dzisiejsze wnioski: bądź dawcą

W tej historii apostołowie nie byli w stanie jasno określić ilości jedzenia i ilości ludzi. Te dane po prostu do siebie nie pasowały. Jedna z najgłębszych myśli uczonych brzmi, że cud rozmnożenia chleba nie wydarzyłby się, gdyby uczniowie nie zaczęli rozdawać pokarmu. Prawdopodobnie uczniowie woleliby, aby ich wątpliwości rozwiał wielki bufet dla wszystkich. Ale Jezus inaczej to zaplanował. Chciał, aby ich wiara wzrosła.

My sami, dając, często reagujemy podobnie. Widzimy stan naszych finansów i myślimy: “Nie stać mnie na to, aby dawać”. Czekamy na moment, aż będziemy mieć wystarczająco dużo i dopóki nie jesteśmy tego pewni, nie zaczynamy dawać, nie zaczynamy wprowadzać zmian w naszym kościele, społeczności, czy życiu innych.

Każdy z nas posiada coś, co może zapoczątkować zmianę. Mały chłopiec miał tylko pięć bochenków i dwie ryby, które dał Jezusowi. Sam widzisz, co Pan z tym darem uczynił. Obyśmy i my zanosili wszystko do Jezusa, w ufności, że pomnoży nasze dary dla Swoich celów. Nie czekajmy z tym, aż będziemy myśleć, że mamy wystarczająco.