Gdy przychodzi rozczarowaniePrzykład

Wykorzystanie rozczarowania

Rozczarowania mogą nas trzymać w tym samym miejscu albo mogą katapultować nas w stronę czegoś lepszego. Lepsza kariera, lepszy związek, silniejsza mentalność, jaśniejsza przyszłość. Rozczarowanie nie oznacza ślepej uliczki. Być może z początku jest to znak stopu, lecz w szerszej perspektywie jest znakiem: ustąp pierwszeństwa, zmuszający nas do rozejrzenia się, zanim ruszymy naprzód... jeszcze raz. 

Aby wydobrzeć z rozczarowania, musimy w jego trakcie postanowić zaufać Bogu. Nie jest to wcale proste. Ciężko poczuć zaufanie do Boga, kiedy jesteśmy przygnębieni. Czy nie jest to jednak właściwy czas, żeby Mu zaufać? Łatwo jest ufać Bogu, kiedy doświadczamy dobrych rzeczy. To właśnie wtedy, kiedy nasze serca są złamane i gdy wyrażamy nasze zaufanie oraz wierność Bogu, okazujemy prawdziwe zaufanie. Musimy iść do przodu i ufać, że On przeprowadzi nas przez cierpienia, jako że Bóg jest jedynym, któremu możemy powierzyć troskę o nasze serca. Rozważ te dwie kwestie podczas dalszych zmagań ze swoim rozczarowaniem.

Sens

Wszyscy się zastanawialiśmy: „Jaki to ma sens?”. Pragniemy zrozumieć, czemu doświadczamy tego, a nie czegoś innego. Częściowo wynika to z naszej potrzeby, aby nie marnować czasu i doświadczeń. Chcemy wiedzieć, że to, przez co przeszliśmy, nie poszło na marne. Jeżeli w taki sposób myślisz, to jesteś na dobrej drodze. Najlepszym sposobem, by wyleczyć się z naszego cierpienia i rozczarowania, jest wykorzystanie go do wywarcia pozytywnego wpływu na kogoś innego. Może masz na koncie zmagania z bezpłodnością, rodzicielstwo zbuntowanego nastolatka, rozpad małżeństwa lub walkę z rakiem – ta lista mogłaby się nie kończyć. To, przez co przechodzimy na ziemi, jest czymś, czego Bóg może użyć w życiu drugiego człowieka. To, co nas kiedyś prawie zabiło, jest teraz objazdem, który nas prowadzi. 

Wielbić czy nie wielbić

Jeżeli chcemy przezwyciężyć nasze rozczarowanie, musimy jednocześnie uwielbiać Boga. Dla naśladowców Jezusa, którymi jesteśmy, wielbienie Boga nie może być czymś, co robimy, gdy tak czujemy lub gdy wszystko wydaje się mieć sens – uwielbiamy Boga również wtedy, gdy nic nie wydaje się mieć sensu. Nawet gdy nasze życie wstaje na głowie, zawsze jest powód, by Go uwielbiać. Nie możemy tkwić ze wzrokiem skupionym na sobie samych lub na tym, co chcielibyśmy, żeby się stało. W przeciwnym wypadku nie będziemy w ogóle świadomi, czego chce Bóg. Uwielbianie w takcie rozczarowania pozwala nam zobaczyć nadzieję, którą On ma dla nas i wieczność, którą chce z nami spędzić. Kiedy uwielbiamy, mówimy Bogu, że jest dobry pomimo tego, że nie do końca rozumiemy Jego działanie. 

Teraz jest czas, by Mu zaufać nie tylko po to, by działał w nas i przez nas, ale także w i przez nasze rozczarowania, aby przybliżył nas do siebie i pomógł wpływać na tych, którzy idą naszymi ścieżkami. Oddajmy więc w duchu nasze cierpienie i pozwólmy Bogu wykupić każdy aspekt naszego życia.