Een weg van verdriet naar hoopVoorbeeld

Deel 1: Je tot God richten

“... Mijn stem klinkt tot God en ik roep, mijn stem klinkt tot God en Hij zal mij aanhoren. Op de dag van mijn benauwdheid zocht ik de Heere, mijn hand was 's nachts uitgestrekt en verslapte niet, mijn ziel weigerde getroost te worden” (Psalm 77:1-3, HSV).

Als we mensen uit onze omgeving niet begrijpen, als ze ons teleurstellen of al een tijdje niet reageren op onze pogingen om contact te leggen, dan zijn we wellicht geneigd deze personen voortaan te negeren. We hebben geen zin om nog tijd en energie in die relaties te steken.

Als je het moeilijk hebt en teleurgesteld bent in de Heere God, heb je misschien dezelfde neiging. Als Hij niet antwoordt, als Hij niet lijkt te doen wat Hij heeft beloofd, dan kunnen we immers evengoed stoppen met bidden…?

Nee. Deze gedachte is een gevaarlijke valkuil. Verschillende Psalmen tonen ons een beter alternatief. Psalm 77 (HSV) bijvoorbeeld: “Mijn stem klinkt tot God… Op de dag van mijn benauwdheid zocht ik de Heere”. Gisteren lazen we in Psalm 22:3 (HSV), “Mijn God, ik roep overdag, maar U antwoordt niet, en 's nachts, maar ik vind geen stilte.”

Dit laatste voorbeeld maakt duidelijk dat de dichter niet meteen antwoord kreeg. En tóch bleef hij doorgaan met bidden. Dat is een teken van geloof, ook al is dat geloof soms klein en aangevochten. We mogen tot God roepen in het vertrouwen dat Hij ons — op zijn tijd — zal horen. We geloven dat Hij er is en dat Hij ons hoort, ook al merken we daar soms niets van. Geef niet op!