In Vuur en Vlam - Inspiratie Over Geloof, Passie en Opstaan Voorbeeld

Vuur op het strand

"Toen ze aan land kwamen zagen ze een vuurtje met vis erop en brood."

Ik, Petrus, plons uit de boot en waad naar de oever. Hij zit met brood in zijn handen en wacht op het beleg! Een knipoog. Een stralende lach. Ik sla mijn ogen neer… Hij raakt mij aan en vraagt driemaal: 'Heb je Mij lief?' Ik val stil: dan laat Hij mij de mensen zien.

Een eindeloze stroom: groot en klein, arm en rijk, alle kleuren, volken, talen, culturen en tijden.

Hij zegt: ‘De wereld is jouw dorp en alle mensen zijn jouw broer en zus. Geef hen te eten.’ In zijn hand heeft Hij dat broodje en het visje dat ik hem zo-even gaf. Een paar meter verderop trekken mijn visser-vrienden de brekende netten vol vis het strand op. Hij zegt: Van de ene naar de velen, van jou naar de miljoenen, vanaf dit strand naar de uiteinden van de wereld, van vandaag tot altijd… sta op, en trek de wereld in.

Om over na te denken:
Waar Petrus in de overdenking van gisteren verteerd werd door het vuur van spijt, lees je hier dat hij spontaan, hoopvol zijn Heer tegemoet rent. Otto beschrijft het prachtig: ... een stralende lach, Petrus die zijn ogen neerslaat. En dan dat liefdevolle herstel én de opdracht. Wat een bemoediging dat Jezus Petrus niet afschrijft, maar bij het vuurtje waarop het ontbijt pruttelt, herstel aanbiedt en een nieuwe taak. Het lijkt een alledaags tafereel, maar Hij biedt Petrus een heel nieuw perspectief!

Beleef jij ook deze ommekeer iedere keer als je de tekst leest? Durf je voor jezelf ook nieuw perspectief te ontvangen als je deze nodig hebt? Morgen lezen we dat Petrus niet in eigen kracht hoefde te gaan.