De Achtste DagVoorbeeld

Het Woord is vlees geworden

"En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond en wij hebben Zijn heerlijkheid gezien..." (Johannes 1:14, HSV).

Het evangelie volgens Johannes gebruikt heel bijzondere woorden aan wat wij in de regel het Kerstverhaal noemen. In de andere evangeliën wordt uitgebreid de geboorte van Jezus verhaald, met uitgebreide omschrijvingen van het hoe, waar en de omstandigheden.
De lange reis naar Bethlehem, geen plaats in een fris en hygiënisch bed, geen welkom comité. Niets daarvan. Slechts een stal in een donkere nacht. Zo lezen we hoe God, als een kind de mensenwereld binnenstapt en één van ons wordt.

Johannes de evangelist daarentegen vertelt het verhaal van Jezus' komst niet als een menselijke geschiedenis, maar vanuit een hemels perspectief. Dus niet wat zozeer hier op aarde gebeurt, maar wat er vanuit de hemel plaatsvindt: "Het Woord is vlees geworden!"
In andere Bijbelgedeelten kun je lezen dat Jezus zijn goddelijke waardigheid aflegde om één van ons te worden en als een knecht onder ons is komen wonen.

Met die twee aspecten krijgen we een inkijk hoe God omgaat met "grensoverschrijdend gedrag". Hij komt niet in onze wereld met geweld, superioriteit of manipulatie. Hij komt in jouw en mijn wereld door naast ons te komen staan. Door kwetsbaar te worden en zich niet te beroepen op zijn goddelijkheid. God komt jouw en mijn leven binnen door eerst één met jou en mij te worden. Eén van ons. Vlees worden, noemt Johannes het. En vlees is in de Bijbelse taal een negatief woord, wat duidt op menselijkheid, fout gedrag en verkeerde verlangens. Vlees staat tegenover geest, zoals zonde tegenover heiligheid.

God komt met andere woorden in onze wereld, in jouw en mijn leven, daar waar we gebroken zijn of het misschien wel helemaal verknald hebben. Juist daar wil Hij naast ons komen staan en één met ons worden. Er zijn eisen dat jij eerst heiliger moet worden, of andere voorwaarden om een relatie aan te gaan. Niets daarvan! In uiterste kwetsbaarheid staat Jezus naast jou en mij midden in de puinhoop van ons leven.

De evangelisten vertellen keer op keer dat Jezus een vriend was van mensen die verkeerd leefden in de ogen van de religie en het volk. Hij was graag bij de armen, de verstotenen, de melaats verklaarden. Hij keerde zich heftig tegen mensen die zichzelf rechtvaardig en goed vonden.

Wat een bijzonderheid! Dat God zó de grens overschrijdt tussen God-zijn in alle perfectie en Mens-zijn met al zijn tekortkomingen. Zo'n God willen we ten diepste allemaal wel ontvangen. Dat zou je tenminste denken.

Onze angst om zelf ook kwetsbaar te worden om via die weg één met God te worden, confronteert ons direct met angst.
Angst dat we teleurgesteld kunnen worden.
Angst dat God uiteindelijk helemaal niet zo lief is als dat Hij met zijn binnenkomst lijkt te zeggen.
Angst dat Hij toch over onze grenzen gaat.
Angst dat God uiteindelijk toch een dictator is, die zijn wetten en wil oplegt.

Met de komst van Jezus is er een blijde boodschap de wereld binnengekomen: God, die één van ons wordt en zijn tent onder ons opslaat, bij ons komt wonen.

Is Hij welkom en stellen wij onze grenzen open voor Hem?