DISTELS & DOORNEN

Doornen en distels, je komt ze overal tegen. Niet alleen waar je maar komt ter wereld, maar ook in de Bijbel. Allereerst in positieve zin als een ‘Bijbels prikkeldraad’. Rondom de wijngaard werd er tegen de wilde dieren een beschermhaag geplaatst, die voorkwam dat dieven erin kwamen om de oogst te stelen. En een bloeiende doornstruik is prachtig om te zien en op de foto te zetten.

Maar meestal worden doornen en distels niet als positief gezien, zeker niet in de Bijbel. In Genesis 3:17 en 18 lezen we: "En tegen Adam zei Hij: Omdat u geluisterd hebt naar de stem van uw vrouw en van die boom gegeten hebt waarvan Ik u geboden had: U mag daarvan niet eten, is de aardbodem omwille van u vervloekt; met zwoegen zult u daarvan eten, al de dagen van uw leven; dorens en distels zal hij voor u laten opkomen en u zult het gewas van het veld eten" (HSV). Vraag jij je ook weleens af of er ook voor de zondeval al distels waren? We weten het niet. Wel is het vanaf die tijd een ‘last’ wat de aarde voortbrengt en heb je er veel werk aan. Een vloek!

Het verstikt de jonge plantjes, zo lezen we in de gelijkenis van de zaaier waarin Jezus spreekt over het zaad dat valt tussen de doornen en distels. Het zijn de zorgen van deze wereld en het bedrog van de rijkdom en de begeerte die het Woord van God verstikken in ons leven en waardoor de kleine plantjes verdorren. Ook geestelijk gezien zijn doornen en distels dus onderdeel van de vloek die ons trof door onze ongehoorzaamheid aan God en staan ze symbool voor de verleidingen van de begeerte in ons.

En dat het een ‘vloek’ was, hebben veel mensen ook letterlijk ervaren. Je liep daar in het Midden-Oosten op je sandalen in het open veld. Vroeg of laat sta je een keer op zo’n distel of heb je te maken met een doorn in je vlees.

Vandaag lezen we over Jezus dat Hem denigrerend een kroon van doornen op zijn hoofd wordt gezet. Nadat ze Hem al spottend gekroond hebben sloegen ze er met een stok op. De lange doornen drongen het vlees van Jezus in. ‘Hij, die geen zonde heeft gekend, is voor ons tot zonde gemaakt’, schrijft Paulus later aan de Korintiërs. De vloek van de aarde kwam als spot op zijn hoofd en verwondde Hem hevig.

O Jezus, man van smarten,
Gij aller vaad'ren wens,
herinner aller harten
't aandoenlijk: ‘Zie den mens!’
Laat mij toch nooit vergeten
die kroon, dat kleed, dat riet!
Dit trooste mijn geweten:
't is al voor mij geschied!

Paulus kreeg zelf ook te maken met een spreekwoordelijke doorn in het vlees. Een blijvende stekende prikkel in zijn leven die hem totaal afhankelijk van Gods genade hield.

Dit alles zo lezend besef je eens te meer dat het hier op aarde geen paradijsje is. Letterlijk niet en figuurlijk niet. Maar God zij dank lezen we ook van de belofte dat er voor een distel een mirte zal opschieten (Jesaja 55:13). De doornen en distels hebben niet het laatste woord. In het laatste deel van het leesplan lees je over de mirte die hiervoor in de plaats zal gaan komen.