Er is altijd een reden om door te gaan

In Zuid-Afrika zat een man een levenslange gevangenisstraf uit op het beruchte Robbeneiland. Hij wist dat hij normaal gesproken nooit meer uit die gevangenis zou komen. Toch bereidde Nelson Mandela zich dagelijks voor op hoe hij zijn land wilde leiden als hij eenmaal vrij zou komen. Hij bleef hoop houden, ondanks dat hij levenslang had. Later werd hij de eerste zwarte president.

Een mooi voorbeeld in de Bijbel van hoopvol doorgaan is Esther. Esther is een jonge Joodse vrouw die opvallend mooi is. Ze woont in het centrum van het machtige Perzië, het tegenwoordige Iran. Als de koning van Perzië zijn harem wil uitbreiden, gaan knechten het land door op zoek naar de mooiste meisjes en ontdekken dan Esther. Ze wordt meegenomen en voorbereid op het bevredigen van de koning. Al snel wordt ze zijn favoriete minnares, maar ze is en blijft gevangene in de harem. Als de hoge ambtenaar Haman een genocide tegen het Joodse volk wil beginnen, roept haar oom Mordechai haar op om op audiëntie bij de koning te gaan en te pleiten voor haar volk. In die dagen, en aan dat hof, was het streng verboden voor een haremvrouw om zelf contact met de koning te zoeken. Dat toch doen is niets minder dan een zelfmoordpoging. Kortom, Esther zit diep in de ellende. 

Er is in die duisternis echter een klein sprankje hoop, iets wat haar gevangenschap in de harem zin geeft. Ze kan haar nederige positie met gevaar voor haar leven in ieder geval zin geven door op te komen voor haar volk. Ze kan hopen op redding van het Joodse volk. Dat zorgt dat ze doorgaat en de beroemde woorden spreekt: “Moet ik omkomen, goed, dan zal ik omkomen”(Esther 4:16, NBV). De hoop op redding van haar volk geeft haar de moed en de kracht om door te gaan, terwijl ze in principe haar dood tegemoet gaat met haar actie. Maar ze gaat, ze paait de koning met eten en drinken en pleit onverschrokken voor haar volk. De hoop op redding geeft haar gevangenschap in de harem zin en laat haar ongehoorde dingen doen. En het werkt, de koning vernietigt het bevel tot de volkerenmoord op de Joden en laat de aanstichter ervan ophangen.

Esther houdt hoop op redding van haar volk en doet daarom het onmogelijke. Wie weet dat God doorgaat, dwars door alles heen, weet ook dat er altijd hoop is op verandering van de situatie. Jezus baande een weg, zelfs door de dood heen naar het nieuwe leven, daarom is er altijd hoop!