Doeltreffend bidden - deel 1 Voorbeeld

Bidden voor zendelingen

‘(...) terwijl u ons ook mede te hulp komt door het gebed’ (2 Korinthe 1:11, HSV).

‘(...) om samen met mij te strijden in de gebeden tot God voor mij’, aldus de grote zendingsapostel (Romeinen 15:30, HSV). Ondanks zijn geweldige natuurlijke en geestelijke gaven, zoeken we tevergeefs naar een teken van bewuste bekwaamheid. ‘Wie is geschikt voor deze taak?’ vraagt Paulus. Geen wonder dat zijn zwakkere opvolgers behoefte hebben aan voorbede van Gods kinderen. Maar waar moeten we God ten behoeve van hen om vragen?

Een doorgewinterde zendeling die in de Stille Zuidzee te maken kreeg met sterke tegenstand van de vijand, schreef: ‘Er is niets beter, niets kostbaarder, dat u voor ons kunt vragen dan dat wij, ondanks lichamelijke vermoeidheid, ziektes en de zorg voor steeds meer bekeerlingen, in staat zullen zijn om onze knieën te blijven buigen, want er moet voor de kleinste bijzonderheden gebeden worden, willen de jonge gemeenten kunnen opgroeien en gedijen.’ Dit is een belangrijk gebedspunt, want onze gebeden kunnen de gebeden van onze zendelingen krachtig en zegevierend maken.

Let op hoe in de volgende verzen de in het nauw gedreven zendeling zijn grootste nood en zijn bevrijding daaruit naast elkaar zet. ‘Want wij willen niet, broeders, dat u geen weet hebt (...) dat wij het uitermate zwaar te verduren hebben gekregen, boven ons vermogen (...). Ja, wij hadden voor ons eigen besef het doodvonnis zelf al ontvangen, opdat wij niet op onszelf zouden vertrouwen, maar op God, Die de doden opwekt. Hij heeft ons uit zo’n groot doodsgevaar verlost, en Hij verlost ons nog (...), terwijl u ons ook mede te hulp komt door het gebed (...)’ (2 Korinthe 1:8-11, HSV). Onze voorbede kan meehelpen om de zendelingen te vrijwaren van ‘slechte en boosaardige mensen’ (2 Thessalonicenzen 3:2). Gesloten deuren met stroeve scharnieren kunnen opengaan als we een beroep doen op God (Kolossenzen 4:2).

Hoewel het prediken Paulus niet zwaar viel, nodigde hij toch de Efeziërs uit: ‘Bid ook voor mij, opdat mij het woord gegeven wordt bij het openen van mijn mond, om met vrijmoedigheid het geheimenis van het Evangelie bekend te maken’ (Efeze 6:19, HSV). Jozua kon in de strijd in de vallei alleen overwinnen, omdat Mozes’ handen ten hemel waren geheven. Wij kunnen de strategische rol vervullen van Aäron en Hur, die zijn armen omhoog hielden.