Wat zegt de Bijbel over verdriet en rouw?Voorbeeld

Verdriet en rouw zijn een gevolg van de zonde

Toen God de wereld schiep, inclusief de planten, dieren en mensen, concludeerde Hij dat alles zeer goed was. Zijn schepping was volmaakt. Ze kende geen pijn of lijden of dood. Maar deze ideale situatie bleef niet zo. Adam en Eva, de eerste mensen, overtraden Gods verbod om de vruchten van een bepaalde boom te eten. De gevolgen van hun zonde waren enorm en zijn vandaag de dag nog steeds zichtbaar.

Zoals God Adam en Eva van tevoren had gewaarschuwd, leidde hun ongehoorzaamheid tot de dood. "Want het loon van de zonde is de dood" (Romeinen 6:23); niet alleen voor hen persoonlijk, maar ook voor hun nageslacht en voor de hele schepping. Sinds de zondeval lijden mensen onder verdriet en zorgen. Mozes klaagt zelfs: "De dagen van onze jaren: daarin zijn zeventig jaren, of, als wij zeer sterk zijn, tachtig jaren, maar het beste daarvan is moeite en verdriet, want het wordt snel afgesneden en wij vliegen heen" (Psalm 90:10, HSV).

Leed en verdriet hoorden dus oorspronkelijk niet in Gods schepping thuis. En het heerlijke nieuws is: ze zullen ook niet aanwezig zijn in zijn nieuwe schepping! God zal een einde maken aan zonde en dood, en Hij biedt ons in plaats daarvan eeuwig leven aan. Net zoals de overtreding van één man leidde tot de dood van alle mensen, zo bewerkte de plaatsvervangende dood en gerechtigheid van één man, Jezus Christus, het geschenk van eeuwig leven voor iedereen die in Hem gelooft.

Ervaar jij het leven als "moeite en verdriet" of geniet je er meestal juist van?