Dag 7 | Bezinning

We zijn allemaal druk met het bouwen van ons leven. Nu in deze vakantie is het een mooie tijd om na te denken over het fundament waar je jouw leven op bouwt. Is het op vrienden en vriendinnen, die zichzelf amper in bedwang kunnen houden? Op eigen benen? Nou, dan zak je vanzelf een keer door al je fundamenten heen.
 Je moet zoveel, de druk is zo groot, en je wordt gek gemaakt door alle prikkels die op je afkomen. Je bent dan als het ware als een huis op Almeerse zeebodem, wanneer er vooraf niet geheid is. Geheid dat het verzakt en het uiteindelijk instort. Gelukkig is Gods Woord en zijn Zijn beloften stabieler en steviger dan de “Mount Everest”.

Je leest het vandaag in die mooie Psalm 62 (lees hem nu eerst maar). 

Spreken is zilver en zwijgen is goud. Praten over je geloof: het is zilver! Maar zwijgen, stil zijn en het van God te verwachten: dat is goud! Geen spreken zegt zoveel als dat jij God vertrouwt en zwijgend verwacht wat Hij gaat doen…

Het geeft te denken: HIJ, MIJN ROTS!

Een rots heeft spelonken – David weet daar alles van – God is mijn Rots. Hij is een Toevlucht. Een rots geeft schaduw. Een rots is een bron (van water, goud, diamanten)! Later in de Psalm lees je het: Hij ALLEEN is mijn Rots en mijn Heil. Jezus ALLEEN! 

Als je toekomst onzeker is en je in deze vakantie eigenlijk niet verder durft te denken. Als alles onzeker is: 
ga STAAN op de ROTS! En zeg of zing het maar: Ik bouw op U! En Wie op Hem bouwt kan niet door zijn fundament heen zakken!

Elke dag gaat Hij mee. Hij is de schaduw aan je rechterhand! Gods liefde staat als een heipaal boven water, in de rots Jezus gefundeerd.