Dag 4 | Op het strand

Zon, zee en strand… Het heeft iets speciaals! Veel mensen trekken jaarlijks dan ook naar de kust toe. Maar het is helemaal onvergetelijk wanneer je God daar hebt ontmoet!

Het volk van Israël was vrij. De Farao had ze, na tien heftige plagen over zijn mensen en land heen gekregen te hebben, laten gaan. God wijst het volk een weg, maar wel een doodlopende weg, zo bleek. Het volk kwam op het strand van de Schelfzee uit en de Farao had inmiddels spijt gekregen dat hij het volk had laten gaan. Hij kwam met zijn legers achter het volk Israël aan om ze terug te halen. Dit beloofde bepaald geen romantische ontmoeting op het strand te worden.

Misschien achtervolgt het verleden jou ook. En zeker in momenten van rust en bezinning lijkt het soms alsof je een doodlopende weg in gestuurd bent. Nu loopt ons leven ook dood, maar God zij dank wil Hij onze gids zijn, er dwars doorheen. Laat jij je door Hem leiden?

Al zien wij dan de uitkomst niet, dit betekent niet dat God ons de weg niet wijst! Zo ook met Israël. Mozes spreekt tot God daar op het strand en door een wonder van God kon het volk dwars door de zee naar de overkant. Onmogelijk bij mensen, mogelijk bij God.

Toen het volk Israël aan de overkant was, verdronken de Egyptische soldaten in de zee. Het volk Israël, op machtige wijze bevrijd door de God die hen een ogenschijnlijk doodlopende weg in stuurde. God sprak en beheerste de zee in zijn hand! Het volk, ze dansten en zongen uit volle borst aan de kustlijn van de Schelfzee.

Zo kan het strand een moment van strijd en onmogelijkheid voor je zijn. Misschien wel in enorme tweestrijd over verleden, heden of toekomst. Breng het vandaag concreet bij God, Hij is in staat om je door een zee van onmogelijkheid te leiden!