Geloofsverdieping Door VervolgingVoorbeeld

Als het stormt

Als je leven ontwricht lijkt te zijn en je op een spoor bent terechtgekomen waarvan je je kunt afvragen hoe het ooit afloopt, wat doe je dan? 

Je kunt leren van Paulus, die per schip onderweg is naar Rome. Paulus is op dat moment een gevangene, samen met een grote groep anderen. Er zijn maar liefst 276 mensen aan boord. Als ze vanuit een haven verder willen varen, zegt Paulus dat het gevaarlijk is omdat het winter- en stormseizoen eraan komt. Maar de hoofdman van de soldaten (die de gevangenen moesten bewaken aan boord) gelooft Paulus niet en stelt meer vertrouwen in de kapitein. Dus varen ze op zijn commando wél uit. 
Ze komen in een geweldige storm terecht. Volgens de Bijbel waren dagenlang de zon noch de sterren te zien (en die waren belangrijk om richting te bepalen!). 

Uiteindelijk verliest iedereen elke hoop op redding. Bijna twee weken lang wordt er nauwelijks gegeten, wordt er lading overboord gezet (zodat het schip lichter wordt) en roepen allerlei mensen hun eigen goden aan. En dan lezen we dat Paulus het woord neemt, uitlegt dat ze niet hadden moeten uitvaren, maar ook dat God hem in de nacht iets heeft duidelijk gemaakt: níemand zal verdrinken. En hij concludeert: Houd dus moed, mannen, want ik stel vertrouwen in God en verwacht dat het zo zal gaan als me gezegd is. We zullen stranden op een of ander eiland (Handelingen 27:25,26).

Waarschijnlijk was Paulus de enige christen aan boord van het schip, met vooral Joodse medereizigers en Romeinse soldaten. Wat kun je in zo’n situatie? Misschien niet veel. Maar wat wel kan, dat doet Paulus: getuigen van de zekerheid die in hem is.

Daarbij laat hij zich niet verleiden tot een detailoverzicht van hoe het allemaal zal gaan. ‘Een of ander eiland’, zegt hij. Het leven is te onzeker om precies te weten hoe de weg zal lopen. Maar er ís zekerheid.  En vervolgens roept hij de opvarenden op te eten en te drinken, want straks moeten ze wellicht zwemmen. 
Met andere woorden: je moet praktisch aan de slag. Doen wat je wél kunt doen. En vervolgens gelovig wachten op Gods doorslaggevende werk. 
Vervolgde broeders en zusters hebben dit al wel geleerd in hun leven; nu jij en ik nog.