Overdenking van Paul Tripp over dagelijkse dankzeggingVoorbeeld

Het maakt deel uit van onze theologische basis, maar eigenlijk leven we niet alsof we het geloven. We zeggen allemaal dat we geloven dat dit niet alles is wat er is. We zeggen dat we echt geloven dat er leven is na dit leven. Onze officiële geloofsleer bevat het feit dat er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komt. Maar we lijken te leven met de stress en gedrevenheid die ontstaat wanneer we geloven dat enkel dit moment ons nog rest.

Dit is het probleem in de realiteit van ons dagelijkse leven: als je de ogen van je hart niet gericht houdt op het paradijs dat zal komen, zul je proberen deze armoedige gevallen wereld te veranderen in het paradijs dat het nooit zal worden. Elk mens verlangt in zijn hart naar het paradijs. Het huilen van een peuter die net is gevallen, is een roep om het paradijs. De tranen van een schoolkind dat is afgewezen op het schoolplein, zijn tranen van iemand die zich uitstrekt naar het paradijs. De pijn van eenzaamheid die iemand zonder vrienden of familie ervaart, is de pijn van iemand die naar het paradijs verlangt. De pijn die een echtpaar voelt wanneer hun huwelijk uit elkaar valt, is de pijn van hen die roepen om het paradijs. Het verdriet dat de oude man voelt omdat zijn lichaam zwakker wordt, is het verdriet van iemand die verlangt naar het paradijs. We hebben allemaal dit verlangen, ook al zijn we ons er niet van bewust. Het is in ons geplaatst door onze Schepper. Hij heeft het besef van eeuwigheid in ieder van onze harten geplant (Prediker 3:11). Onze kreten zijn meer dan kreten van pijn; het zijn ook kreten van verlangen naar meer en beter dan we ooit zullen ervaren in deze gevallen wereld.

Als je dit vergeet, zul je heel hard blijven werken in een poging om dit moment te veranderen in het paradijs dat het nooit zal zijn. Je huwelijk zal niet het paradijs zijn. Je baan zal niet het paradijs zijn waar je naar verlangt. Je vriendschappen zullen niet het paradijs zijn waar je hart naar hunkert. De wereld om je heen zal niet functioneren als het paradijs. Je kinderen zullen je niet het paradijs bezorgen. Zelfs je kerk zal niet aan de standaard van het paradijs voldoen. Als je Gods kind bent, is het paradijs gegarandeerd voor jou, maar dat is niet hier en nu. Alle dingen die je nu teleurstellen, herinneren je eraan dat dit niet alles is wat er is. Ze zorgen ervoor dat je verlangt naar het paradijs dat zal komen. De verloren dromen herinneren je eraan dat dit niet het paradijs is. De bloemen die verwelken, herinneren je eraan dat dit niet het paradijs is. De zonde die je gevangen houdt, moet je eraan herinneren dat dit niet het paradijs is. De ziektes die je besmetten, zijn er om je eraan te herinneren dat dit niet het paradijs is. Leef in hoop omdat het paradijs zeker zal komen. En stop ermee om deze gevallen wereld te vragen het paradijs te zijn dat het nooit zal zijn.