Overdenking van Paul Tripp over dagelijkse dankzeggingVoorbeeld

We doen het allemaal, en waarschijnlijk elke dag. We beseffen niet dat we het doen, maar het heeft een grote impact op de manier waarop we naar onszelf kijken en hoe we op anderen reageren. Het is een van de redenen dat er zoveel relatieproblemen zijn, zelfs in het gezin van God. Wat is dan datgene dat we allemaal geneigd zijn om te doen en dat zoveel schade aanricht? We vergeten allemaal.

In de drukte en zelfgerichtheid van ons leven, vergeten we helaas hoeveel ons leven gezegend is en radicaal omgekeerd is door genade. Het feit dat God ons gezegend heeft met zijn goedheid terwijl we zijn toorn verdienden, vervaagt uit ons geheugen. Het lijkt op een liedje waar we ooit de tekst van kenden, maar die we ons nu niet meer kunnen herinneren. De realiteit dat genade elke ochtend nieuw is, komt niet op in onze gedachten, terwijl we ons koortsachtig klaarmaken voor onze dag. Aan het eind van de dag kruipen we uitgeput in bed voor onze broodnodige slaap en vergeten we vaak terug te kijken naar de overvloedige genade die uit Gods handen over ons kleine leven stroomde. We nemen niet vaak de tijd om te gaan zitten en na te denken over hoe ons leven eruit zou zien als de genade van de Verlosser niet verweven was met ons persoonlijk verhaal. Jammer genoeg zijn we allemaal geneigd om teveel "genade-vergetend" te zijn. "Genade-vergeetachtigheid" is gevaarlijk omdat het de manier vervormt waarop je denkt over jezelf en anderen.

Als je je eigen genade herinnert, zul je je ook wel herinneren dat je simpelweg helemaal niets hebt gedaan om te verdienen waarmee die genade jou gezegend heeft. Als je je eigen genade herinnert, ben je nederig, dankbaar en zachtmoedig. Als je je eigen genade herinnert, maakt klagen plaats voor dankbaarheid en zelfgericht verlangen maakt plaats voor aanbidding. Maar als je genade vergeet, vertel je jezelf trots dat alles wat je hebt bereikt je eigen verdienste is. Als je genade vergeet, strijk jij de eer op voor wat enkel de genade kon bewerken. Als je genade vergeet, bestempel jij jezelf als rechtvaardig en waardig en leef je een hoogmoedig en veeleisend leven.

Als je genade vergeet en vindt dat je het verdient, zul je er helemaal geen moeite mee hebben om geen genade te geven aan andere mensen. Je bent trots en vindt dat jij krijgt wat je verdient en zij dus ook. Je trotse hart is niet gevoelig. Dus is het niet snel geraakt door de verdrietige situatie van anderen. Je vergeet dat je meer lijkt op je behoeftige broeder dan dat je van hem verschilt. Je erkent niet dat geen van jullie beiden voor God staat omdat je het verdiend hebt. Nederigheid is de grond waarop genade voor anderen groeit. Dankbaar zijn voor ontvangen genade zal je motiveren om genade te geven. Paulus zegt: "Wees in plaats daarvan vriendelijk en liefdevol voor elkaar. Vergeef elkaar, zoals God uw zonden heeft vergeven om wat Christus voor u deed" (Efeziërs 4:32, HTB).