منشاءِ نیروی ایلیا

ایلیای تِشبی که از ساکنان جِلعاد بود، اَخاب را گفت: «به حیات یهوه خدای اسرائیل که به حضورش ایستاده‌ام سوگند، که در این سال‌ها شبنم و باران جز به کلام من نخواهد بود.» (اول پادشاهان ۱:۱۷)

این دوران در قلمروی اسرائیل آنچنان آشفته بود که مردم شاهد به قدرت رسیدن چهار سلسله و شکستِ سلسلهٔ قبلی بودند. بزنگاهِ تاریخی اسرائیل بود و به نظر می‌رسید که گویی پرستش خدای حقیقی کاملاً از میان قبایل شمالی اسرائیل برچیده شده است. دورانی بود که کل اهالی آن قلمرو در نظر کافر می‌آمدند و پیروان حقیقی خدا حق داشتند که احساس تنهایی کنند.

در این نقطهٔ حساس در تاریخ یهودا و اسرائیل، ناگهان ایلیای نبی وارد میدان می‌شود و مثل شهاب‌سنگ در شب تاریک می‌درخشد. او در دوران تاریک کفرِ اَخاب، نیروی روحانی غالب در اسرائیل شد. نام ایلیا یعنی، یهوه خدای من است. حکومت اَخاب طی آن دوران رسماً از پرستش بَعَل و خدایان دیگر حمایت می‌کرد، و حتی نام این نبی نیز گویای این حقیقت بود.

ایلیا گفت: «در این سال‌ها شبنم و باران جز به کلام من نخواهد بود.» این اعتراضی واضح بر علیه خدای پاگان، بَعَل بود، کسی که خدای آسمان و آب و هوا، خوانده می‌شد. ایلیا به‌واسطهٔ دعای خود به درگاه خدای اسرائیل، نشان داد که او از بَعَل عظیم‌تر است. دینی قدیمی در مقابل دینی تازه قرار گرفته بود؛ موی زمختِ شتر در مقابل پارچه‌ای نرم؛ قوت اخلاقی در مقابل ضعف اخلاقی.

ایلیا تنها با دعای خود این خشکسالی را نبوت نکرد، بلکه عامل آن بود. دعا کرد و شد. یعقوب ۱۷:۵-۱۸ به‌وضوح می‌گوید: ایلیا انسانی بود همچون ما، امّا چون با تمام وجود دعا کرد که باران نبارد، سه سال و نیم باران بر زمین نبارید؛ و باز دعا کرد و از آسمان باران بارید و زمین محصول به بار آورد.

ایلیا در نخستین سخن خود منشاءِ نیروی خود را مشخص کرد: «یهوه خدای اسرائیل که به حضورش ایستاده‌ام.» به طور خاص گفته شده که «ایلیا انسانی بود همچون ما» (یعقوب ۱۷:۵). ولی در زندگی خود با خدا قوتی عظیم‌تر از اکثر ما ار خود نشان داد. باید توجه کنیم که این دو مورد، منشاءِ قدرت ایلیا را آشکار می‌کنند.

ابتدا گفت که «به حیات یهوه خدای اسرائیل.» همه تصور می‌کردند که خداوند مرده است، ولی از نظر ایلیا خداوند زنده بود. او حقیقت رفیع زندگی ایلیا بود.

سپس گفت: «که به حضورش ایستاده‌ام» او در واقع در حضور اَخاب ایستاده بود ولی از حضوری والاتر و عظیم‌تر از هر پادشاه زمینی نیز آگاه بود. خود جبرئیل هم نمی‌توانست عنوانی والاتر از این بر گزیند. (لوقا ۱۹:۱)

آسان نیست که متوجه شویم خود ما نیز در دورانی تاریک زندگی می‌کنیم. نباید انتظار داشته باشیم که خدا امروز ایلیاهای تازه‌ای را برخیزاند؟ زنان و مردانی که با قوت اخلاقی و روحانی خود، همچون شهاب‌سنگ در شب تاریک می‌درخشند. به یاد داشته باشید که ایلیا نیز انسانی همچون من و شما بود؛ پس اگر او ضعف‌های شما را داشت، در مقابل می‌توان گفت که با برکت خدا، می‌‌توانید قوت او را داشته باشید.

براساس تفسیر کتاب‌ مقدس، نوشتهٔ دیویدگازیک.