به‌جای ما: نیایش مخصوص ایام لنت/انابت، کاری از مؤسسۀ Time of Graceنمونه

«صخره‌های سرودخوان» چه خوشایند است شنیدن کلام کودکانی که افکارشان را بر خصوصیات الاهی متمرکز می‌کنند، حکمت مطلق، قدرت مطلق، ازلی و ابدی بودن او و حضور مطلق‌اش. «بابا، اگه خدا قادر مطلقه، پس هر کاری می‌تونه بکنه؟ درسته؟» «بله». «آیا می‌تونه سنگ بزرگی بسازه که حتی خودش هم نتونه اون رو برداره؟» اگرچه خدا قادر مطلق است ولی چیزهایی هست که او نمی‌تواند انجام بدهد، و نمی‌دهد. مثلاً خدا مردم را اجبار نمی‌کند که او را پرستش کنند. پرستش نیز مثل عشق و محبت، چیزی اجباری نیست. باید آن را آزادانه ابراز کرد، در غیر این‌صورت بی‌معنا خواهد بود. عیسی روزی که سوار بر کرۀ الاغ وارد اورشلیم شد، از شنیدن صدای شادی و هوشیانای مردم خشنود بود. در واقع هنوزدر قوم بنی‌اسرائیل ایمانی وجود داشت! هرچند برخی از ابراز این ستایش خودداری می‌کردند. برخی از فَریسیان از میان جمعیت به عیسی گفتند: «استاد، شاگردانت را عتاب/توبیخ کن!» عیسی پاسخ گفت: «به شما می‌گویم اگر اینان خاموش شوند، سنگ‌ها به فریاد خواهند آمد!» (لوقا ۱۹:‌۳۹-‌۴۰). خدا پرستش خواهد شد. حتی اگر فرشتگانش خسته شوند، می‌تواند سنگ‌ها را به سرود خواندن درآورد. اما انسان را وادار به عبادت و پرستش نمی‌کند. در این «یکشنبۀ نخل» در برابر پادشاه-خادم خود سر فرود آوریم، که با فروتنی به‌سوی مرگ رفت تا به ما حیات بخشد. شاخه‌های درخت زیتون را به‌علامت شادی تکان دهیم، زانوان خود را در برابر او خم کنیم، قلب خود را به او تسلیم سازیم، مطیع و سرسپردۀ او شویم، او را بستاییم، و خدمتی را که شایستۀ اوست به او تقدیم کنیم.