Αγχωμένος για τίποταΔείγμα

Είναι πραγματικά εφικτή η ειρήνη σήμερα; Η Cheri την αναζήτησε πριν από 11 χρόνια για να το ανακαλύψει. Στην πορεία αυτή ανακάλυψε τα εξής και τα διηγείται: 

Τη θυμάμαι έντονα τη μέρα που αποφάσισα πως δεν μπορούσα να ζήσω έτσι άλλο πια.

Εδώ βρισκόμουν, λοιπόν, μια πλήρως αφοσιωμένη ακόλουθος του Χριστού, που ανταποκρινόμουν στη ζωή λίγο-πολύ όπως όλοι οι υπόλοιποι. Ζούσα μέσα σε φόβο και ανησυχία, ωστόσο ήξερα πως δεν πρέπει να είναι έτσι! Διάβαζα διαρκώς στον Λόγο του Θεού να μη φοβάμαι και να μην ανησυχώ για τίποτα. Αλλά αυτό έμοιαζε αδύνατο!

Ο Θεός λέει πολλά μέσα στην Αγία Γραφή για τον φόβο και το αντίδοτό του, την ειρήνη. Κάποια στιγμή, ο Χριστός και οι μαθητές Του βρίσκονταν σε μια βάρκα και διέσχιζαν τη θάλασσα της Γαλιλαίας, όταν ξέσπασε μια έντονη καταιγίδα και κινδύνευαν να βυθιστούν. Όλοι πάλευαν να κρατηθούν στην επιφάνεια και ο Χριστός τι έκανε; Ήταν βυθισμένος σε ύπνο! Στη μέση της καταιγίδας.

Οι μαθητές ρώτησαν: «Διδάσκαλε, δε σε νοιάζει που χανόμαστε;» Εκείνος σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: «Σώπα· φιμώσου!» Σταμάτησε τότε ο άνεμος κι έγινε απόλυτη γαλήνη. Και στους μαθητές είπε: «Γιατί είστε τόσο δειλοί; Γιατί δεν έχετε πίστη;» Κατά Μάρκον 4:39-40

Αυτή η συνομιλία σχεδόν περιγράφει τις συζητήσεις που έκανα κι εγώ με τον Θεό. Μπορούσα να νιώσω μέσα μου να με ρωτάει γιατί φοβάμαι και εγώ απαντούσα: Δεν είναι προφανές; Δες τις συνθήκες μου! Ποιος δε θα φοβόταν ή θα μπορούσε να μη φοβηθεί;

Στην αναζήτησή μου για ειρήνη, κάποια πράγματα ξεκαθάρισαν εντελώς.

1. Οι συνθήκες μου καθόριζαν το βαθμό ειρήνης μου. Αν οι συνθήκες της ζωής ήταν καλές, τότε είχα ειρήνη. Αν με περικύκλωναν καταιγίδες, αγχωνόμουν, ήμουν νευρική και κουρασμένη διαρκώς - εξαντλημένη από τα συναισθήματά μου. Ήμουν ακριβώς όπως οι μαθητές στην καταιγίδα. Φοβόμουν την καταιγίδα, ήμουν πληγωμένη και μπερδεμένη επειδή νόμιζα πως ο Θεός δε νοιαζόταν. Αλλά ο Χριστός με έφερε στο επόμενο σημείο μου.
2. 
   Ο Χριστός προσπαθούσε να με διδάξει πως η ειρήνη είναι εφικτή, όποια κι αν είναι η καταιγίδα. Μπορείς κι εσύ να ταυτιστείς με αυτή την πάλη; Δεν είναι εύκολη, σωστά; Ακόμα πάλευα να καταλάβω πώς ο Χριστός μπορούσε να περιμένει να βιώσω ειρήνη στην καταιγίδα, αναρωτιόμουν αν πραγματικά νοιαζόταν, όταν συνειδητοποίησα αυτό που έγινε το επόμενο σημείο προόδου μου. 
3. 
   Οι καταιγίδες μου αποκάλυπταν το βαθμό της εμπιστοσύνης μου. Ειρήνη δε σημαίνει πως όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή σου. Σημαίνει πως θα έχεις ειρήνη όταν οι καταιγίδες κλονίζουν τη ζωή σου. Δεν είχα μάθει να εμπιστεύομαι τον Θεό και να βρίσκω ειρήνη ακόμα και σε αυτές τις καταιγίδες. Έχεις έρθει αντιμέτωπος με αυτό το θέμα;

Ήταν φανερό ότι υπήρχαν περιθώρια πνευματικής αύξησης μέσα μου. Αλλά μαθαίνω πως ο δρόμος προς την ειρήνη ανακαλύπτεται όταν εμπιστευθούμε και στρέψουμε τις σκέψεις μας σε Αυτόν που ποτέ δεν αναστατώνεται από τις καταιγίδες. Δε συνέβη σε μια μέρα, αλλά λίγο-λίγο περισσότερη ειρήνη και ανάπαυση άρχισαν να ανανεώνουν την κουρασμένη, εξαντλημένη ψυχή μου. 

Cheri