Hayatınızı Anlamlandırmak – 1. Bölüm: Sorumlu Kim?

"Esav'a mülk edinmesi için Seir'in dağlık bölgesini bağışladım. Yakup'la oğulları ise Mısır'a gittiler." (Yeşu 24:4)

İster doktora yapmış ister okulu bırakmış olun, şüphesiz sorunlarla karşı karşıya kalmışsınızdır. Hepimiz kalıyoruz ve bazen hayata anlam veremeyiz. Planlar yapıyoruz ama işler yolunda gitmiyor ya da beklenmedik bir şey oluyor veya istenmeyen bir sonuçla karşı karşıya kalıyoruz. Her ne kadar Tanrı'ya hizmet ediyor olsak da, bazen işler kontrolden çıkıyor gibi görünüyor ve bu da bizi dünyada neler olup bittiğini merak etmeye itiyor!

Yeşu'nun, Rab'bin halkıyla olan ilişkilerini anlattığını duyan İsrail halkı için bu doğru olabilir. Ataları Yakup, çift yumurta ikizi olan iki kardeşten biriydi. Diğer kardeş Esav, doğuştan gelen ilk oğulluk hakkını bir kase mercimek yahnisi karşılığında sattı ve bu davranışıyla Tanrı'nın bereketlerini küçümsediğini gösterdi. Bu nedenle Tanrı, atası İbrahim'e verdiği sözlerin mirasçısı olarak onu reddetti. Ancak Yeşu, Tanrı'nın daha sonra Esav'a Seir'in dağlık bölgesini vererek onu kutsadığını, burada kendisinin ve soyundan gelenlerin kendilerine karşı gelen biri olursa kolayca savunma yapabileceklerini söylüyor. Öte yandan, eksikliklerine rağmen Tanrı'nın egemenliği sayesinde Tanrı tarafından kabul edilen kutsamanın oğlu Yakup, ailesiyle birlikte köle olacakları Mısır'a gönderildi. Bu hiç mantıklı görünmüyor!

Kutsal Kitap'taki bu anlatımı ve kendi yaşamlarımızda olup bitenleri anlamlandırabilmemiz için önce Tanrı'yı anlamamız gerekir. Çünkü evrenin sorumlusu biz değiliz; Tanrı'dır. Her birimiz için O'nun planına göre günlerimiz sayılıdır. Tanrı'nın halkı için temel hedefi, bizi imanlı erkekler ve kadınlar yapmaktır. Bu nedenle O, kendisine güvenmeyi öğrenmemiz gereken durumlara girmemize izin verir. Her şey yolunda giderken neden Tanrı'ya güvenmek zorunda olalım ki? Hayır, ruhumuzu yenilediği yer vadidir.

Tanrı şöyle diyordu: “Yakup'u seviyorum, onu ve halkını imanlı erkek ve kadınlar yapacağım; bu yüzden zor durumlarla yüzleşmelerine izin vereceğim." Hepimiz iman okulundayız ve bu, hayattaki o kadar çok şeyi açıklıyor ki, artık daha iyi anlayabiliyoruz. Sıkıntı yaşamadıkça nasıl inanacağız? Bazen acı çekmedikçe, zorluklar yaşamadıkça Tanrı'ya güvenmeyi nasıl öğreneceğiz? Tanrı bizden imanı başkalarına aktarmamızı ve onlara inanma konusunda ilham vermemizi istiyor; ama biz kendimiz asla inanmak zorunda kalmamışsak, O'nun neler yapabileceğini hiç görmemişsek, başka birinin Tanrı'ya inanmasını sağlayamayız.

Tanrı'ya olan imanlarının bir sonucu olarak, O'nun geçmişte Yakup'a ve İsrail halkına, şimdi ise size ve bana verdiği şey bir tanıklıktır. İsrail halkı bugün -binlerce yıl sonra- Mısır'daki durumlarına ama Tanrı'nın onları kurtardığına dair hâlâ şarkılar söylüyor. Tanıklık ezberleyip okuyacağınız bir şey değildir; bu, Tanrı'ya güvenmek zorunda kaldığınız ve O'nun sizi kurtardığını gördüğünüz bir yaşam deneyimidir. Böylece vadideki diğer insanlara yardım etmenizi mümkün kılıyor. Artık onları teşvik edebilirsiniz çünkü, “Pes etme! Ben de pes etmeye hazırdım ama Tanrı benim için yaptığını senin için de yapabilir!” diyebilirsiniz.

Devam edecek…