Rut: Tanrı'nın Kurtaran Sevgisinin HikayesiÖrnek

Rut 1'de Tanrı bize olan sadakatini gösterir:

·Biz sadık olmadığımızda Tanrı sadıktır

·Biz umutsuz olduğumuzda Tanrı sadıktır

·Biz vaatlerini unuttuğumuzda Tanrı sadıktır.

Elimelek, karısı Naomi ve iki oğulları, Beytlehem'de kıtlık olduğu bir dönemde yaşadılar. Kıtlıklar çoğunlukla İsrail'in Tanrı'ya karşı büyük söz dinlemezliğinden kaynaklanıyordu. O zamanlarda Tanrı, halkının günahlarından tövbe etmesini teşvik için kıtlık çekmesine izin verdi. Elimelek, Tanrı'ya dönmek yerine Rab'be sırtını döndü ve ailesini Moav'a götürdü. Tövbe etmek yerine Tanrı’nın cezasından kaçmaya çalıştılar. Sanki Elimelek, "Eğer Tanrı benim ve ailemin geçimini sağlamıyorsa, o zaman işleri kendi ellerime alıp bunu kendim yapmak zorunda kalacağım" diyordu. Oysa Tanrı, Moav'dan ve onların sahte tanrı Kemoş'a tapınmalarından nefret ediyordu. Halkına açıkça Moav'la hiçbir ilgileri olmamasını söylemişti. Elimelek itaat yerine hayatta kalmayı seçti. Ailesine bakmak, Tanrı'nın buyruklarını çiğnemenin gerekçesi değildi. Ama Tanrı bizim sadakatsizliğimize aynı şekilde karşılık vermez (Romalılar 3:3-4). Onlar sadık olmasa bile Tanrı'nın sadık kalacağını göreceğiz.

Moav'dayken Elimelek ve oğulları öldü, Naomi'yi iki gelini Orpa ve Rut'la yalnız bıraktılar. Naomi'nin neler yaşadığını hayal edebiliyor musunuz? Sevdiği üçüncü kişinin mezarının önünde duran Naomi kendini çok şanssız hissetti. Umutsuzdu. Kocasını ve oğullarını kaybetmesi ailenin ötesine geçti. Onlar, düşman bir ülkede, kendilerini geçindirecek imkânları olmayan üç yoksul dul kadındı.

Zorluklar çoğu zaman Tanrı'dan şüphe etmeye yol açar. Naomi, Tanrı'nın büyük planına karşı kördü ama Tanrı'nın varlığından şüphe duymuyordu; O'nun sevgisinden ve yakın ilgisinden şüphe ediyordu. Ancak, Tanrı'nın halkı için işler en karanlık göründüğünde, genellikle Tanrı'nın merhametinin yaklaştığı bir gün vardır. Tanrı sıkıntılarımızda yanımızdadır. Kendimizi umutsuz hissettiğimizde bile Tanrı'nın sadık kalacağını unutmamalıyız.

Çok sevinen kasaba halkı Naomi'yi selamladığında Naomi onlara kendisine Mara demelerini söyledi. Naomi, "Her Şeye Gücü Yeten Tanrı ona sert davrandığı" için Tanrı'nın gazabının hedefi olduğunu hissetti. Bu nedenle, Tanrı'nın verdiği ismini (Naomi, "hoş" anlamına gelir) kendi koşullarına ve duygularına dayalı bir isimle ("acı" anlamına gelen Mara) değiştirmişti. Naomi, Tanrı'nın kendisi için "hoş" şeyler hazırladığını göremiyordu. Gerçek algısını değiştirdi ve bununla birlikte Tanrı kavramını da yeniden tanımladı. Naomi artık Tanrı'yı kendisine karşı sadık ve sevgi dolu görmüyordu. Yanında duran Rut'u bile "göremiyordu". Naomi'ye sonsuz sevgisini ve bağlılığını ilan eden Rut, "Tam burada duruyorum!" diye düşünmüş olabilir. Naomi, Tanrı'nın vaatlerini unutmuştu (Yas. Tek. 31:8). Naomi, Tanrı'nın kendisiyle birlikte olacağına ve onu asla bırakmayacağına veya terk etmeyeceğine dair verdiği sözü unuttu. Ama biz O'nun vaatlerini unutsak bile Tanrı sadıktır.

Kutsal Yazılar boyunca bize Tanrı'nın sarsılmaz sevgisi hatırlatılır. Naomi'nin hayatındaki farklı durumlara rağmen Tanrı'nın ona olan sevgisi değişmedi. Elimelek ve Naomi Tanrı'ya sırtlarını döndüklerinde O sadık kaldı. Naomi kocasını ve iki oğlunu kaybettikten sonra umutsuzluğa kapıldığında Tanrı sadık kaldı. Naomi Tanrı'nın vaatlerini unuttuğunda, Tanrı Kendi vaatlerini hatırladı. Kendimizi içinde bulduğumuz koşullar ne olursa olsun, biz de Tanrı'nın bize sadık kalacağına güvenebiliriz. O çocuklarını terk etmez.

Siz de kendinizi hiç Naomi gibi dargın veya umutsuz hissettiniz mi? Acınıza odaklandığınız için etrafınızdaki nimetleri kaçırdınız mı? Hepimiz Tanrı'nın bize verdiği sözleri unutmaya ve O'nun egemenliğinin mirasçıları olmak yerine yetimler gibi yaşamaya eğilimliyiz. Kendinize Tanrı'nın sadakatini hatırlatmak için yapabileceğiniz bazı şeyler nelerdir?