Tehlikeli DualarÖrnek

Beni Gönder

Uzun yıllardır bir pastör olarak binlerce insanın en samimi dua isteklerini ilk elden gördüm. Her hafta, toplantılarımızdaki dua kartlarından hafta içi telefon görüşmelerine veya sosyal medya ya da kilise uygulamamız aracılığıyla çevrimiçi isteklere kadar yüzlerce ihtiyaç kilisemize su gibi akıyor. Bu yüzden, her hafta duyduğum en yaygın ifadenin, yerine getirmekten mutluluk duyduğum, "Pastör,... için lütfen dua eder misiniz?” sözü olduğunu öğrenince şaşırmayacaksınız.

Tanrı'nın tahtının önünde durup bir ihtiyacı dile getirmeyi, O'ndan tanıdığım ve sevdiğim insanlar için merhamet göstermesini, hareket etmesini, yol göstermesini, sağlayışta bulunmasını, etkin olmasını, bir mucize yapmasını istemeyi bir ayrıcalık, onur ve sevinç dolu bir sorumluluk olarak görüyorum. Her hafta birisi, Tanrı'nın sevdiklerini kanserden iyileştirmesini, bir komşunun iş bulmasına yardım etmesini ya da incinmiş bir evliliği yeniden kurmasını istiyor. Öğrenciler, seçtikleri üniversiteye girmek, o üniversitenin ücretini ödemek veya ebeveynlerinin boşanmasının acısıyla başa çıkmak için dua istiyorlar. Bazıları eş için dua ediyor. Diğerleri, kendilerini inciten kişiyi bağışlamak için yardım istiyor. 

İstekler değişiklik gösterse de insanlar Tanrı'dan kendileri veya sevdikleri biri için bir şeyler yapmasını istiyor. Tanrım, yardım et bana. Tanrım, sevdiğim birine yardım et. Rab,... ihtiyacım var. Baba, lütfen...? 

Tanrım, benim için bir şeyler yap. 

Lütfen beni duyun... Kesinlikle bu şekilde dua etmeliyiz. Her zaman yaşamlarımıza müdahale etmesi için Tanrı'nın varlığını, gücünü ve esenliğini davet etmeliyiz. Tanrı'dan bizim adımıza mucizeler yapmasını istemeliyiz. Sevdiklerimizi Tanrı'ya kaldırmalı ve hayatlarında Tanrı'nın nasıl hareket edebileceğini kendimize hatırlatmalıyız. Tüm ihtiyaçlarımız için Tanrı'yı aramalıyız.

Ancak bununla kalmamalıyız.

Tanrı'dan bizim için sadece bir şey yapmasını istemek yerine, göklerdeki Babamız tarafından kullanılmaya hazır olduğumuzu bildiren tehlikeli, kendimizi inkâr eden bir dua etsek?

Peki ya, belki de en tehlikeli duayı etseydik?

"Beni gönder, Tanrım. Beni kullan."

Yeşaya, Tanrı'nın huzurunda böylesine bir kayıtsız şartsız müsait olma duası etti. Eski Antlaşma peygamberi, Tanrı "Kimi göndereyim? Bizim için kim gidecek?" (Yeşaya 6:8a)" diye sorduğunda Kutsal Olan'la karşılaşmasını yeniden anlatır. Ayrıntıları bilmeden, ne zaman ve nerede olacağını bilmeden, Yeşaya şu çarpıcı, yaşam değiştiren duayı etti: “Ben. Beni gönder!" (Yeş. 6:8b).

Yeşaya'nın herhangi bir ayrıntı istemediğine dikkat edin. Tanrı'ya nerede, ne zaman, ne olacağını sormadı. Bundan dolayı bu dua çok tehlikeli olabilir. "Tanrım, gönder beni. Beni kullan. Detay istemiyorum. Faydalarını bilmem gerekmiyor. Ya da kolay olup olmayacağını. Ya da beğenip beğenmeyeceğimi. Kim olduğun için—Tanrım, Kralım, Kurtarıcım—sana güveniyorum. Evren üzerinde egemen olduğun için irademi, her parçamı sana teslim ediyorum. Aklımı, gözlerimi, ağzımı, kulaklarımı, yüreğimi, ellerimi ve ayaklarımı al ve beni Senin isteğine yönlendir. Sana güveniyorum. Tanrım, cevabım evet. Şimdi, soru nedir?"

Bu şekilde dua ettiğinizi hayal edin. Güvenli dualardan bıktınız mı? Önemsiz şeyler için yaşamaktan bıktınız mı? Gönülsüz, ılık Hıristiyanlık'tan nefret mi ediyorsunuz? O halde, tehlikeli duayı edin.

İşte buradayım, Rab.

Beni gönder.