พื้นที่พักหายใจ ตัวอย่าง

ในความสับสนวุ่นวายทุกๆวันที่มี การประชุม, กิจกรรม, ภาระหน้าที่, รับส่งเด็กๆ, ดูแลพ่อแม่, รับใช้คนอื่น, พยายามหา "เวลาส่วนตัว," วิ่งวุ่นทำธุระให้คนอื่น, วิ่งวุ่นไปทั่วเมือง, วิ่งจนรุ่งริ่งไปหมด, และวิ่งจนหมดแรง . . . บางครั้งฉันก็อยากจะ “นอนลงที่ทุ่งหญ้าเขียวสด” หรือนั่งลงที่ “ริมน้ำแดนสงบ” ตามที่เขียนไว้นี้จริงๆ (แม้ว่าฉันจะพักเพียงเพื่อดื่มกาแฟสักถ้วยที่ลานหลังบ้านก็ตาม คุณก็ด้วยหรือ?)

เราต้องการพื้นที่พักหายใจ

พื้นที่พักหายใจคือพื้นที่ระหว่างอัตราการวิ่งและขีดจำกัดของคุณ มันคือบทสนทนาที่ไม่เร่งรีบกับเพื่อนสนิทของคุณ มันคือการล้อมวงรับประทานมื้อเย็นที่โต๊ะอาหาร แทนที่จะเป็นอาหารจากร้านแบบขับรถผ่าน คุณสามารถที่จะให้ด้วยใจกว้างขวางเพราะคุณไม่ได้ใช้จ่ายทุกๆเหรียญที่คุณหามาได้ไปจนหมด พื้นที่พักหายใจเป็นชีวิตที่ช้าลง เล็กลง และถูกจัดลำดับความสำคัญใหม่อย่างตั้งใจ

ฉันรู้ว่าคุณจะเห็นด้วยว่าการใช้ชีวิตแบบนั้นฟังดูดีกว่า ความรู้สึกกระวนกระวายตึงเครียดจากความรับผิดชอบที่มากเกินไปและท่วมท้นเกินไป และเมื่อชำเลืองดูรายการสิ่งที่ต้องทำหรือตารางนัดหมายของคุณ ก็พอจะแสดงออกมาได้ว่า—เหมือนกับพวกเราที่เหลือ—คุณพยายามที่จะลดความเร็วลง

แล้วอะไรล่ะที่กำลังผลักให้คุณใช้ชีวิตเกินขีดจำกัดของคุณ? 

มันยากที่จะรับรู้และค่อนข้างยากที่จะยอมรับ แต่สำหรับฉันแล้ว มันคือความกลัว ฉันกลัวที่จะพลาดโอกาสไป ฉันจึงพยายามที่จะจัดเวลาสำหรับมื้อเย็นกับสาวๆ แม้ว่าในวันนั้นฉันแทบจะหมดแรง ฉันกลัวว่าจะไล่ตามไม่ทันคนอื่นๆ ฉันจึงค้นหารถคันใหม่จากในอินเตอร์เนตทั้งที่รถคันเดิมนั้นดีอยู่แล้ว ฉันกลัวที่จะทำให้ผู้คนผิดหวัง ฉันจึงตอบรับที่จะเข้าร่วมคณะกรรมการ แม้ว่าฉันจะไม่มีความกระตือรือร้นเกี่ยวกับโครงการนั้นเลย . . . ทั้งหมดนี้ฟังดูคุ้นๆไหม? 

ความกลัวกระซิบบอกความเท็จว่าเรากำลังถูกทิ้งไว้ข้างหลังและไม่มีใครสนใจ เราจึงได้เติมตารางนัดหมายของเราจนเต็มและใช้จ่ายจนหมดบัญชี ความกลัวขโมยเอาพื้นที่พักหายใจของเราไป แต่คุณรู้จักพระบัญญัติที่ถูกกล่าวซ้ำมากที่สุดตลอดพระคัมภีร์ทั้งเล่มหรือไม่? อย่ากลัวเลย พระเจ้าทรงบอกต่อเราว่าเราไม่จำเป็นต้องยอมให้ความกลัวข่มเหงเราเรื่อยไป พระองค์ทรงประทานวิธีการที่เรียบง่ายอย่างน่าประหลาดใจให้แก่เราเพื่อจะเอาชนะมัน

พรุ่งนี้ เราจะมาดูกันที่วิธีการที่พระเจ้าได้ทรงเรียกเรา (มาตลอดหลายพันปี) ในการที่จะนำพื้นที่พักหายใจกลับคืนมาสู่ชีวิตของเรา ในระหว่างนี้ มองดูที่ตารางนัดหมายของคุณและถามตัวเอง: สิ่งใดที่เราตอบรับเข้าร่วมเพียงเพราะเรากลัวที่จะพลาดโอกาส หรือทำให้บางคนผิดหวังหากเราปฏิเสธ?