การสนทนากับพระเจ้าตัวอย่าง

พระเจ้าทรงเลี้ยงดูเราด้วยเสียงของพระองค์ และเราตอบสนองต่อพระองค์ด้วยเสียงของเรา มันก็เป็นเหตุเป็นผลดีมิใช่หรือที่ผู้ที่เรียกตัวเองว่า พระวาทะ จะติดต่อสื่อสารอยู่เสมอ? และที่พระองค์นั้น ผู้ทรงสร้างเราให้สนิทสนมกับพระองค์ ได้ทรงเสียสละพระองค์เองเพื่อที่เราจะกลับไปหาพระองค์ได้ และทรงรู้ว่าเราจะพูดอะไรก่อนที่เราจะพูด ทรงพอพระทัย ที่จะได้ยินเสียงของเราพูดกับพระองค์? 

ขอบคุณพระเจ้า ที่การสนทนาที่มีความหมายมากที่สุดนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความดี ความสำเร็จ หรือคุณภาพของคำถามของเราเลย สิทธิพิเศษของการได้ยินและถูกรับฟังนั้นขึ้นอยู่กับการเสียสละของพระเยซูเท่านั้น 

การสนทนาเริ่มต้นเมื่อพระเจ้าทรงเหยียดมือออกมาหาเรา พระเจ้าทรงเป็นความรักและความรักของพระองค์ ต้อง เอื้อมถึงเพื่อความสัมพันธ์ ความรับผิดชอบของเราคือการรู้จักพระสุรเสียงของพระองค์และตอบสนองต่อพระองค์ แล้วพระองค์ก็ตรัสตอบอย่างสัตย์ซื่อ ในระหว่างนั้น เราจะชื่นชมยินดีกับการทรงสถิตอยู่ของพระองค์ เชื่อฟัง และไว้วางใจ ฉันคิดว่าการสนทนาอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งที่เปาโลสนับสนุนเมื่อเขาบอกว่า “จงอธิษฐานอย่างสม่ำเสมอ” เราทั้งกำลังฟังพระเจ้าหรือเปิดเผยบางสิ่งต่อพระองค์และตั้งตารอคอยคำตอบของพระองค์ นี่คือหน้าที่และความสุขของชีวิตเรา ในที่สุด เราจะพบว่าเราไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากพระเจ้าแห่งการสนทนานี้ เราเพียงแค่ต้อง อธิษฐาน

การอธิษฐานเป็นสิ่งช่วยสั่งสอนและเสริมกำลังที่ขาดไปเสียไม่ได้ การสนทนาของเรากับพระเจ้าทำให้เกิดปัญญาและทำให้เกิดสันติสุข เมื่อเราไม่รู้ว่าจะไปต่ออย่างไร การอธิษฐานเป็นขั้นตอนต่อไปที่สมเหตุสมผล มันเป็นการปลดปล่อย มันเป็นเรื่องง่าย มันคือการหยุดพัก 

การพูดคุยและฟังพระเจ้าเป็นการตอบสนองตามธรรมชาติต่อความต้องการของเราในการเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์—ตอนนี้ เช่นเดียวกับการสนทนาอย่างเปิดเผยจริงใจของทีเวียกับพระเจ้าใน นักไวโอลินบนหลังคา เราพูดคุยและรับฟังไปตลอดวันธรรมดา ๆ ของเรา พระเจ้าทรงเรียกและรอคอยให้เราเปลี่ยนความสนใจ ฉันมักจะสงสัยว่าทำไมเราจึงใช้เวลานานมากในการอิงแอบเข้ามาในความสัมพันธ์ เมื่อเราหันกลับมา เราก็อยู่ในใจกลางพระองค์แล้ว—นั่นล่ะคำตอบ