แสวงหาสันติสุขตัวอย่าง

ใช้ชีวิตโดยปราศจากความเสียใจ

ผมจำได้ตอนที่กำลังวางหูโทรศัพท์ลงอย่างช้า ๆ แล้วก็พูดออกมาขณะถอนหายใจยาว ๆ “เอาละ … มันเกิดขึ้นแล้ว” 

เสียงที่ปลายสายอีกฝั่งเป็นทนายความ ซึ่งแจ้งให้ผมได้ทราบว่าภรรยาของผมยื่นเรื่องฟ้องหย่า 

ผมอยู่กับการขู่ว่าจะหย่ามาเป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่ถึงกระนั้น ผมก็ยังตกตะลึงกับข่าวที่ได้รับอยู่ดี 

ตลอดหลายวันหลังจากนั้น อารมณ์และความคิดต่าง ๆ มากมายพากันโถมเข้ามาในหัวใจและความคิดของผม ผมไม่ต้องการที่จะหย่า ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปต่ออย่างไรเพื่อไม่ให้การหย่านั้นเกิดขึ้น ผมไม่รู้ว่าจะบอกใคร หรือควรบอกพวกเขาอย่างไร ในที่สุดผมก็รู้ว่าผมจำเป็นต้องบอกต่อสมาชิกในคริสตักรทั้งหมดที่ผมเป็นศิษยาภิบาลอยู่ และผมไม่มีสิ่งใดรับประกันเลยว่าทางคณะกรรมการหรือบรรดาสมาชิกจะตอบสนองอย่างไร ความแน่นอนเพียงอย่างเดียวคือความกดดันในการเตรียมบทเทศน์และการเทศนาในวันอาทิตย์หน้า

แม้ในขณะที่ความคิดของผมกำลังวิ่งด้วยความเร็วหนึ่งล้านไมล์ต่อวินาที ผมก็รู้อย่างแน่นอนและล้ำลึกลงไปในหัวใจถึงความจริงเหล่านี้: 

· พระเจ้าไม่ได้ทรงแปลกใจกับการกระทำนี้ที่เข้ามาต่อสู้กับผม

· พระเจ้าทรงควบคุมเหนือชีวิตของผม—พระองค์ทรงอนุญาตให้สิ่งนี้เกิดขึ้นเพื่อพระประสงค์ของพระองค์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของพระองค์ที่ทรงมีสำหรับผม

· พระองค์ทรงสัญญาในพระวจนะของพระองค์ว่าจะไม่จากไปหรือละทิ้งผมเลย พระองค์ทรงสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างผมทุกย่างก้าว; ดังนั้น ทุกสิ่งจะเป็นไปเพื่อผลประโยชน์นิรันดร์ของผมในที่สุด หากเพียงแต่ผมจะเชื่อวางใจพระองค์จนหมดสิ้นต่อไป

ข้อเท็จจริงของสถานการณ์ที่กะทันหันสร้างความสับสน ความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับพระเจ้าสร้างสันติสุข

เกือบแปดปีหลังจากสายโทรศัพท์ของทนายความคนนั้น ภรรยาของผมก็ได้รับการหย่าร้างที่ร้องขอตามกฎหมาย

ผู้คนก็พูดกับผมในหลาย ๆ ปีต่อจากนั้นว่า: “คุณต้องเสียใจกับการสูญเสียชีวิตแต่งงานของคุณแน่ ๆ … คุณพ่ายแพ้ในการต่อสู้ก็เพื่อรักษาชีวิตแต่งงานของคุณ … ความพยายามทั้งหมดของคุณเพื่อการกลับคืนดีนั้นไม่ได้ผล”

ปฏิกิริยาภายนอกของผมส่วนใหญ่คือเงียบเฉย ปฏิกิริยาภายในที่แท้จริงของผมต่อคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นคือ เศร้าน่ะหรือ ใช่ เสียใจน่ะหรือ ไม่เลย 

ในขณะที่ผมโศกเศร้าที่ชีวิตแต่งงานของผมจบลงด้วยการหย่าร้าง แต่ผมก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่กับความรู้สึกเสียใจนั้นตลอดไป ทำไมน่ะหรือ? เพราะความเสียใจนั้นฝังรากลงในความผิดที่ไม่ได้รับการแก้ไข ผมรู้ว่าผมมีสันติสุขอยู่กับพระเจ้า และความเสียใจกับความผิดจึงไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมเลย

ผมได้พบวิธีที่ดีที่สุดในการใช้ชีวิตโดยปราศจากความเสียใจคือการรักษาสติสัมปชัญญะให้ชัดเจน เลือกที่จะใช้ชีวิตในแบบที่คุณทำดีที่สุดในการงานและความสัมพันธ์ทุกอย่าง ใส่ความพยายามอย่างเต็มที่ในการดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ เลือกที่จะเชื่อวางใจพระเจ้าใน ทุก ๆ ส่วนในชีวิตของคุณ—ไม่ใช่แค่ส่วนที่ง่าย ๆ เลือกที่จะยอมจำนนต่อพระองค์และรักษาพระบัญญัติของพระองค์ เลือกที่จะให้อภัยผู้อื่นอย่างเต็มที่ และเลือกเดินตามเส้นทางที่พระเจ้าทรงเปิดเผยต่อคุณ

ในขณะที่ไม่มีใครสามารถทำสิ่งนี้ได้ด้วยกำลังของพวกเขาเอง โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่ทรงสถิตอยู่ภายในเรา เราสามารถที่จะหันจากการล่อลวงทุกรูปแบบเพื่อไขว่คว้าสันติสุขกับตัวเราเองและคนอื่น ๆ ได้—และทำการดีที่พระเจ้าทรงตั้งเราไว้ให้ทำต่อไป