ปฐมกาล 11:1-9

ในเวลานั้นคนทั่วโลกพูดภาษาเดียวกัน และมีศัพท์สำเนียงเดียวกัน เมื่อย้ายไปทางทิศตะวันออก ก็พบทุ่งราบในดินแดนชินาร์ จึงตั้งหลักแหล่งอยู่ที่นั่น แล้วพวกเขาก็พูดกันว่า “มาเถิด เราจงทำอิฐ และเผาให้สุกแข็ง” เขาจึงใช้อิฐต่างหิน และใช้ยางมะตอยต่างปูน พวกเขาจึงว่า “มาเถิด ให้เราสร้างเมืองขึ้นสำหรับเราและสร้างหอให้ยอดเทียมฟ้า ให้เราทำชื่อเสียงไว้ เพื่อเราจะไม่ถูกทำให้กระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดินโลก” พระยาห์เวห์เสด็จลงมาทอดพระเนตรเมือง และหอที่มนุษย์สร้างขึ้นนั้น แล้วพระยาห์เวห์ตรัสว่า “ดูสิ คนเหล่านี้เป็นชนชาติเดียวหมด มีภาษาเดียว นี่เป็นเพียงเบื้องต้นของสิ่งที่พวกเขาจะทำ และบัดนี้ไม่มีอะไรยับยั้งทุกสิ่งที่พวกเขาคิดจะทำ มาเถิด ให้เราลงไป ทำให้ภาษาของพวกเขาวุ่นวายที่นั่น เพื่อไม่ให้พวกเขาเข้าใจภาษาของกันและกันได้” พระยาห์เวห์จึงทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายจากที่นั่นไปทั่วพื้นแผ่นดิน คนเหล่านั้นก็เลิกสร้างเมืองนั้น เหตุฉะนี้จึงเรียกเมืองนั้นว่าบาเบล เพราะว่าที่นั่นพระยาห์เวห์ทรงทำให้ภาษาของทั้งโลกวุ่นวายไป และพระยาห์เวห์ทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปทั่วพื้นแผ่นดิน