Wyniki wyszukiwania dla: Habakuka 2:2-3
2 Samuela 3:28 (SNP)
Gdy tylko Dawid o tym usłyszał, oświadczył: Jestem na zawsze niewinny wobec PANA . Ani ja, ani moje królestwo nie ponosimy odpowiedzialności za krew Abnera, syna Nera.
2 Samuela 3:29 (SNP)
Niech zaciąży ona na głowie Joaba i na całym rodzie jego ojca. Niech nie zabraknie w rodzie Joaba człowieka trapionego wyciekami, trędowatego, chodzącego o kulach, poległego od miecza ani cierpiącego na niedostatek chleba.
2 Samuela 3:30 (SNP)
Joab zaś i jego brat Abiszaj zabili Abnera za to, że uśmiercił on ich brata Asaela w bitwie pod Gibeonem.
2 Samuela 3:31 (SNP)
Potem Dawid wezwał Joaba i zgromadzony lud: Rozedrzyjcie szaty, wdziejcie włosiennice i płaczcie przed [marami] z Abnerem! Sam zaś król Dawid ruszył za marami.
2 Samuela 3:32 (SNP)
A gdy już pochowano Abnera w Hebronie, król głośno zapłakał nad jego grobem. Płakał też cały lud.
2 Samuela 3:33 (SNP)
Król wówczas zanucił o Abnerze pieśń żałobną tej treści: Czy Abner musiał umrzeć jak niegodny?
2 Samuela 3:34 (SNP)
Twoje ręce nie były związane ani nogi zakute w kajdany, a padłeś jak ten, któremu cios zadali niegodziwcy. Cały zaś lud ponownie nad nim zapłakał.
2 Samuela 3:35 (SNP)
Gdy jeszcze tego dnia ludzie przyszli, by nakłonić Dawida do spożycia chleba, Dawid odpowiedział przysięgą: Niech Bóg postąpi ze mną choćby najsurowiej, jeśli przed zachodem słońca skosztuję chleba lub czegokolwiek innego.
2 Samuela 3:36 (SNP)
Gdy lud dowiedział się o tym, uznał to za właściwe, tak zresztą, jak za właściwe uważał wszystko, co król czynił.
2 Samuela 3:37 (SNP)
Tego dnia lud i cały Izrael przekonał się też, że za zabójstwem Abnera, syna Nera, nie stał król.
2 Samuela 3:38 (SNP)
Król powiedział także do swoich sług: Wiedzcie, że wielki wódz poległ dziś w Izraelu!
2 Samuela 3:39 (SNP)
Ja jestem wciąż jeszcze słaby, choć namaszczony na króla, a synowie Serui są za mocni dla mnie. Niech sam PAN odpłaci temu, kto dopuszcza się niegodziwości, stosownie do jego postępku.
2 Królewska 3:1 (SNP)
Jehoram, syn Achaba, objął władzę królewską nad Izraelem w Samarii w osiemnastym roku panowania Jehoszafata, króla Judy. Panował dwanaście lat.
2 Królewska 3:2 (SNP)
Czynił on to, co złe w oczach PANA , lecz nie tak, jak jego ojciec i matka, bo usunął posąg Baala, wystawiony przez jego ojca.
2 Królewska 3:3 (SNP)
Jednak trwał w grzechach Jeroboama, syna Nebata, w które wciągnął on Izraela — i nie odstąpił od nich.
2 Królewska 3:4 (SNP)
Mesza zaś, król Moabu, był hodowcą owiec i jako daninę składał królowi Izraela sto tysięcy owiec i sto tysięcy baranów, to jest ich wełnę.
2 Królewska 3:5 (SNP)
Lecz po śmierci Achaba król Moabu zbuntował się przeciw królowi Izraela.
2 Królewska 3:6 (SNP)
W związku z tym król Jehoram natychmiast wyruszył z Samarii i rozpoczął przegląd wojsk w całym Izraelu.
2 Królewska 3:7 (SNP)
Jednocześnie przesłał zapytanie do Jehoszafata, króla Judy: Król Moabu zbuntował się przeciwko mnie. Czy wyruszyłbyś ze mną na wojnę z Moabem? Król Judy odpowiedział: Wyruszę. Postąpię tak, jak ty, mój lud postąpi jak twój, a moje konie — jak twoje.
2 Królewska 3:8 (SNP)
Ponadto zapytał: Którą drogą pociągniesz? Jehoram odpowiedział: Przez Pustynię Edomską.
2 Królewska 3:9 (SNP)
Wyruszyli zatem: król Izraela, król Judy oraz król Edomu. Przez siedem dni maszerowali w koło, aż zabrakło im wody dla wojska i bydła.
2 Królewska 3:10 (SNP)
Wtedy król Izraela powiedział: Biada nam! Wygląda na to, że PAN ściągnął tu nas, trzech królów, aby nas wydać w ręce Moabu.
2 Królewska 3:11 (SNP)
Jehoszafat na to: Czy nie ma tu proroka PANA , przez którego moglibyśmy zapytać PANA o zdanie? Wtedy odezwał się jeden ze sług króla Izraela: Jest tutaj Elizeusz, syn Szafata, który niegdyś służył u Eliasza.
2 Królewska 3:12 (SNP)
Jehoszafat rozstrzygnął: U niego znajdziemy Słowo PANA . Zeszli zatem do niego: król Izraela, Jehoszafat oraz król Edomu.
2 Królewska 3:13 (SNP)
Wtedy Elizeusz powiedział do króla Izraela: A my co mamy ze sobą wspólnego? Idź do proroków swojego ojca i do proroków swojej matki. Ale król Izraela odpowiedział: Nie pójdę, wygląda bowiem na to, że PAN ściągnął tu nas, trzech królów, aby nas wydać w ręce Moabu.