Lessen uit Kolossenzen: de hoop die God geeftVoorbeeld

Deze twee zinnen heb ik nu heel vaak achter elkaar gelezen en ik wist maar niet wat ik erover moest schrijven, maar ondertussen "voelde" ik dat ik juist over deze twee zinnen moest schrijven. En terwijl ik zo bezig was met deze overdenking kon ik in eerste instantie helemaal niets met deze zinnen. Paulus zegt hier in feite: Ik bid voor jullie omdat jullie in Jezus geloven en veel houden van andere christenen. Dus met andere woorden, als ze aan een van die twee dingen niet zouden voldoen, dan zou Paulus niet meer voor ze bidden? Ik kon daar dus echt niets mee. En toen kwam de volgende gedachte in mij op: Jezus maakt ons één!

Nu ik met die ogen deze teksten lees snap ik het opeens. Hij bid voor ze, want hij voelt zich verbonden met hun. En nogmaals, hij schrijft deze brief vanwege allerlei problemen, maar ondanks de problemen die er zijn voelt hij zich verbonden. Want dat wat hun samenbindt, is groter dan dat wat hun verdeelt. En natuurlijk gaat Paulus de gemeente van Kolosse wijzen op de superioriteit van Jezus omdat dat nodig is. Maar de dwaalleer die daar zijn intrede wil doen valt kennelijk in het niet bij de eenheid die Jezus brengt!

En dat is dan ook direct de les die ik haal uit deze twee verzen. Het is zo verleidelijk om de verschillen te zien, maar deze tekst herinnert mij er weer aan dat Christus ons één maakt en dat de verschillen in het niet vallen wanneer we staan in zijn Licht.